J.C. Kannemeyer: Verskil tussen weergawes

Prof. '''John Christoffel Kannemeyer''' (31 Maart 1939–1939 – 25 Desember 2011) was 'n akademikus, letterkundige en skrywer. Hy is veral bekend vir die biografieë wat hy geskryf het, onder andere die lewensverhale van [[D.J. Opperman]], [[C.J. Langenhoven]], [[C. Louis Leipoldt]] en [[Uys Krige]]. Hy het enkele dae voor sy dood sy laaste biografie, oor die [[Nobelprys]]wenner [[J.M. Coetzee]], voltooi.<ref>[http://afrikaans.news24.com/Suid-Afrika/Nuus/SA-letterkundige-sterf-op-Kersdag-20111226 SA-letterkundige sterf op Kersdag], [[Nuus24]], 26 Desember 2011</ref><ref>[http://www.stellenboschwriters.com/kannemey.html J. C. Kannemeyer op stellenboschwriters.com], besoek op 26 Desember 2011</ref>

John Christoffel Kannemeyer is op [[31 Maart]] [[1939]] op [[Robertson]] gebore as die jongste van twee kinders, albei seuns.<ref>http://esat.sun.ac.za/index.php/J.C._Kannemeyer</ref> Sy broer Freddie is veertien jaar ouer as hy. Nie een van sy ouers het matriek gemaak nie. Sy pa is op [[Van Wyksvlei|Vanwyksvlei]] in die [[Klein-Karoo|Klein Karoo]] gebore en het later vir slegs ʼn’n paar jaar op [[Ladismith]] skoolgegaan. Aanvanklik was hy by die boubedryf betrokke, maar laat vaar hierdie werk weens ʼn’n longkwaal. In [[1915]] is hy na Robertson, waar hy vrugte, droë vrugte en pluimvee opgekoop en verkoop het. Later jare het hy ʼn’n winkel besit met ʼn’n gas-agentskap en koop en bou ʼn’n aantal huise op die dorp, wat hy dan weer verhuur het. Kannemeyer se pa is in Januarie [[1972]] oorlede. Sy ma, Katie van Zyl, was iemand met ʼn’n sterk emosionele inslag en met sterk wisselende buie tussen depressief en uitbundig. Haar ouers en die meeste van haar broers en susters het op Robertson gewoon, sodat Kannemeyer as kind sy moeder se mense veel beter as dié van sy vader geken het. Sy ma is in [[1985]] oorlede. John gaan skool op sy tuisdorp en matrikuleer dan in [[1956]] aan Hoërskool Robertson. Op hoërskool is hy aktief in die debatsvereniging en wen die redenaarsbeker in sy matriekjaar.

Hy studeer vanaf [[1957]] aan die [[Universiteit Stellenbosch|Universiteit van Stellenbosch]], waar hy die B.A.-graad in [[1959]] verwerf met Afrikaans-Nederlands en [[Filosofie]] as hoofvakke en [[Frans]], [[Latyn]], [[Sosiologie]] en [[Sielkunde]] as byvakke. In sy eerste jaar is hy ʼn’n inwoner van Dagbreek-koshuis, maar loseer vir die res van sy studies privaat. Hy word aan die einde van 1959 verkies tot voorsitter van die Afrikaanse Studiekring. In [[1960]] behaal hy die B.A. Honneurs-graad met lof en in [[1962]] die M.A.-graad met lof met ʼn’n verhandeling oor “''Die dramatiese spreker in ʼn’n vers: ʼn’n Ondersoek na die primêre strukturerende element in ʼn’n gedig''”. In [[1964]] verwerf hy die D.Litt.-graad onder leiding van [[D.J. Opperman]] met ʼn’n proefskrif oor <ref>http://www.litnet.co.za/kannemeyer-onvergelyklike-leermeester-en-gulhartige-mentor1/</ref>“''Die stem in die literêre kunswerk: ʼn’n Ondersoek na die aanbiedingswyse in die liriese en epiese poësie, die verhalende prosa en die drama''”, wat later gepubliseer word.<ref>http://www.esaach.org.za/index.php?title=Kannemeyer,_John_Christoffel</ref> In 1960 en [[1961]] is hy dosent-assistent vir D.J. Opperman aan die Universiteit van Stellenbosch en in 1962 word hy aangestel as lektor in Afrikaans en Nederlands aan die [[Universiteit van Kaapstad]]. Hy onderneem ʼn’n bootreis na [[Europa]] in 1961 en doen die eiland [[Las Palmas de Gran Canaria|Las Palmas]] aan, asook [[Londen]] in [[Engeland]], [[Frankryk]], [[Switserland]], [[Luxemburg]], [[België]] en [[Nederland]]. In hierdie tyd is hy mederedakteur van ''Inset'' tussen 1961 en 1962 en mederedakteur van ''Kriterium'' vanaf [[1963]] tot [[1966]]. Reeds vanaf sy studentedae verskyn daar resensies en artikels van hom in ''Stellenbosse student'' en ''Inset'' en later ook in ''[[Die Burger]]'', ''[[Huisgenoot|Die Huisgenoot]]'', ''Kriterium'', ''Standpunte'', ''[[Rapport]]'' en ''[[Oggendblad]]''. In April [[1963]] trou hy met die Nederlandse Beatrix Marianne Boer en hulle het twee seuns, Johan Mark (gebore 1965) en Anton Christoffel (gebore 1967). Anton verwerf later self bekendheid met sy uitdagende grafiese werke onder die “''Bitterkomix''”-vaandel.

