Stephan Bouwer: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
Biografie van digter en regisseur, Stephan Bouwer.
 
Formatering
Lyn 11:
 
== Skryfwerk ==
Stephan maak sy digdebuut wanneer sy eerste gedigte op sestienjarige ouderdom in die tydskrif ''Sestiger'' gepubliseer word. Daarna verskyn daar gereeld van sy verhale en gedigte in tydskrifte soos ''Standpunte'', ''Contrast'', ''Ensovoort'' en ''Tydskrif vir Letterkunde''. Sy verse bewoord die gay-tematiek en is ʼn vroeë voorbeeld waarop digters soos [[Johann de Lange]] en [[Joan Hambidge]] later voortbou. Hy stel die skoonheid en romantiese dikwels lynreg teenoor geweld, die liefde teenoor die dood en samesyn en geluk teenoor weemoed en depressie. Sy debuutbundel is “'''''So sal ons uitpasseer'''''”, wat onder andere liefdesgedigte bevat met ʼn effe ironiese inslag. Dit is nog ʼn ietwat onafgewerkte bundel, waarin hy in sommige gedigte steeds sy eie digterlike onmag bely.
 
Die titel van “'''''Soldag'''''” verklaar hy self as die herverskyning van die son ná die maandelange mörketiden in [[Noorweë]] en dit het met ander woorde betrekking op hoe die weemoedigheid en triestigheid deur die lig daarop verdryf word. Hierin oorheers die satiriese verse waarin verskeie onderwerpe (en mense) vaardig ontbloot word. Onderwerpe sluit in akteurs, gehore, kultuur in Pretoria en skrywers. Die gedig “''Koue oorlog''”, met sy bisarre sienings, is ʼn hoogtepunt in die bundel. Die tweede afdeling van die bundel bevat hoofsaaklik verse oor kunstematiek en die derde afdeling reisverse. Benewens verskeie verse oor Suid-Afrika, veral die platteland, is hier ook ʼn aantal Europese gedigte, wat uitmunt met ʼn saaklike maar raak siening. Afdeling vier bevat liefdesverse waarin die weerloosheid asook vergoddeliking van die beminde in enkele verse beskryf word. “''Die mense wat my liefhet''” is ʼn hoogtepunt, waar die geliefdes beskryf word asof hulle soos mos op die spreker groei en hy hulle dan as ʼn moskombersie orals saam met hom neem. Só beskut hulle hom in tyd van koue en geweld, maar as een van die geliefdes weggaan, is dit soos ʼn wond wat nie wil genees nie.<ref>Johann de Lange Blogspot: <nowiki>http://johanndelange.blogspot.co.za/2010_05_01_archive.html</nowiki></ref> Hierdie gedig word getoonset en deur verskeie kunstenaars gesing, terwyl dit ʼn groot treffer word vir onder andere [[Anton Goosen]]. “''Soldag''” is in feitlik alle opsigte ʼn groot verbetering op Bouwer se debuut.<ref>Brink, André P. “Rapport” 10 Maart 1974</ref>
 
'''''Portrette private dele en kanttekeninge'''''” is sy derde bundel. Die “''portrette''” gedeelte van die titel is vervat in die eerste agt gedigte van die bundel, met gedigte oor televisie en televisie-akteurs en aktrises. Dit is veral “''Aktrise I en II''” en “''Drama drama''” wat knap voorbeelde van satire is. Verse 9-27 is die “''private dele''”, wat veral gay-liefde behandel (met “''Winter''” ʼn hoogtepunt), terwyl die slotgedeelte, “''kanttekeninge''”, ʼn losse versameling verse is.<ref>Brink, André P. “Standpunte” Nuwe reeks 154, Augustus 1981</ref><ref>Cloete, T.T. “Tydskrif vir Letterkunde” Nuwe reeks 19 no. 2, Mei 1981</ref><ref>Cloete, T.T. “Tydskrif vir Geesteswetenskappe” Jaargang 21 no. 2, Junie 1981</ref>
 
'''''Sirene van bloeisels'''''” is sy laaste bundel wat hy kort voor sy dood klaar redigeer. Die gedigte handel oor alledaagse dinge, veral oor sy vriende. Daar is ook ʼn afdeling met gedigte oor ʼn reis deur [[Ysland|Ysland,]] terwyl twee gedigte uit Yslands in Afrikaans bewerk word. Die bundel getuig van fyn waarneming, veral van mense. Daar is etlike gedigte vir gestorwenes (onder andere Koos Prinsloo, Daniël Kirstein en [[Manie van Rensburg]]), terwyl talle ander verse ook ʼn beheptheid toon met ouderdom en die dood, sodat die bundel bewustelik meer weemoed bevat as enige van sy ander bundels.<ref>Joan Hambidge Blogspot: <nowiki>http://joanhambidge.blogspot.co.za/2013/03/stephan-bouwer-sirene-van-bloeisels-2000.html</nowiki></ref> Sy gedigte word in verskeie versamelbundels opgeneem, waaronder “''Groot verseboek''”, “''Die Afrikaanse poësie in ʼn duisend en enkele gedigte''”, “''Die mooiste Afrikaanse liefdesgedigte''”, “''Digters en digkuns''”, “''Die dye trek die dye aan''”, “''Miskien sal ek die wingerd prys''”, “''Kraaines''”, “''Majesteit, die kat''” en “''Goudaar''”. <ref>Cilliers, Cecile “Rapport” 6 Augustus 2000</ref><ref>Grové, A.P. “Beeld” 3 Julie 2000</ref>
 
Bouwer se veelsydige belangstelling en talent het ook op die gebied van die luisterlied en kabaret ʼn impak. Bekendes soos [[Mynie Grové]] en [[Laurika Rauch]] maak van sy lirieke treffers, met die bekendste liedjie uit sy pen heelwaarskynlik “''Die'' ''mense wat ek liefhet''”, opgeneem deur [[Anton Goosen]]. “''Groot meneer''”, gesing deur Mynie Grové, word ook ʼn treffer. Die kabaret “'''''Van Berlyn tot Bapsfontein'''''” besorg aan Laurika Rauch ʼn Gallo-toekenning. Ook vir die sangeresse Annali van Rooyen en Amanda Strydom skryf hy lirieke. Sy komiese eenbedryf “'''''Die Brummers hou bruilof'''''” word deur P.J. du Toit en [[Temple Hauptfleisch]] in die versamelbundel “''Voetlig I''” opgeneem en ook apart gepubliseer deur Dalro. Die tema is die deurmekaarspul wat veroorsaak word deur die vele voorbereidings wat vir ʼn troue getref moet word en die gemoedere wat begin hoog loop. Hy skryf ook kortverhale wat in ''Tydskrif vir Letterkunde'' gepubliseer word en “''Ouboeta''” (oorspronklik “''Kersfees sonder Ouboeta''”), word deur Hennie Aucamp in die versamelbundel “''Blommetjie gedenk aan my''” opgeneem. Sy vertaling uit die Frans van Marguerite Duras se drama “'''''La Musica'''''” word in [[1978]] gepubliseer.<ref>Brink, André P. “Rapport” 10 September 1978</ref><ref>De Villiers, Aart “Die Transvaler” 14 Oktober 1978</ref><ref>Joubert, Maureen “Beeld” 6 November 1978</ref><ref>Potgieter, Tjaart “Tydskrif vir Letterkunde” Nuwe reeks 17 no. 2, Mei 1979</ref> 
 
== Publikasies<ref>http://www.worldcat.org/identities/lccn-n79-29914/</ref> ==