Anselmus van Kantelberg: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
Morne (besprekings | bydraes)
Lyn 39:
In [[1063]] word Lanfranc van Pavia tot [[ab]] in [[Caen]] benoem. Anselmus word toe tot die prior van die abdy van Bec verkies. Anselmus sou hierdie funksie vyftien jaar beklee totdat hy na die dood van Herluin, die stigter van die abdy van Bec, in [[1078]] as sy opvolger benoem word. Hy word op [[22 Februarie]] [[1079]] deur die biskop van Evreux ingesweer. Hierdie inswering word bespoedig, want op daardie stadium was die aartsbisdom van [[Rouen]] (waaronder die abdy van Bec val) sonder biskop (''sede vacante''). Indien Anselmus ingesweer sou word deur die aartsbiskop van Rouen, sou hy onder druk verkeer het aan hom gehoorsaamheid te betuig, wat die onafhanklikheid van die abdy van Bec in die gedrang sou bring.
 
Onder leiding van Anselmus word Bec die belangrikste setel van die geleerdheid in Europa en studente uit Frankryk, Italië en elders gaan daarheen. Dit gebeur ofskoon studie en wetenskapplike ondersoek van sekondêre belang was in die kloosterlewe van die tyd. Dit was in sy tyd in Bec dat Anselmus sy eerste filosofiese werke die ''Monologion'' ([[1076]]) en die ''Proslogion'' ([[1078]]) skryf. Hierdie werke word gevolg deur die ''Die dialoog oor waarheid'', ''Vrye wil'' en ''Die val van die duiwel''. Anselmus doen sy bes om die klooster vry te hou van die oorheersing deur leke en die aartsbiskop.
 
Af en toe besoek Anselmus [[Engeland]] om daar die eiendomme van die abdy van Bec te inspekteer. Hy besoek dan ook Lanfranc, wie in [[1070]] as aartsbiskop van Kantelberg aangestel was. Lanfranc sou die posisie tot sy dood in 1089 beklee. Anselmus maak in Engeland 'n goeie indruk. Hy word daar gesien as die natuurlyke opvolger van Lanfranc as aartsbiskop van Kantelberg.