Vanaf [[1 April]] [[1969]] is hy senior lektor in die Nederlandse letterkunde aan die [[Randse Afrikaanse Universiteit]]. In [[1971]] neem hy studieverlof en vertrek saam met sy gesin na Europa, waar sy vrou en kinders in [[Spanje]] agterbly by haar ouers. Hy bestudeer die Nederlandse letterkunde onder Karel Meeuwese van die Katholieke Universiteit van Nijmegen, terwyl hy ook van hierdie geleentheid gebruik maak om Europa te deurreis en die Skandinawiese lande te besoek. In hierdie tyd verlaat sy vrou hom en keer hy alleen met die kinders terug na [[Suid-Afrika]]. Die Universiteit van Kaapstad bied hom nou ʼn’n posisie aan as lektor en hy keer in [[1973]] terug na [[Kaapstad]]. Hy is in 1973 ʼn’n tweede keer getroud, hierdie keer met Estelle, dogter van die gewese eerste minister [[Hans Strijdom|J.G. Strijdom]]. Die huwelik is egter ʼn’n mislukking en die egpaar is binne ʼn’n paar maande uitmekaar. In die middel van [[1974]] trou hy met Althea Roberts van [[Mosselbaai]], wat ʼn’n dogter uit ʼn’n vorige huwelik het. Hulle besoek Europa vir hulle huweliksreis van vyf weke. Vanaf Januarie [[1975]] is hy lektor en vanaf [[1976]] senior lektor in Nederlandse studies aan die Universiteit van Stellenbosch en in hierdie tyd voltooi hy sy in-diepte navorsing vir die skryf van die geskiedenis van die [[Afrikaanse letterkunde]]. Na publikasie van die eerste band van hierdie omvattende studie onderneem hy in Oktober [[1978]] weer ʼn’n studiereis van drie maande in Europa. Hy is redaksielid van ''Standpunte'' en in die tydperk tussen Februarie [[1977]] tot Desember [[1983]] is hy eindredakteur van hierdie tydskrif, waarna hy weens werkdrukte bedank.

Vanaf Januarie [[1982]] tot Maart [[1987]] is hy professor en hoogleraar in Afrikaans en Nederlands aan die [[Universiteit van die Witwatersrand]] in [[Johannesburg]]. Wanneer hy hierdie pos aanvaar, verkies sy vrou Althea om in die Kaap agter te bly en eindig die huwelik in ʼn’n egskeiding. Hy trou dan in [[1984]] met Sugnèt Dekker (néé Kriel), wat saam met hom aan die Universiteit van Stellenbosch gestudeer het. Hulle onderneem in [[1985]] ʼn’n reis van twee maande deur Europa. Hy is in 1987 besoekende professor aan die Katholieke Universiteit van Leuven en doen weer navorsing in [[Amsterdam]]. In April 1987 aanvaar hy ʼn’n pos as senior navorsingspesialis by die Instituut vir Taal- en Kunstenavorsing van die [[Raad vir Geesteswetenskaplike Navorsing]] in [[Pretoria]]. Hierdie pos stel hom in staat om voltyds navorsing te doen. In September [[1992]] keer hy terug na Stellenbosch, waar hy voltyds navorsing doen en as vryskut werk. Om [[C.J. Langenhoven|Langenhoven]] se biografie te voltooi, reis hy wyd in die Klein Karoo om met Langenhoven se wêreld vertroud te raak en hy raak entoesiasties oor hierdie streek se unieke geskiedenis, natuurskoon en gasvrye mense. In [[1993]] neem hy ʼn’n paar kollegas deur hierdie streek op ʼn’n driedaagse Langenhoven-toer, waarna een van sy reisgenote, Wium van Zyl, op die idee kom om hierdie ekskursie aan die groter publiek te bemark. So ontstaan samewerking tussen Kannemeyer as kundige en geestige kommentator en Van Zyl as organiseerder om die publiek op verskeie letterkundige toere op Langenhoven en ander [[Lys van Afrikaanse skrywers|Afrikaanse skrywers]] se voetspore te neem. <ref>http://www.oulitnet.co.za/mond/kannemeyer.asp</ref>

Hy word in [[2004]] vir drie jaar by die Universiteit van Stellenbosch aangestel as buitengewone professor in Afrikaans en Nederlands, met die taak om Dokumentasiekunde aan nagraadse studente te doseer. By verskeie geleenthede bring hy studiebesoeke aan die Universiteite van Nijmegen, Utrecht, Amsterdam en Leuven, waar hy as gasprofessor lesings aanbied oor die Afrikaanse letterkunde. Om navorsing te doen vir sy biografieë oor Blum, Leipoldt en [[Uys Krige|Krige]] besoek hy in 1992, [[1997]], [[2001]] en [[2002]] plekke soos Londen, Amsterdam, Spanje, Frankryk en [[Indonesië]], terwyl hy in [[1999]] gasdosent is aan die universiteite van Wroclaw en Poznan in [[Pole]]. Hy is vanaf [[1975]] lid van die Maatschappij der Nederlandse Letterkunde te Leiden. In 2000 is hy vir geruime tyd buite aksie wanneer hy ʼn’n rugoperasie en kort daarna ʼn’n hartomleiding ondergaan. Vir die laaste tien jaar van sy lewe het hy ʼn’n ernstige verhouding met Santa Hofmeyr-Joubert. Hy spandeer sy laaste jare in ʼn’n woonstel in die aftree-oord Agapé op [[Stellenbosch]].<ref>http://www.stellenboschwriters.com/kannemey.html</ref>

