Uraan: Verskil tussen weergawes

In 1972 het die Franse fisikus, [[Francis Perrin]], vyftien antieke en onaktiewe [[natuurlike kernsplytingsreaktor]]e ontdek in drie afsonderlike ertsneerslae by die [[Oklo]] myn in [[Gaboen]], [[Wes-Afrika]]. Dit staan gesamentlik bekend as die [[Natuurlike kernsplytingsreaktor|Oklo-Fossielreaktore]]. Die ertsneerslag word rondom 1,7 biljoen jaar oud beraam; dit word beweer dat op daardie stadium het uraan-235 omtrent drie persent van die totale uraan op die Aarde beslaan.<ref name="OCRWM">{{cite web|title=Oklo: Natural Nuclear Reactors|work=Office of Civilian Radioactive Waste Management|url=http://www.ocrwm.doe.gov/factsheets/doeymp0010.shtml|accessdate=June 28, Junie 2006}}</ref> Die uraan-235 inhoud is hoog genoeg sodat 'n volhoubare kernsplytingskettingreaksie toegelaat is, op voorwaarde dat ander ondersteunende toetande ook bestaan. Die kapasiteit van die omliggende sediment vir die berging van [[kernafval]] is deur die V.S.A. se federale regering aangehaal as bewyse vir die lewensvatbaarheid om uitgeputte kernafval by die [[Yucca Berg Kernafval Repositorium]] te stoor.<ref name="OCRWM" />

| author = E.-M. Péligot|journal = [[Annales de chimie et de physique]]

Die [[X-10 Grafietreaktor]] by [[Oak Ridge Nasionale Laboratorium]] (ORNL) in Oak Ridge, Tennessee, voorheen bekend as die Clinton Stapel en X-10 Stapel, was die wêreld se tweede kunsmatige kenreaktor (ná Enrico Fermi se Chicago Stapel), maar die eerste reaktor wat ontwerp was vir voortdurende bedryf. Die [[Eksperimentele Kweekreaktor I]] by die [[Idaho Nasionale Laboratorium]] (INL) naby Arco, [[Idaho]] het die eerste kernreaktor geword om elektrisiteit te produseer, op 20 Desember 1951. Aanvanklik het hierdie reaktor vier 150-[[watt]] gloeilampe laat skyn, maar verbeteringe het uiteindelik die reaktor in staat gestel om krag aan die hele fasiliteit te verskaf (later was die hele dorp Arco se [[elektrisiteit]] voorsien deur kernkrag, 'n eerste in die wêreld).<ref>{{cite web|url=http://web.em.doe.gov/tie/history.html|title=History and Success of Argonne National Laboratory: Part 1|publisher=U.S. Department of Energy, Argonne National Laboratory|year=1998|accessdate=2007-01-28}}</ref> Die wêreld se eerste [[kernkragsentrale]] op kommersiële skaal, die [[Obninsk Kernkragsentale]] in die [[Sowjetunie]], het opwekking begin met reaktor AM-1 op 27 Junie 1954. Ander kernkragsentrales wat gevolg het was Sellafield in [[Engeland]] wat opwekking begin het op 17 Oktober 1956 <ref name="BBC">{{cite news|title=1956:Queen switches on nuclear power|work=[[BBC news]]|url=http://news.bbc.co.uk/onthisday/hi/dates/stories/october/17/newsid_3147000/3147145.stm|accessdate=June 28, Junie 2006 | date=1956-10-17}}</ref> en die [[Shippingport Atomiese Kragstasie]] in [[Pennsilvanië]] met bedryfstelling op 26 Mei 1985. Kernkrag was die eerste keer vir aandrywing gebruik deur 'n [[duikboot]] in die [[USS Nautilus]] (SSN-571) in 1954.<ref name="EncyChem773" />

Albei [[uraankarbied|uraankarbides]] en [[uraannitried|uraannitrides]] is realtief [[inert]]e [[halfmetaal]]agtige verbindings wat minimaal oplosbaar is in [[suur|sure]], reageer met water, en kan verbrand in [[lug]] om U₃O₈ te vorm.<ref name="EncyChem782" /> Karbides van uraan sluit uraanmonokarbied (UC), uraandikarbied (UC ₂), en diuraantrikarbied (U₂C₃) in. UC en UCsubUC₂ word gevorm deur [[koolstof]] by gesmelte uraan te voeg, of deur die uraanmetaal aan [[koolstofmonoksied]] by hoë termperature bloot te stel. U₂C₃ is stabiel onder 1 800&nbsp;°C, en word voorberei deur 'n verhitte mengsel UC en UC₂ onder meganiese spanning te onderwerp.<ref name="EncyChem780">{{Harvnb|Seaborg|1968|p=780}}.</ref> Uraannitrides word verkry deur die direkte blootstelling van die metaal aan [[stikstof]] insluitend unraanmononitried (UN), uraandinitried (UN₂) en diuraantrinitried (U₂N₃).<ref name="EncyChem780" />

* [http://www.atsdr.cdc.gov/csem/uranium/ ATSDR Case Studies in Environmental Medicine: Uranium Toxicity] U.S. [[Department of Health and Human Services]]