P. de V. Pienaar: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
Morne (besprekings | bydraes) k Morne het bladsy P.de V Pienaar na P. de V. Pienaar geskuif |
Morne (besprekings | bydraes) |
||
Lyn 4:
Pierre de Villiers Pienaar was op 11 Augustus 1904 op die plaas Elandsfontein in Gatsrand in die [[Fochville]] distrik gebore. Sy vader is Matthys Michiel Pienaar, wat in beide die [[Eerste Vryheidsoorlog]] en die [[Anglo-Boereoorlog]] geveg het. Na opleiding op die Elandsfontein plaasskool matrikuleer hy in 1921 in die eerste klas aan die [[Potchefstroom]] Boys High School. Hy sit vanaf 1922 sy studies voort aan die Johannesburgse Normaalkollege en die [[Universiteit van die Witwatersrand]] en behaal in 1924 die B.A.-graad en in 1925 die B.A.-Honneurs-graad. In 1926 behaal hy die M.A.-graad in Afrikaans en Nederlands met lof met ʼn verhandeling oor fonetiek en algemene linguistiek. Dan is hy tydelik onderwyser in Johannesburg voordat hy in September 1927 met ʼn Unie-studiebeurs na Utrecht in [[Nederland]] gaan om verder te studeer onder leiding van die bekende professor C.G.N. de Vooys. Vanaf Mei 1928 sit hy sy studies voort in [[Hamburg]] in [[Duitsland]] onder die leermeesters Panconcelli-Calgia, Meinhof en Kloeke en verwerf in 1929 die Ph.D.-graad in Afrikaanse en Nederlandse fonetiek na aanleiding van ʼn proefskrif getitel “''Die Fonoposotie en die Fonotopie van die Afsluitings- en Vernouingsklanke binne die Spraakmolekuul''”. Hierdie proefskrif word later gepubliseer. Op 31 Januarie 1928 trou hy op Greytown in Natal met Frederika Vermaak. Die egpaar het drie kinders, twee seuns (Rousselot en Uys) en ʼn dogter (Anne Lize).
By sy terugkeer na Suid-Afrika gee hy weer in [[Johannesburg]] onderwys vanaf 1930 tot 1933, waarna hy aan die begin van 1934 ʼn betrekking aanvaar as lektor in Fonetiek aan die Universiteit van die Witwatersrand. Hy speel ʼn groot rol in die stigting van die Handhawersbond, waar hy die eerste redakteur is van hulle mondstuk “''Die Handhawer''”, en [[Reddingsdaadbond]]. Hy is ʼn stigterslid van die Afrikaanse Skrywerskring in 1934 en is reeds teenwoordig op die voorlopige vergadering op 20 Augustus 1934, toe hierdie liggaam beplan is. Deur sy toedoen word die eerste diplomakursus in Spraakheelkunde in Suid-Afrika in 1937 aan die Universiteit van die Witwatersrand ingestel. In 1943 word hy bevorder tot hoogleraar in Fonetiek en Spraakheelkunde en neem mettertyd ook die direkteurskap oor van die Spraak-, Stem- en Gehoorkliniek. In 1957 word hy professor in Afrikaanse en Nederlandse Linguistiek aan die Universiteit van Suid-Afrika, waar hy twee jaar werk. Wanneer die Departement van Spraakwetenskap, Logopedika en Oudiologie in 1959 aan die [[Universiteit van Pretoria]] gestig word, is hy die eerste hoogleraar, ʼn posisie wat hy beklee tot met sy aftrede aan die einde van 1969. Hierna is hy tydelike professor tot 1972 en word daarna professor emeritus.
Hy verwerf lidmaatskap van talle liggame van wetenskaplike, taalkundige en kulturele belang. Dit sluit in die Raad van die Suid-Afrikaanse Uitsaaikorporasie [[SAUK|(SAUK)]], die Filmraad, die [[Suid-Afrikaanse Akademie vir Wetenskap en Kuns
== Skryfwerk ==
| |||