Sy lewe en werk word gekenmerk deur omstredenheid en hy is gereeld in polemieke betrokke. [[T.T. Cloete]] beweer dat hy met die samestelling van sy “''Geskiedenis van die Afrikaanse literatuur''” ruimskoots menings van ander literatore sonder erkenning oorgeskryf het, waarna ʼn’n uitgerekte publieke meningswisseling plaasvind waarin beide partye, maar veral Kannemeyer, sterk steun verkry van bekende figure in die literêre wêreld. Kannemeyer is duidelik gekrenk deur hierdie aanval op sy integriteit en verwys steeds jare later in openbare toesprake snedig na hierdie voorval. Die familie van die skrywerbroers [[N.P. van Wyk Louw]] en [[W.E.G. Louw]] dreig om regstappe te neem omdat hy kopiereg skend met die publikasie van die briefwisseling tussen die skrywerbroers in die boek “''Ek ken jou goed genoeg – Die briewewisseling tussen N.P. van Wyk Louw en W.E.G. Louw 1936-19391936–1939''”. By verskeie geleenthede laat hy hom in die openbaar skerp uit teenoor sy akademiese teenstanders, onder andere kort na die dood van A.P. Grové, waar hy nie skroom om die pas oorlede professor steeds by te kom nie. Hy kom ook in botsing met Protea Boekhuis wanneer hy hierdie uitgewer dagvaar weens wat hy beweer die wanbetaling van sy tantièmes is. Sy aanklag is dat die uitgewer tantième sou weerhou van die verkope van sy biografie oor [[Etienne Leroux]] en dat daar veel meer eksemplare van die boek verkoop is as wat Protea Boekhuis se boekhouding aantoon.

Hy is op [[25 Desember]] [[2011]] in Stellenbosch aan ʼn’n beroerte-aanval oorlede. Die letterkundige professor Wium van Zyl is die eksekuteur van sy boedel. Onder die bepalings van sy testament is dat sy letterkundige dokumente en persoonlike korrespondensie aan die Universiteit van Stellenbosch geskenk word, waar dit by die Gericke-biblioteek gehuisves word.<ref>http://www.litnet.co.za/in-memoriam-afscheid-van-jc/</ref>

Op skool skryf hy gedigte en op laerskool word ʼn’n geleentheidsgedig wat hy vir [[Kersfees]] geskryf het, by ʼn’n byeenkoms van die Heilsleër voorgedra. Enkele prosastukke van hom word in die hoërskool se jaarblad gepubliseer. In standerd agt skryf hy ʼn’n brief aan [[D.J. Opperman]] om sy bewondering vir “''Periandros van Korinthe”'' uit te spreek en sluit enkele van sy gedigte in vir Opperman se kommentaar, terwyl hy ook gedigte stuur vir [[Ernst van Heerden]]. Beide lewer kommentaar op sy gedigte, Opperman met minder skerp kritiek as Van Heerden. Hy besluit egter redelik vroeg in sy loopbaan om eerder sy aandag aan letterkundige kritiek as kreatiewe skryfwerk te wy. Hy is veral bekend vir sy deeglike biografieë van belangrike Afrikaanse skrywers, vir sy literatuurgeskiedenis van die Afrikaanse letterkunde en vir sy kritiek op nuwe letterkundige werk wat in dagblaaie en tydskrifte verskyn en waarvan talle ook gebundel word. Hierdie werk maak van hom een van die belangrikste literatore in die Afrikaanse letterkundige geskiedenis.

Hy behaal sy doktorsgraad met “'''''Die stem in die literêre kunswerk'''''”, wat later gepubliseer word. Sy uitgangspunt is dat daar in alle literatuur ʼn’n stem is wat praat en hy ondersoek dan die vraagstukke rondom hierdie stem, soos watter stem praat, wat sê dit, hoe praat dit en hoe affekteer dit die literatuur. Dit is ʼn’n omvangryke studie wat hy met groot deeglikheid voltooi.<ref>Antonissen, Rob “Spitsberaad” Nasou Beperk Elsiesrivier Eerste uitgawe Eerste druk 1966</ref> Met “'''''Prosakuns'''''” lewer hy ʼn’n inleiding tot die tegniek van die prosa en die belangrike elemente waarmee die prosakuns werk. Hy verdeel die boek in afsonderlike besprekings van “''Gebeure''”, “''Karakterisering''” en “''Ruimte''”.<ref>Cloete, T.T. “Standpunte” Nuwe reeks 80, Desember 1968</ref> Met “'''''Op weg na Welgevonden'''''” lewer hy die eerste boek kritiek in Afrikaans wat oor slegs een letterkundige werk handel, naamlik ʼn’n ontleding van Etienne Leroux se “''Sewe dae by die Silbersteins''”. “'''''Nederduitse digkuns'''''” bevat ʼn’n inleiding en aantekeninge oor gedigte uit die sewentiende-eeuse Nederlandse poësie.

