Louis Botha: Verskil tussen weergawes

Louis Botha is op 27 September 1862 in die omgewing van [[Greytown]] in die teenswoordige [[KwaZulu-Natal]] gebore. Sy ouers was [[Voortrekkers]] wat in die grensgebied tussen die nuutgestigte [[Zuid-Afrikaansche Republiek]] en Natal gevestig het. Hy was die negende van dertien kinders. Hy had 'n jonger broer [[Christiaan Botha]] en sy oudste broer was [[Philip Botha]]. Die gesin het hulle kort na sy geboorte in die [[Oranje-Vrystaat|Vrystaat]] gevestig.{{feit}}

In [[1884]] het hy aan 'n ekspedisie onder leiding van [[Lucas Meyer]] deelgeneem om die hoofkaptein van Zoeloeland, [[Dinuzulu]], op sy troon te herstel. Dinizulu het uit dankbaarheid 'n stuk grond aan hulle gegee, waarvan Botha se deel die plaas Waterval naby [[Vryheid, KwaZulu-Natal|Vryheid]] was.{{feit}}

Teen [[1894]] was hy 'n vooraanstaande lid van die gemeenskap en in [[1899]] is hy tot die Parlement verkies. In Oktober van daardie jaar het hy die uitreiking van die ultimatum aan die Britse regering, wat tot die [[Tweede Vryheidsoorlog]] aanleiding gegee het, teengestaan. Toe die oorlog kort daarna uitbreek, het Botha egter wel kommandant van die Vryheid-kommando geword onder aanvoering van dieselfde Lucas Meyer, toe 'n generaal, en hy is self ook later tot generaal bevorder.{{feit}}

In [[1900]] is hy as kommandant-generaal van die [[Transvaal]] aangestel en was hy leier van die Transvaalse afvaardiging by die kongres wat op die [[Verdrag van Vereeniging|Vrede van Vereeniging]] uitgeloop het. In [[1906]] is koloniale bestuur aan die eertydse Zuid-Afrikaansche Republiek toegeken. Botha het as leier van die [[Het Volk]]-party in [[1907]] eerste minister geword en met [[Uniewording]] in [[1910]] is hy tot leier van die pasgestigte [[Suid-Afrikaanse Party]] verkies, wat hom toe ook eerste minister van die land gemaak het.{{feit}}

In sy hoedanigheid as kommandant-generaal van die Unieweermag het hy in Junie [[1915]], tydens die [[Eerste Wêreldoorlog]], die oorgawe van die Duitse magte in Suidwes-Afrika bewerkstellig. Hy was ook die leier van die Suid-Afrikaanse afvaardiging na die vredeskonferensie in [[Parys]], [[Frankryk]] in 1919, wat die [[Vrede van Versailles]] tot gevolg gehad het. Hy is kort daarna op [[27 Augustus]] [[1919]] oorlede.{{feit}}

Botha het nou met lord [[Alfred Milner]] saamgewerk om [[Uniewording]] te bewerkstellig, waartoe sy matige sienswyse veel bygedra het. Sy pogings om die breuk wat weens die oorlog tussen die Afrikaners en die Engelssprekendes ontstaan het, te herstel, het grotendeels geslaag. Sommige lede van die eerste Uniekabinet, veral genl. [[James Barry Munnik Hertzog|J.B.M. Hertzog]], was van mening dat hy Afrikanerbeginsels opgeoffer het. Toe Hertzog teen die einde van [[1912]] weier om te bedank, het Botha self bedank en sy kabinet opnuut saamgestel, maar sonder Hertzog. Hertzog en sy ondersteuners het daarna die [[Nasionale Party]] gestig.{{feit}}