Auguste Escoffier: Verskil tussen weergawes

Leipoldt het self geskryf: "Ek het hom 'n eenvoudige, hoogs intelligente en vriendelike man gevind, wat altyd moeite gedoen het om sy vriende en kennisse behulpsaam te wees. Ek het van hom, en onder sy toesig, baie van die kookkuns geleer. Hy was 'n eersteklas leermeester, want hy was geduldig, eenvoudig in sy verklarings en uitleg van metodes en net en presies in sy reseppe. Hy was geen groot wynkenner nie, maar sy smaak vir speserye was besonder goed en hy was veral ongeëwenaard in sy souse... Dit was aangenaam en interessant om Escoffier te sien waar hy besig was om vir sy vriende te kook. In sy hempsmoue, ywerig besorg oor alles wat op tafel moes gaan, het hy met kort stappies op en neer in die kombuis gestap en alles self onder hande geneem. Die hoender het hy self in stukke verdeel; die rys het hy self gewas – vyf-, sesmaal – voordat dit in die kastrol kom. Die tafelgereedskap het hy met die grootste sorg afgeveeg, veral die glaswerk. En dan het hy begin kook. Hy wou liefs niks met elektriese kooktoestelle te doen gehad het nie, maar hy moes maar ingee, want vandag is dit meer ekonomies om met elektriese krag in die groot hotelkombuise te werk.<ref name="kan">C. Louis Leipoldt, Wêreldberoemde kokke, ''Die Volksstem'', 12 Julie 1941, aangehaal in J.C. Kannemeyer, ''Leipoldt. 'n Lewensverhaal''. [[Tafelberg Uitgewers]], Kaapstad. 1999, p.169.</ref>{{Rp|p. 169}}

Kannemeyer skryf dat Leipoldt en Escoffier eendag in Kew Gardens gaan stap het. Daar het hulle waterblommetjies in blom gevind. Die waterblommetjiebredie wat Leipoldt daarvan gemaak het, het Escoffier so beïndruk dat hy saad van Kaapstad bekom het om dit in die stroompie op sy plasie in Frankryk te kweek. Dis nie bekend wat van sy plan geword het nie.<ref>J.C. name="kan"Kannemeyer, />{{Rp|p''Leipoldt. 'n Lewensverhaal''. [[Tafelberg Uitgewers]], Kaapstad. 1999, p.169}}.</ref>

Escoffier se gereelde gas die prins van Wallis het eindelik koning geword. Tydens sy bekroning in 1902 het baie hooggeplaastes in die Carlton gebly. Die aand van die kroningsplegtigheid is 'n galadinee gehou. Geregte is herdoop om Edward, Victoria en Alexandra se name te gebruik.<ref name="James" />{{Rp|p. 189}} Nadat Edward koning geword het, kon hy nie meer in die Carlton gaan kuier nie. Hy het dan maar vir Escoffier genooi om in die paleis te kom kook. Soms het Leipoldt saamgegaan.<ref>J.C. name="kan"Kannemeyer, />{{Rp|p''Leipoldt. 'n Lewensverhaal''. Tafelberg Uitgewers, Kaapstad. 1999, p.264}}.</ref>