Pous Gregorius XII: Verskil tussen weergawes

'''Gregorius XII''' was die 205de [[pous]] van die [[Rooms-Katolieke Kerk]] van [[1406]] tot [[1415]] en een van die min pouse wat vrywillig afgetree het. Sy aftrede het ‘n'n einde gemaak aan die [[Westerse Skisma]].

'''Pous Gregorius XII'''<ref>Ott, M. (1910). Pope Gregory XII. In The Catholic Encyclopedia. New York: Robert Appleton Company. Besoek Maart 9, 2009 by: http://www.newadvent.org/cathen/07001a.htm</ref> is verkies in ‘n'n tyd van groot verdeeldheid in die [[Rooms-Katolieke Kerk]], die [[Westerse Skisma]]. Hy is gesteun deur verskeie Italiaanse prinse en koning Ladislaus van Napels. Ladislaus het sy erkenning as koning te danke gehad aan die pous van Rome. Die [[Teenpous Benedictus XIII]] in [[Avignon]] het egter ook baie steun gehad. By die begin van die konklaaf is bepaal dat die oplossing van die probleem van die Westerse Skisma eerste prioriteit sou geniet. Alle kardinale het belowe om indien die probleem opgelos sou word, die verkose pous en Benedictus of sy opvolger sou aftree sodat ‘n'n nuwe pous gekies kon word om die geskil te besleg.

Aanvanklik het Gregorius na sy verkiesing toenadering gesoek by Benedictus. In ‘n'n brief gedateer [[12 Desember]] [[1406]] stel Gregorius Benedictus in kennis van sy verkiesing en dui aan dat hy sou aftree as Benedictus dieselfde sou doen. ‘n'n Vergadering is gereël in Savona, Italië. Gregorius se familie en koning Ladislaus het die pous egter verhinder om dit by te woon. Gregorius was self ook bang dat die teenparty van Benedictus hom gevange sou neem. Benedictus het ook aangedui dat hy nie sou bedank nie.

Die stagnasie het die kardinale ontevrede gemaak en hulle het Gregorius aan sy belofte herinner. Om te verhinder dat die kardinale agter sy rug iets aan te vang het die pous ‘n'n vergadering op [[4 Mei]] [[1408]] in Lucca en verbied hulle om die stad te verlaat. Om sy steun in die kollege van kardinale te vergroot stel hy vier nuwe kardinale aan waarvan twee sy familielede was. Onder die nuwe kardinale was ook die latere [[Pous Eugenius IV]]. Die aanstellings was teenstrydig met sy belofte om nie nuwe kardinale aan te stel nie.

Sewe kardinale het in die geheim uit Lucca vertrek en gaan onderhandel met die (pseudo-) kardinale van Benedictus. Hulle besluit om ‘n'n konsilie in Pisa te hou waar beide pouse aanwesig sou wees. Deur die twee bestaande pouse dan af te set sou die kardinale dan gesamentlik ‘n'n nuwe pous kies. Gregorius en Benedictus het egter nie die konsilie bygewoon nie. Die kardinale set toe beide af op [[5 Junie]] [[1409]] onder beskuldiging van skeuring, kettery en meineed. Hulle verkies toe Petrus Philargus as [[Teenpous Alexander V]] op [[26 Junie]] [[1409]]. Nou was daar drie pouse te wete:

* '''[[Teenpous Benedictus XIII]]''' in Avignon met die steun van Spanje, Sardinië, Skotland, Korsika en ‘n'n deel van Frankryk.

Gregorius stel nog tien ander kardinale aan en hou ‘n'n konsilie in Cividale del Friuli by Aquileia op [[6 Junie]] [[1409]], wat sleg bygewoon word deur biskoppe. Die konsilie veroordeel Benedictus en Alexander as kerkskeurders, maar dit het nie veel gevolg gehad nie.

Uiteindelik bring die konsilie van Konstanz (1414 – 1418) wat op aandrang van keiser Sigismund van die [[Heilige Romeinse Ryk]] bymekaar geroep is, die oplossing vir die probleem. Gregorius XII het die konsilie goedgekeur sodat besluite wettig sou wees en is op die byeenkoms verteenwoordig deur Carlo I Malatesta. Op [[4 Julie]] [[1415]] dien Malatesta Gregorius se bedanking in en dit word deur alle kardinale aanvaar. Die kardinale wat Gregorius aangestel het bly kardinale, tot groot verligting van die Correr-familie. Ook Benedictus XIII word afgeset en hy lewe in ballingskap in Spanje tot sy dood in [[1423]]. Ook [[Teenpous Johannes XXIII]] die opvolger van Alexander V word afgeset op [[20 Maart]] [[1417]] en lewe in ballingskap. Sodoende kom ‘n'n einde aan die Westerse Skisma.