In 1973 nader [[Koos Human]] van [[Human en Rousseau|Human & Rousseau]], met die ondersteuning van D.J. Opperman, hom oor die moontlikheid om ʼn’n Afrikaans literatuurgeskiedenis aan te pak. Dit was nodig aangesien die twee vorige skrywers van so ʼn’n geskiedenis, Gerrit Dekker en Rob Antonissen, beide reeds oorlede is. Hierdie werk vestig hom as die toonaangewende literator in Afrikaans. Hy skryf dan die vir sy tyd mees omvattende literatuurgeskiedenisse in Afrikaans, eers in afsonderlike bande. “'''''Geskiedenis van die Afrikaanse literatuur I'''''”, wat die tydperk vanaf die aanvang tot met die [[Dertigers]] dek, verskyn in 1978 en word in 1979 bekroon met die [[Recht Malanprys|Recht Malan-prys]].<ref>Brink, André P. “Rapport” 13 Augustus 1978</ref><ref>Cloete, T.T. “Tydskrif vir Letterkunde” Nuwe reeks 18 no. 1, Februarie 1980</ref><ref>Nienaber-Luitingh, M. “Tydskrif vir Geesteswetenskappe” Jaargang 19 no. 3, September 1979</ref><ref>Van Heerden, Ernst “Beeld” 17 Julie 1978</ref> In 1979 is dit ook een van die vyf boeke op die kortlys van die Louis Luyt-prys. Die tweede band, “'''''Geskiedenis van die Afrikaanse literatuur II'''''”, dek die tydperk vanaf die Dertigers tot met 1970 en is in [[1984]] op die kortlys vir die toekenning van die Louis Luyt-prys. Veral weens koste oorwegings, maar deels ook oor die polemiek wat tussen hom en T.T. Cloete ontstaan oor hierdie literatuurgeskiedenisse en wat die voorskryf van hierdie literatuurgeskiedenisse op universiteite beperk, word afgesien van die voorgenome derde band. <ref>Cloete, T.T. “Tydskrif vir Letterkunde” Jaargang 22 no. 1, Februarie 1984</ref><ref>Nienaber-Luitingh, M. “Die Burger” 6 Oktober 1983</ref>Kannemeyer kondenseer die inhoud van die twee bande en werk die nuutste letterkundige geskrifte in een band by onder die titel “'''''Die Afrikaanse literatuur 1652-19871652–1987'''''”. ʼn’n Gekondenseerde weergawe van hierdie literatuurgeskiedenis word in Engels vertaal deur Elaine Ridge as “''A history of Afrikaans literature''”.<ref>Coetzee, Ampie “Rapport” 22 Januarie 2006</ref> Na verloop van 17 jaar verskyn die laaste bygewerkte geskiedenis as “'''''Die Afrikaanse literatuur 1652-20041652–2004'''''”.<ref>Venter, L.S. “Beeld” 3 April 2006</ref>. Literatuur-geskiedkundige boeke is ook “'''''Die Afrikaanse bewegings'''''”, waarin hy die ontstaan en geskiedenis van die Eerste en Tweede Afrikaanse Taalbeweging uiteensit, en “'''''Letterkunde en beweging voor 1900'''''”, wat bestaan uit ʼn’n oorsig oor hierdie tydperk en ʼn’n bloemlesing van die geskrifte.<ref>Olivier, Fanie “Rapport” 22 Februarie 1976</ref><ref>Pheiffer, R.H. “Beeld” 21 Junie 1976</ref> Oor sy taak as geskiedkundige lewer hy verslag in “'''''Die taak van literêre geskiedskrywing'''''”.

