NG gemeente Johannesburg-Oos: Verskil tussen weergawes

[[Beeld:Hoeksteen van die tweede Irenekerk, die ou Johannesburg-Oos.jpg|duimnael|regs|270px|Die hoeksteen van die tweede Irenekerk, gelê deur dr. [[Willie Jonker]] op [[8 Augustus]] [[1970]].]]

 

 

In die laat jare vyftig het die NG Kerk begin erns maak met evangelisasie. Van 28 tot 30 September 1959 tree ds. P.S.Z. Coetzee as voorsitter op van 'n kongres in [[Bloemfontein]] met landswye verteenwoordiging oor "die N.G. Kerk en sy Evangelisasietaak vandag". Uit die Suid-Transvaalse Sinodale gebied (tans Hoëveldse Sinode) was daar 102 predikante. Die Transvaalse Sinode het egter reeds in 1957 in beginsel goedgekeur om predikante te beroep en werksters aan te stel vir evangelisasie, 'n lang gekoesterde ideaal. Dit sou egter lank duur voor die Suid-Transvaalse uitvoering aan dié besluit gee. Eers 'n jaar ná die Evangelisasiekongres skep en vul die sinode mettertyd vier poste, almal in Johannesburg se middestad. Tydens die sinodesitting van Maart 1963 meld die Sinodale Evangelisasiekommissie in sy verslag: "Die eerste uitwerking van die aanpak van Evangelisasie in die middestad het onteenseglik bewys dat daar baie meer werkkragte moet wees in [[NG gemeente Johannesburg|Johannesburg]] en Johannesburg-Oos ten einde net die gewone pastorale arbeid te verrig. Die soektog na evangelisasie-objekte het onmiddellik aan die lig gebring dat honderde lidmate tussen die krioelende massa van die stad eenvoudig verdwyn." Die kommissie berig verder dat "een van die gemeentes", wat later in die verslag blyk Johannesburg (Braamfontein) te wees, "wat nou halfpad enigsins noukeurig deurgewerk is het nie alleen 653 besoekpunte van absolute buitekerklikes opgelewer nie maar ook 627 besoekpunte van kerkmense wat net nie by die Kerkraad bekend was nie." Volgens die kommissie het die situasie steeds vererger, maar nóg Braamfontein se gemeente nóg die Irenekerk het oor die middels beskik om self genoegsame werkers te beroep.