Joon van Rooy: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
Morne (besprekings | bydraes) No edit summary |
Morne (besprekings | bydraes) No edit summary |
||
Lyn 7:
Prof. Joon van Rooy se diens was egter nie beperk tot die akademie nie. Sy leiersvermoë, wat hy reeds in sy studentelewe en ook op akademiese terrein geopenbaar het, is vervul in sy diens aan sy volk in wyer verband. Hy het nooit 'n leidende rol in die partypolitiek gespeel nie, maar hom tog aanhoudend vir volkseenheid beywer. Die hoogtepunt van dié strewe het hy ongetwyfeld bereik met sy toespraak op Monumentkoppie in [[Pretoria]] op [[9 September]] [[1939]].
Hy was ook ten nouste betrokke by die uitbouing van die [[Federasie van Afrikaanse Kultuurvereniginge]] (FAK), waarvan hy van 1941 tot '51 voorsitter was. Onder sy leiding het die FAK in die [[Tweede Wêreldoorlog|oorlogsjare]] aktief die stryd om moedertaalonderrig aangeknoop nadat die [[Verenigde Party]] wetgewing aanvaar het wat dubbelmedium-onderrig (wat sou beteken alle blanke kinders sou in die helfte van hul vakke in hul huistaal en in die ander helfte in die ander ampstaal onderrig word) en in [[Pietermaritzburg]] self daartoe oorgegaan om 'n CNO-bewaarskool te bou om te verseker dat Afrikanerkinders van daardie stad in hul eie taal onderrig ontvang. Onder sy leiding het die federasie ook die nodige geld ingesamel om die Kruger-sterfhuis in [[Montreux|Clarens]], [[Switserland]], aan te koop en aan die staat oor te dra. Van 1932 tot 1938 was hy voorsitter van die [[Afrikaner Broederbond]].
Ds. P.J. Meyer het ná sy dood as volg van prof. Van Rooyen getuig: "Prof. J.C. van Rooy het as volksman en kultuurleier die Calvinisties-Christelike grondslag en inhoud van die Afrikaanse kultuurstrewe steeds duidelik vertolk, omlyn, doelgerigte leiding daaraan gegee en daarvoor geesdrif gewek. Daarby het hy hom veral beywer vir die eenheid van sy volk as voorwaarde vir die volbrenging van sy Godgestelde roeping."
| |||