Ruimterommel: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
Uitgebrei op bronne van ruimterommel(nie-operasionele ruimtetuie) en dreigemente aan onbemande ruimtetuie. |
Dreigemente aan bemande ruimtestasies bygevoeg. |
||
Lyn 45:
In 'n Kessler sindroom, sal 'n satelliet se nuttige leeftyd gemeet word in maande of jare. Nuwe satelliete kan deur die rommelvelde gelanseer word in hoër wentelbane geplaas word , of in laer wentelbane geplaas word aangesien sulke satelliet baie vinniger sal ontwentel. Die probleem is egter dat die meerderheid ruimterommel voorkom in nuttige wentelbane waar mense eintlik satelliet wil hê , wat die rede is hoekom daar in soveel satelliet in daardie wentebane in die eerste plek geplaas was.<ref>http://swfound.org/media/28344/Stupl-DebrisAvoidanceUsingLasers.pdf</ref>
=== Tot bemande ruimtetuie ===
==== Ruimtestasies ====
Seder NASA groter ruimtestasies laat wentel het, het hulle NORAD gebruik om die moontlikheid van ruimterommel in die ruimtestasie se wentelbaan te bepaal. Hierdie het die meerderheid van NORAD se hulpbronne in die 1980's gebruik.<ref>Schefter, p. 50.</ref> Die eerste aktiewe beweging om 'n botsing te vermy het in September 1991 plaasgevind, toe die ruimtestasies tydens STS-48 beweeg het om oorblyselfs vanaf Kosmos 955 te vermy.<ref name=":0">http://www.satobs.org/satclose.html</ref><ref>http://www.scribd.com/doc/52642978/STS-48-Space-Shuttle-Mission-Report</ref>. Soortgelyke bewegings was op die 53, 72 en 82 missies uitgevoer.<ref name=":0" />Een van die eerste gebeurtenisse wat aandag getrek het aan die ruimterommel probleem het plaasgevind op die Challenger se tweede vlug, STS-7. 'n Stuk verf het die Challenger se voorruit getreg en 'n holte wat omtrent 1mm wyd was geskep. Op STS-59 in 1994, het die Endeavour se vooruit 'n holte van omtrent die helfde van sy diepte gekry weens 'n botsing. Kleinskalse ruimterommel botsings het toegeneem sedert 1998.
Skade aan die ruimtestasies ruite en TPS was reeds 'n algemeen probleem in die 1990's. Om sulke skade te probeer beperk het hulle ruimtetuie om ander wyse laat vlieg - gewoonlik stert eerste sodat die skade sal plaasvind na aan die enjins en agterste vrag afdeling. Hierdie was gedoen aangesien nie een gebruik word tydens lanseering op afsakking nie en minder krities is vir operasies na die lanseering. Wanneer hulle vlieg het na die internasionale ruimtestasie, word die meer weerstandinge ruimtetuig so geposisioneer om die minderweerstandige ruimtetuig te beskerm.<ref name=":1">http://www.space.com/missionlaunches/050305_shuttle_debris.html</ref>
Nasa het bepaal dat ruimterommel verantwoordelik is vir helfde van die algehele risiko wat hul ''Shuttle'' ervaar.<ref name=":1" />Vir 'n normale lae wentelbaan missie na die internasionale ruimte stasie is die risiko ongeveer 1 uit 300, maar STS-115 (die Hubble herstel missie) was oorspronklik bereken as 'n 1 uit 185 risiko ( weens die 2009 Satelliet botsing) maar 'n volgende analise met meer data het die risiko bepaal as 1 uit 221 en dus kon die missie voort gaan.
Skade weens ruimterommel het voorgeduur en sal voorduur met ruimtemissies.Tydens STS-115 in 2006 het 'n stuk elektronika 'n klein gat veroorsaak deur die Atlanis se panelle tot in sy vrag afdeling. Tydens STS-118 in 2007 het 'n stuke ruimterommel 'n klein gat deur een van die Endeavour se panelle gemaak.<ref>http://ntrs.nasa.gov/archive/nasa/casi.ntrs.nasa.gov/20080010742_2008009999.pdf</ref>
=== Tot die aarde ===
| |||