Benewens sy literatuurgeskiedenis is sy vernaamste werk die omvattende biografieë wat hy oor verskeie persone die lig laat sien. Reeds vroeg in sy loopbaan skryf hy ʼn’n monografie oor “'''''Jochem van Bruggen'''''”. D.J. Opperman is die eerste skrywer aan wie hy ʼn’n omvattende biografie wy, getitel “'''''D.J. Opperman: ʼn’n biografie'''''”. Kannemeyer het vir hierdie biografie ʼn’n navorsingstoekenning van die senaat van die Universiteit van die Witwatersrand, ʼn’n Raad vir Geesteswetenskaplike Navorsing ad hoc-toekenning en steun van Radio Suid-Afrika se Skrywersfonds ontvang. Hy ontvang die Ou Mutual-prys in 1987 vir “''D.J. Opperman: ʼn’n biografie''” en in dieselfde jaar is hierdie boek op die kortlys vir die Rapportprys.<ref>Britz, E.C. “The Argus” 22 Januarie 1987</ref><ref>Olivier, Gerrit “Die Suid-Afrikaan” Lente 1987</ref><ref>Roos, Henriette “Tydskrif vir Geesteswetenskappe” Jaargang 26 no. 4, Desember 1986</ref> ʼn’n Aantal jare later verskyn “'''''Die bonkige Zoeloelander'''''”, wat as aanvulling tot die biografie gesien kan word en Opperman se lewe in beeld uiteensit, met toepaslike kommentaar. Die digter Peter Blum verlaat Suid-Afrika in die vroeë sestigerjare en dig daarna uit verbittering teenoor die land glad nie meer in Afrikaans nie. Vir geruime tyd skryf hy beledigende boodskappe en briewe aan vriende en kennisse in Suid-Afrika, maar hierdie korrespondensie droog ook op, terwyl hy glad nie sy tantième op verkope van sy digbundels opeis nie.<ref>Botha, Johann “Die Burger” 30 November 1994</ref><ref>Grové, A.P. “Insig” November 1994</ref> Kannemeyer se deeglike speurtog na Blum se lewe en bewegings, wat in “'''''Wat het geword van Peter Blum?'''''” geboekstaaf word, los die tergende vrae rondom hierdie digter op. Die Recht Malan-prys word in 1996 aan hom toegeken vir “'''''Langenhoven: ʼn’n lewe'''''”. Hierdie boek is in dieselfde jaar op die kortlys vir die toekenning van die Helgaard Steyn-prys en word eervol vermeld tydens die toekenning van die C.N.A.-prys.<ref>Hugo, Daniel “Die Burger” 17 Mei 1995</ref><ref>Pheiffer, Roy “Insig” Mei 1995</ref> Tegelykertyd verskyn “'''''Die dienswillige dienaar'''''”, ʼn’n aanvullende fotoboek oor Langenhoven, waar die byskrifte saam met die foto’s as kort lewenskets van hierdie skrywer kan dien. In 1999 verower “'''''Leipoldt: ʼn’n lewensverhaal'''''” die Recht Malan-prys in 1999 en in 2000 die Helgaard Steyn-prys.<ref>Venter, L.S. “Beeld” 9 Augustus 1999</ref><ref>Viljoen, Louise “Insig” Julie 1999</ref> Saam met hierdie biografie verskyn ook “'''''So blomtuin vol van kleure'''''”, ʼn’n versameling wat hy maak van Leipoldt se geskrifte oor Clanwilliam, en “'''''Uit die skatkis van die Slampamperman'''''”, ʼn’n keur uit die geskrifte van Leipoldt. Die biografie oor Uys Krige, “'''''Die goue seun'''''”, is in [[2003]] op die kortlys vir die toekenning van die Recht Malan-prys en in 2004 op die kortlys vir die toekenning van die Helgaard Steyn-prys.<ref>Aucamp, Hennie “Insig” Junie 2002</ref><ref>Botha, Saartjie “Rapport” 12 Mei 2002</ref><ref>Venter, L.S. “Beeld” 5 Augustus 2002</ref> Hierdie biografie word vergesel van “'''''Uit die skatkis van die goue seun'''''”, ʼn’n keur uit die geskrifte van Uys Krige. Die biografie oor “'''''Jan Rabie'''''” word saam met “'''''Hutspot'''''” uitgegee, waarin hy reissketse, verhale, essays en praatjies van Rabie saambundel.<ref>Botha, M.C. “Insig” Januarie/Februarie 2005</ref> <ref>Coetzee, Ampie “Rapport” 9 Januarie 2005</ref><ref>De Vries, Abraham H. “Tydskrif vir Letterkunde” Jaargang 43 no. 1, Herfs 2006</ref>Sy laaste biografie oor ʼn’n Afrikaanse skrywer is oor Etienne Leroux onder die titel “'''''Leroux: ʼn’n lewe'''''”. In [[2009]] is “''Leroux: ʼn’n lewe''” op die kortlys vir die toekenning van die Universiteit van Johannesburg-prys.<ref>Human, Thys “Beeld” 29 September 2008</ref><ref>Marais, Johann Lodewyk “Rapport” 21 September 2008</ref><ref>Roos, Henriette “Tydskrif vir Letterkunde” Jaargang 46 no. 2, Lente 2009</ref><ref>Rousseau, Leon “Boeke Insig” No. 6, Somer 2009</ref> Klaarblyklik ʼn’n neweproduk van sy Opperman-biografie is die biografie oor sy vriend Hannes van der Merwe, bekende argitek van Kaapstad, wat as “'''''Hannes van der Merwe – Argitek en skrywersvriend'''''” verskyn.<ref>Myburg, Johan “Beeld” 4 Junie 2007</ref> Nadat hy altyd op Afrikaanse skrywers gekonsentreer het, skryf hy die omvattende biografie oor die Nobelpryswenner [[J.M. Coetzee]], wat in Afrikaans onder die titel “'''''J.M. Coetzee – ʼn’n Geskryfde lewe'''''” verskyn en in die Engelse vertaling deur Michiel Heyns as “''J.M. Coetzee – A life in writing''”. Ná Kannemeyer se dood het Hannes van Zyl hierdie uitgawes versorg en ietwat verkort om die verhaal te laat vloei. Die boek word in Nederlands vertaal en die Franse, Duitse en Australiese regte word verkoop reeds voor amptelike publikasie. Hierdie biografie oes groot lof in van alle oorde as ʼn’n deeglike werk, wat ʼn’n groot bydrae lewer tot die studie en kennis van hierdie Nobelpryswenner.<ref>De Jong, Marianne “Tydskrif vir Letterkunde” Nuwe reeks 50 no. 1 Herfs 2013</ref><ref>La Vita, Murray “Beeld” 10 September 2012</ref><ref>Van Vuuren, Helize “Beeld” 12 November 2012</ref>

