Switserse frank: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
Lyn 21:
Deflasionêre tendense in die naoorlogse tydperk het tot 'n massiewe waardestyging van die Switserse frank teenoor ander geldeenhede gelei sodat in 1924 die pariteit tussen banknote en muntgeld herstel is. In 1929 is 'n goudstandaard gevestig waarvolgens die Switserse Nasionale Bank verplig is om 290 mg fyngoud vir een frank te ruil. In 1936 het die Federale Raad die frank met dertig persent gedevalueer tot tussen 190 en 215 mg fyngoud.
Gedurende die Tweede Wêreldoorlog was die Switserse frank die enigste sterk en verwisselbare geldeenheid in Europa - rede genoeg vir die Duitse Ryk se Nasionaal-Sosialistiese bewind om sy transaksies in verband met sogenaamde roofgoud
Met die afkondiging van die hersiene Muntgeldwet van 1952 het Switserland teruggekeer tot 'n vaste ruilverhouding van 203,2 g fyngoud vir een frank. Die goudstandaard is beperk tot muntgeld. Vir banknote is dit deur die Federale Raad aanvanklik vir 'n onbeperkte tyd uitgestel en uiteindelik in 2000 volledig opgehef. Die goudstandaard was sodoende slegs vir die frank se buitewaarde van belang. Goudmunte ter waarde van 25 en 50 frank, wat tussen 1955 en 1959 geslaan is, is gevolglik nooit in omloop gebring nie.
| |||