Kubisme: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
Voyageur (besprekings | bydraes)
Alias (besprekings | bydraes)
k ortografie: 'n
Lyn 1:
[[Lêer:Prag Prague Kubismus (Cafe+Museum) (2005).JPG|thumb|250px|Kubistiese Kafee en Museum in [[Praag]]]]
 
'''Kubisme''' word gewoonlik beskou as die belangrikste en invloedrykste kunsbeweging sedert die [[Italiaanse renaissance]]. Dit was ‘n'n avant-garde [[kuns]]beweging wat [[skilderkuns]] en [[beeldhoukuns]] tydens die vroeë 20ste eeu in [[Europa]] gerewolusioneer het.
 
In Kubistiese [[kunswerk]]e word voorwerpe opgebreek, ontleed en dan weer saamgestel in ‘n'n abstrakte uitbeelding. In plaas daarvan om voorwerpe slegs van een vaste hoek te beskou, word die voorwerp van veelvoudige hoeke beskou en poog die kunstenaar dan om die onderwerp op so ‘n'n manier te verbeel dat die mees volledige resultaat verkry word. Dikwels sny die vlakke en fasette mekaar teen hoeke op so ‘n'n manier, dat geen herkenbare diepte getoon word nie. Die vlakke van die voorwerp in die agtergrond deurdring mekaar en skep in die proses ‘n'n dubbelsinnige vlak ruimte wat kenmerkend is van kubisme. Die resultaat word beskryf as ‘n'n volledige en duidelik omlynde skoonheid.
 
==Geskiedenis==
Lyn 13:
Picasso en Braque het saam gewerk gedurende die voor-kubisme tydperk (1906-1909) en daarna het hulle begin om hulle konsepte te ontwikkel tot wat later bekend gestaan het as “analitiese kubisme”. Die styl het ontwikkel gedurende die tydperk van herfs 1909 tot winter 1911/1912. En het bestaan uit digte patrone, amper monochrome vlakke van onvoltooide, rigtingsgegewende lyne en gemodelleerde vorms wat heeltyd teen mekaar op gespeel word.
 
Braque sou later die verhouding tussen hom en Picasso beskryf as die van “twee bergklimmers wat met ‘n'n tou aan mekaar verbind is”. Picasso se skildery “Blah” (les Demoiselles d’Avignon) word deur baie kuns geskiedkundiges nie as Kubisties beskou nie, maar dit word nogtans as ‘n'n noodsaaklike deel in die ontwikkeling van die beweging beskou. In hierdie werk eksperimenteer Picasso eers om dieselfde voorwerp, of in hierdie geval figuur, van verskillende rigtings te aanskou. Braque was beïndruk met die skildery en het verder met dié idee geëksperimenteer. Albei mans se ontwikkeling in dié veld, het aanleiding gegee tot die kubisme wat ons vandag ken.
 
Sommige kuns geskiedkundiges het ook ‘n'n sekondêre fase in hierdie analitiese tydperk geïdentifiseer. Dit het bekend gestaan as die “Hermitiese” fase waarin die werke gekenmerk is deur monochroom en moeilik ontsyferbaar te wees. Die skilders het toe leidrade gegee deur ‘n'n identifiseerbare voorwerp in te sluit, om te help ontsyfer wat deur die stuk weergegee word. ‘n'n Mens kon byvoorbeeld deur die insluiting van ‘n'n pyp afgelei word; dit word maklik afgelei dat die persoon besig was om te rook. Op hierdie stadium het kubiste die grens van abstraktheid genader. ‘n'n Paar letters is bygevoeg om ook as leidrade in die werk te dien. Braque het van die letters benut en hulle het onmiddellik die skakel gemaak met alledaagse voorwerpe, soos ‘n'n bottel Rum of ‘n'n koerant.
 
==Sintetiese kubisme==
Die tweede fase van kubisme het begin in 1912 en is Sintetiese kubisme genoem. Hierdie werke is saamgestel uit duidelike dele wat bo-op die doek geskilder is en soms ook op geplak is. Die werke is gekenmerk deur die gebruik van helder kleure, iets wat hulle voorheen probeer intel het, maar wat nie suksesvol was nie, omdat dit baie moeilik was om ‘n'n gladde oorgang tussen die kleur op die doek te kry.
 
In teenstelling met Analitiese kubisme wat voorwerpe gefragmenteer het en voorwerpe afgebreek het tot in sy onderdele of vlakke, het sintetiese kubisme gepoog om baie verskillende voorwerpe gelyktydig te gebruik om nuwe vorms of gestaltes te skep. Hierdie fase verwesenlik die ontstaan van kollage en van papier “collé”. Picasso het kollage uitgevind met sy werk “Still Life with Chair Caning”, waarin hy 'n stuk doek, waarop die ontwerp van 'n stoel geskilder is, bo op die doek geplak het. Braque het belang gestel in Picasso se tegniek en was toe die eerste om papier collé te benut in sy werk “Fruitdish and Glass”. Die glas aan die linkerkant, is 'n stuk koerantpapier wat in die vorm van ‘n'n glas geknip is.
 
Terwyl Braque voorheen letterwerk gebruik het, het die twee kunstenaars se sintetiese stukke begin om die konsep tot ‘n'n nuwe uiterste te neem. Letters wat voorheen die onderwerp in die stuk was, het toe die onderwerp self geword. Stukkies koerant is van die mees algemene items wat die kunstenaars op hul doeke gebruik het. Hulle het nog verder gegaan deur papier met ‘n'n houtdruk daarop, of ook ander tipes materiaal by te voeg. Behalwe dat Picasso en Braque gemengde media gebruik het, het hulle ook die aanwending van verf gevarieer met dekoratiewe verf tegnieke soos kam, “faux graining” en die byvoeging van sand vir tekstuur. Hulle het gereeld voorwerpe geteken en het toe die skadu’s met grafiet of houtskool bygevoeg en sodoende verf en teken tegnieke gemeng. Verder het Picasso gebruik gemaak van die tegniek “pointillisme” en kolletjies patrone, om deursigtige vlakke aan te dui en om ruimte te skep.
 
Hooffigure: volgers van die beweging: [[Georges Braque]], [[Marcel Duchamp]], [[Pablo Picasso]], [[Paul Klee]], [[Jacques Villon]], [[Jacques Lipchitz]], [[Juan Gris]], [[Louis Marcoussis]], [[Fernand Leger Marevna]], ([[Marie Vorobieff-Stebelska]]), [[Jean Metzinger]], [[Alexandra Nechita]], [[Francis Picabia]], [[Liubov Popova]], [[Diego Rivera]], [[Marie Vassilieff]], [[Fritz Wotruba]] en [[Piet Mondrian]].