Sy werke sluit in verskeie bundels met literêre opstelle en resensies. “'''''Opstelle oor die Afrikaanse drama'''''” is die eerste van hierdie publikasies. “'''''Konfrontasies'''''”, met die subtitel “''Letterkundige opstelle en kritiek 1961-19751961–1975''” word in drie afdelings verdeel, met die eerste bestaande uit drie opstelle oor die meestal slordige teksversorging by C. Louis Leipoldt. Die tweede afdeling is kritiek op bundels letterkundige opstelle, terwyl die derde afdeling resensies oor Afrikaanse dramas bevat.<ref>Brink, André P. “Rapport” 16 Oktober 1977</ref><ref>Gilfillan, F.R. “Standpunte” Nuwe reeks 140, April 1979</ref><ref>Schutte, H.J. “Tydskrif vir Letterkunde” Nuwe reeks 17 no. 3, Augustus 1979</ref> “'''''Ontsyferde stene'''''” se subtitel is “''Herinnerings, huldigings, herlesings en herbevestigings''” en bevat geleentheidstoesprake, letterkundige opstelle, boekresensies en ander artikels oor die letterkunde.<ref>Olivier, Fanie “Beeld” 27 Januarie 1997</ref> Die bundel word in agt afdelings verdeel. Die eerste afdeling handel oor ʼn’n terugblik na die werk van sommige van die belangrikste Afrikaanse skrywers soos Etienne Leroux en [[Elisabeth Eybers]]; die tweede bevat reaksies op werke oor die letterkunde; die derde is gewy aan die verbinding tussen die Afrikaanse en Nederlandse letterkunde; die vierde het Peter Blum en die vyfde C.J. Langenhoven as onderwerp; die sesde behandel meestal onbekende wetenswaardighede oor die letterkunde, soos die bekende akteur [[Jacques Loots]] se opspraakwekkende gedigte van die veertigerjare; die sewende afdeling bevat ʼn’n oorsig oor die toekoms van die Afrikaanse letterkunde en die slotafdeling is oor D.J. Opperman. Ander letterkundige kritiek word gebundel in “'''''Getuigskrifte'''''” (lesings en opstelle), “'''''Die bevestigende vlam'''''” (die eerste Afrikaanse opstelbundel wat uitsluitlik studies oor die Nederlandse letterkunde bevat<ref>Britz, Etienne “Tydskrif vir Letterkunde” Jaargang 29 no. 2. Mei 1991</ref>), en “'''''Uit puur verstrooiing'''''”. “'''''Kroniek van klip en ster'''''” is ʼn’n ontleding van D.J. Opperman se oeuvre,<ref>Brink, André P. “Rapport” 16 Maart 1980</ref><ref>Cloete, T.T. “Standpunte” Nuwe reeks 147, Mei 1980</ref><ref>Steenberg, D.H. “Tydskrif vir Geesteswetenskappe” Jaargang 21 no. 1, Maart 1981</ref><ref>Viljoen, Hein “Tydskrif vir Letterkunde” Nuwe reeks 18 no. 3, Augustus 1980</ref>, terwyl hy “'''''Die heks en Die laaste aand'''''” ʼn’n blokboek is oor hierdie dramas van C. Louis Leipoldt.<ref>Human, Thys “Beeld” 3 Maart 2008</ref> Hy publiseer ook “'''''Letterkunde en beweging voor 1900'''''” oor die [[Eerste Afrikaanse Taalbeweging]] en “'''''Op weg na 2000'''''”, laasgenoemde ʼn’n bespreking van die belangrikste werke in die negentigerjare van die [[20ste eeu|twintigste eeu.]].<ref>Roos, Henriette “Rapport” 25 April 1999</ref><ref>Venter, L.S. “Beeld” 12 April 1999</ref> “'''''Die dokumente van dertig'''''” belig deur hoofsaaklik te steun op briefwisseling die belangrikste skrywers en digters van hierdie tydperk en hulle verhoudings met ander.<ref>Snyman, Henning “Rapport” 23 Desember 1990</ref><ref>Viljoen, Louise “Die Burger” 27 Desember 1990</ref> “''Die dokumente van Dertig''” word in [[1990]] genomineer vir die Rapportprys en is in 1992 op die kortlys vir die toekenning van die Helgaard Steyn-prys. “'''''Figuur en fluit'''''” is ʼn’n studie wat in Nederland gepubliseer word en ʼn’n ondersoek is na die ooreenkomste in kunsbeskouing tussen D.J. Opperman en Marthinus Nijhoff.<ref>Van Zyl, Wium “Die Burger” 20 Julie 1993</ref> By die geleentheid van die tagtigste verjaarsdag van Elisabeth Eybers word sy lang opstel oor haar werk onder die titel “'''''Die gespitste binneblik'''''” in ʼn’n beperkte en getekende uitgawe gepubliseer.<ref>Grové, A.P. “Insig” April 1995</ref><ref>Venter, Leona “Tydskrif vir Geesteswetenskappe” Jaargang 35 no. 2, Junie 1995</ref> “'''''Verse vir die vraestel'''''” lewer insiggewende kommentaar oor en ontleding van sowat 190 bekende Afrikaanse gedigte as hulpmiddel vir leerlinge in hulle studie van die poësie.<ref>Malan, Lucas “Rapport” 19 Julie 1998</ref> Die Universiteit van Stellenbosch publiseer sy D.J. Opperman-gedenklesing van 1991 onder die titel “'''''Die rotsmusiek van eie hiëroglief'''''”, terwyl die [[Nelson Mandela-universiteit|Universiteit van Port Elizabeth]] die letterkundige opstel “'''''Probleme van ʼn’n Langenhoven-biograaf'''''” publiseer. “'''''Die rym neem ook ʼn’n hele lewe in beslag'''''” is sy outobiografie en word in 1990 genomineer vir die Rapportprys.<ref>Britz, Etienne “Die Burger” 1 November 1990</ref>

