1922-staking: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
Morne (besprekings | bydraes) |
|||
Lyn 94:
Jan Smuts se harde optrede het sy aansien en gewildheid baie skade berokken. Baie mense was geskok dat hy ’n laksman van sy eie volk kon word. Die leier van die opposisie [[J.B.M. Hertzog]] het Smuts in die parlement beskryf as die Suid-Afrikaanse premier wat deur die geskiedenis onthou sal word as ''die man met bloed aan sy hande''.{{feit}}
Smuts se optrede het die openbare mening sterk teen hom laat draai. Daarteenoor het die steun vir die Nasionale Party en die Arbeidersparty, wat hulle met die lot van die werkers vereenselwig het, toegeneem. Die staking het die twee partye, wat die twee komponente van die mynstaking verteenwoordig het, naamlik die Afrikaanse en Engelse werkers, nader aan mekaar gebring. Hertzog en Cresswell het toe ’n alliansieooreenkoms gesluit en in die verkiesing van 1924 ’n beslissende oorwinning oor die Suid-Afrikaanse Party van Smuts behaal. Smuts het selfs sy eie setel in [[Pretoria-Wes (kiesafdeling)|Pretoria-Wes]] verloor en het hom tydelik
Die nuwe pakt-regering, soos wat hulle bekend gestaan het, het ’n baie werkersvriendelike beleid gevolg. Hertzog, die nuwe premier, het met staatshulp nywerhede op die been gebring soos [[Yskor]], wat onder beheer van die staat was en dus meer na werkersbelange omgesien het as die maatskappye wat in die hande van Britse imperialiste was.{{feit}}
| |||