Moderniseringsteorie: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
No edit summary
Alias (besprekings | bydraes)
k -verdubbelde woord
Lyn 87:
Vereniging deur dr. Andrew Bell, 'n Anglikaan, in 1811. Die tipe skool wat opgerig is, het godsdiensonderrig verskaf, wat bedoel was om die kinders van die veragterdes in die stede geestelik op te hef. Die koste van die instandhouding van hierdie skole is deur skenkings van die Kerke en filantropiese liggame bestry.
Die eerste stap wat deur die regering gedoen is om hom in die onderwys te interesseer, was toe die Hervormingsparlement in 1833 'n bedrag van £20 000 beskikbaar gestel het aan die twee vereniginge vir die oprigting van meer skole vir die armer klasse.
Hierdie subsidie is jaarliks vermeerder, en het teen 1860 reeds 'n half miljoen pond bedra. Daar het geleidelik 'n gevoel van verantwoordelikheid jeens die kinders van die arbeidersklasse ontwikkel. So het die Fabriekswet van 1833, byvoorbeeld, die skoolure van kinders verleng. Daar is mettertyd besef dat die Kerke nie voldoende in die behoefte aan meer onderwysfasiliteite kon voorsien nie. In 1839 is 'n belangrike komitee van die Geheime Raad aangestel om toesig oor die aanwending van die toelaes wat toegewys is aan skole wat op vrywillige grondslag gestig is, te hou. Dit was feitlik die aanvang van 'n staatsdepartement as deel van 'n nasionale onderwysstelsel. In 1856 is die komitee in 'n Department van Onderwys omgeskep omgeskep. Die eerste sekretaris van die van die liggaam, James Kay-Shuttleworth, 'n geneesheer wat intiem met die toestande in die agterbuurtes van Manchester bekend was, het veel gedoen om steun vir staatsbeheer van die onderwys aan te moedig deur die aanstelling van inspekteurs. Teen 1860 het die verset van die regerende klasse teen staatsbeheer van laer onderwys feitlik verdwyn.
Die maatskaplike en industriële toestand van die arbeidersklasse het dus teen 1860 alreeds aanmerklik verbeter.
Dit was grotendeels die gevolg van die moedige wetgewing wat deur die Hervormingsparlement aangeneem is. Daar is besef dat staatsinmening noodsaaklik was in 'n moderne industriële staat, indien die tevredenheid van die arbeiders verseker en 'n beter aanpassing van rykdom tussen die kapitaliste en die arbeidersmassas teweeggebring moes word.