Hy is betrokke by die versorging en samestelling van ʼn’n groot aantal geskrifte. “'''''Die galeie van Jorik'''''” is ʼn’n faksimilee en transkripsie van die oorspronklike dokumente, met ʼn’n weergawe van die finale teks van “''Joernaal van Jorik''” van D.J. Opperman. Uit hierdie boek kan die ontwikkeling van die teks grondig nagegaan word. Van Opperman versorg hy ook die faksimilee uitgawe van die manuskrip van sy onvoltooide laaste digbundel, “'''''Sonklong oor Afrika'''''” en hy bring sy “'''''Verspreide opstelle'''''” in een bundel bymekaar. Hy versorg die “'''''Versamelde gedigte'''''” van C. Louis Leipoldt en in “'''''Literêre causerie'''''” bundel hy Leipoldt se kritiese opstelle oor die literatuur. Van Uys Krige versorg hy die “'''''Versamelde gedigte'''''”, “'''''Vier eenbedrywe'''''” (ʼn’n keur uit Krige se reeds gepubliseerde eenbedrywe), “'''''Die veelsydige Krige'''''” (ʼn’n saambundeling van lesings deur verskillende literators wat oorspronklik van 1 tot 5 Februarie [[1988]] by die Somerskool van die Universiteit van Kaapstad aangebied is) en “'''''Naamlose muse'''''” (Krige se kritiese werk en letterkundige essays). Etienne Leroux se verspreide korter tekste vat hy in twee bundels saam.<ref>Venter, Leona “Tydskrif vir Geesteswetenskappe” Jaargang 29 no. 2, Junie 1989</ref> “'''''Tussenspel'''''” bevat Leroux se kreatiewe skryfwerk en “'''''Tussengebied'''''” bevat sy lesings en artikels oor die literatuur en die taak van die skrywer. Eers Jan Greshoff en later F.J. le Roux voer in die veertigerjare onder die skuilnaam Kees Konyn ʼn’n skrikbewind onder die pretensieuse in die letterkunde en Kannemeyer bundel ʼn’n keur van hulle artikels saam in “'''''Die koléperas van Kees Konyn'''''”. Saam met ander versorg hy “'''''Die volledige versamelde gedigte'''''” van [[Eugène Marais|Eugène N. Marais]]. “'''''Kraaines'''''” is ʼn’n bloemlesing uit die werk van Afrikaanse digters na [[1955]]. By geleentheid van [[Koos Human]] se vyftigste verjaardag versorg hy saam met [[Karel Schoeman]] die huldigingsbundel “'''''ʼn’n Natsteen vir Koos Human'''''”, terwyl “'''''Skanse teen die tyd'''''” ʼn’n huldigingsbundel is vir W.E.G. Louw se 65ste verjaardag, wat hy saam met E.C. Britz en R.H. Pheiffer redigeer. “'''''Kritiese aanloop'''''” is ʼn’n saambundeling van letterkundige opstelle en resensies van J.F.W. Grosskopf, C. Louis Leipoldt en Eugène N. Marais, wat beskou kan word as die aanvang van die wetenskaplike kritiek in Afrikaans.

Hy versamel die “'''''Briewe van Peter Blum'''''” wat Blum aan vriende en die pers geskryf het.<ref>Aucamp, Hennie “Rapport” 29 Maart 2009</ref><ref>Rousseau, Leon “Beeld” 8 Junie 2009</ref> Na W.E.G. Louw se dood skenk sy weduwee in 1988 sy dokumenteversameling aan die Universiteit van Stellenbosch en hieruit stel Kannemeyer later die bundel “'''''Ek ken jou goed genoeg'''''” saam, waarin die briefwisseling tussen N.P. van Wyk Louw en W.E.G. Louw tussen 1936 en 1939 gepubliseer word, vergesel van ʼn’n inleiding deur Kannemeyer. Hierdie publikasie lei daartoe dat familie van die broers ʼn’n onsuksesvolle aansoek by die hooggeregshof in Kaapstad indien om verspreiding van die boek te stop. Die rede vir die polemiek is die simpatie wat daar veral uit N.P. van Wyk Louw se briewe blyk vir die nasionaal-sosialistiese beleidsrigtinge van die Duitse regering onder [[Adolf Hitler|Hitler]], asook die argwaan wat beide broers toon teenoor die rol van [[Jode]] in Suid-Afrika. Gelees teenoor die algemene agtergrond van sy tyd, die feit dat die briewe geskryf is voor Hitler se ergste vergrype en die ouderdom van die broers (albei is steeds in hulle twintigs), is hulle sentimente egter nie werklik radikaal nie en het beide se latere geskrifte afdoende bewys gelewer van hulle sobere oordeel oor sake van die dag. Veral Van Wyk Louw word inderdaad beskou as filosoof in sy uitsprake oor rasseverhoudinge in Suid-Afrika, veral tussen wit en bruin. Die briewe is verder van groot waarde vir ʼn’n beoordeling van die broers se letterkunde en kunsbeskouing.<ref>Britz, Etienne “Kakkerlak” Uitgawe 4, 2005</ref><ref>Coetzee, Ampie “Tydskrif vir Letterkunde” Jaargang 43 no. 1, Herfs 2006</ref> Hierdie eerste bundel word opgevolg deur “'''''Briewe van W.E.G. en N.P. van Wyk Louw 1941-19701941–1970'''''”, wat hy eweneens redigeer en van ʼn’n inleiding voorsien.<ref>Anker, Johan “Tydskrif vir Letterkunde” Jaargang 49 no. 2 Lente 2012</ref>

