Marie du Toit: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
Morne (besprekings | bydraes) |
Morne (besprekings | bydraes) |
||
Lyn 17:
Marie du Toit het in 1959, tydens die eeufeesviering van die kerkverband waarvan haar vader die eerste leraar was, enkele van haar herinneringe in ''Gedenkboek: die Gereformeerde vrou, 1859–1959'' gedeel. Sy skryf dat sy ’n gelukkige jeug gehad het en dat haar vader nie meer so streng was teenoor haar as wat hy met die ouer kinders was nie. "Almal het van my as die jongste so baie gemaak – ek was dus ’n troetelkindjie. My oudste broer (ds. [[Petrus Postma]]) het my gedoop, en ek is na sy vrou vernoem. Die oudste seun doop dus die jongste kind van sy vader.
"Ek dink nog baie dae aan die gelukkige tyd wat ons groot gesin in die pastorie gehad het. Op die plaas Wonderboom het ons baie aangename vakansies by my grootouers, ouderling W. van Biljon en [[Gerbrechta van Biljon|sy eggenote]], deurgebring. Soms het ons saam met my vader met 'n perdewa gereis. Toe ek vyf jaar oud was, het ons hele gesin die gevreesde poksiekte gekry. Net my vader het verskoon gebly en hy moes met hulp van vreemdes wat reeds die siekte gehad het, die versorging doen."
Omstreeks dié tyd is Marie vir die eerste keer skool toe en wel saam met twee susters, Laurika en Aletta, na die Vrije Christelike School op haar geboortedorp. Van dié tyd het sy in 1959 geskryf: "Aan ons eerste onderwysers, wat seker maar 'n karige salaris ontvang het, moet ek hulde bring, naamlik die latere ds. P. Snyman van [[Gereformeerde kerk Heidelberg|Heidelberg, Tvl.]], ds. J.A. van Rooy wat sy eie studie vir B.A. moes laat vaar om die skool te help en mnr. Karel Coetsee."
| |||