In 1988 ken die [[Suid-Afrikaanse Akademie vir Wetenskap en Kuns]] die [[Gustav Prellerprys vir Literatuurwetenskap en Letterkundige Kritiek|Gustav Preller-prys]] vir Literêre Kritiek aan hom toe. In [[2000]] ontvang hy van die Maatschappij der Nederlandse Letterkunde die C. Louis Leipoldt-prijs vir sy artikel oor “''Uys Krige en die Suid-Afrikaanse politiek''”. Die Akademie vereer hom in 2003 met die N.P. van Wyk Louw-medalje. Deur die jare ontvang hy etlike beurse van onder andere Rupert International, Het Jan Marais Internationale Fonds, Stichting Neerlandia, Van Ewijck-Stigting en Voorsittersfonds van Nasboek en [[Tafelberg Uitgewers|Tafelberg-uitgewers]] vir navorsing plaaslik en in die buiteland. Die Universiteit van Stellenbosch ken in [[2010]] ʼn’n eredoktorsgraad aan hom toe vir sy lewenswerk en rol as navorser, skrywer en kenner van die edisiewetenskap en sy bevordering van die Afrikaanse letterkunde. Na sy dood word hy op die [[Woordfees]] van [[2012]] gehuldig wanneer sy werk en persoon by twee geleenthede deur uitgewers, letterkundiges en skrywers bespreek word. <ref>http://blogs.sun.ac.za/news/2012/03/02/colleagues-honour-jc-kannemeyer/</ref>

|Vier eenbedrywe -– Uys Krige

|Verspreide opstelle -– D.J. Opperman

|Versamelde gedigte -– C. Louis Leipoldt

Tussengebied -– Etienne Leroux

Tussenspel -– Etienne Leroux

|Versamelde gedigte -– Uys Krige

|Literêre cuaserie -– C. Louis Leipoldt

|So blomtuin-vol van kleure -– C. Louis Leipoldt

Uit die skatkis van die slampamperman -– C. Louis Leipoldt

|Uit die skatkis van die goue seun -– Uys Krige

Hutspot -– Jan Rabie

|Briewe van W.E.G en N.P. van Wyk Louw 1941-19701941–1970

|Die galeie van Jorik -– D.J. Opperman

|Sonklong oor Afrika -– D.J. Opperman

|Die volledige versamelde gedigte -– Eugène N. Marais (saam met M. Baard,

==    Verwysings ==

===  Boeke ===

* Kannemeyer, J.C. “D.J. Opperman: ʼn’n Biografie” Human & Rousseau Kaapstad en Pretoria Eerste uitgawe 1986

* Kannemeyer, J.C. “Die rym neem ook ʼn’n hele lewe in beslag” Jutalit Kenwyn Eerste uitgawe 1990

* Kannemeyer, J.C. “Langenhoven: ʼn’n Lewe” Tafelberg-Uitgewers Beperk Kaapstad Eerste uitgawe Eerste druk 1995

* Breytenbach, Kerneels “ʼn“’n Ou rusie duur voort” “Die Burger” 23 Junie 1984

* Britz, Etienne “ʼn“’n Oedipale afrekening” “By” 7 Januarie 2012

* Giliomee, Hermann “Biografie van ʼn’n volk” “By” 17 Maart 2012

* Scholtz, Merwe “Weergaloos saai – én ʼn’n verleentheid” “Insig” Desember 1990 / Januarie 1991

* Spies, Lina “By geleentheid van die verskyning van dr. J.C. Kannemeyer se bundel opstelle ‘Getuigskrifte’ en sy vyftigste verjaarsdag by ʼn’n onthaal in Kaapstad op 30 Maart 1989” “Tydskrif vir Letterkunde” Jaargang 27 no. 2, Mei 1989

* Van Zyl, Wium “Huldeblyk: J.C. Kannemeyer (1939-20111939–2011)” “Tydskrif vir Letterkunde”, Jaargang 49 no. 1,  Herfs 2012

* Van Zyl, Wium Die Burger: http://152.111.1.87/argief/berigte/dieburger/2000/06/24/8/11.html

=== Ander verwysings ===