Alexander Strachan: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
Morne (besprekings | bydraes)
Morne (besprekings | bydraes)
Lyn 40:
Hy neem in 1978 ʼn betrekking aan as dosent in Afrikatale by sy alma mater in Bloemfontein, waarna hy in 1981 aangestel word by die Universiteit van Suid-Afrika as lektor in die Departement Afrikatale. In 1982 is hy terug by die Universiteit van die [[Oranje-Vrystaat]] as senior lektor en in 1985 keer hy terug na die Universiteit van Suid-Afrika as senior lektor. Hy skryf hom by die [[Universiteit van Pretoria]] in vir sy doktorsgraad en behaal in 1988 die D.Litt.-graad met ʼn proefskrif oor “''’Uthingo Iwenkosazana’ van D.B.Z. Ntuli: ʼn narratologiese ondersoek''”. In Pretoria woon hy in ʼn meenthuis in [[Faerie Glen]]. By die [[Vista-Universitei]]<nowiki/>t net buite Pretoria word hy hierna in 1990 aangestel as professor in Zoeloe, ʼn pos wat hy in 1994 verlaat om lektor in Afrikaans te word aan die Universiteit van Zoeloeland, terwyl hy op sy eie wildsplaas Moyeni (wat “Plek van die wind” beteken) by Ladysmith in [[Natal]] bly. In 1995 word hy bevorder tot senior lektor. In hierdie tyd doen hy navorsing vir ʼn tweede doktorsgraad, hierdie keer in Afrikaans, met die onderwerp ʼn vergelyking van “''Toorberg''” van Etienne van Heerden met enkele Zoeloe tekste deur D.B.Z. Ntuli. Hierdie navorsing doen hy aan die Universiteit van Stellenbosch onder leiding van Louise Viljoen. Na sy bedanking uit die akademie hou hy hom voltyds besig met wildboerdery en sy skryfwerk.
 
Hy is verantwoordelik vir vele navorsingpublikasies in vaktydskrifte, asook populêre publikasies wat in ''[[Die Kat se Snor|''De Kat]]'',]] ''Insig'' en ''Tydskrif vir Letterkunde'' verskyn. In 1995 kry hy ʼn Pica-toekenning vir joernalistiek met sy artikel “''Terug na die Caprivi''”, wat in Julie 1995 in ''De Kat'' verskyn. In 2002 skryf hy ʼn artikel in ''Insig'' oor die Suid-Afrikaanse militêre operasies in [[Angola]], waarvoor hy benoem word vir ʼn Mondi-benoeming vir die beste artikel. Hy tree op by die Wits-beraad van 1985, waar hy sy eie werk en dié van tydgenote soos Etienne van Heerden, Louis Krüger en Koos Prinsloo bespreek. In 1997 gee hy by die Indaba skryfslypskool op [[Brits]] leiding met die skryf van prosa, terwyl hy ook verskeie lesings by die Afrikaanse Skrywersgilde se beraad en die ''[[Weekly Mail]]'' se boekeweek hou. Sy professionele lidmaatskappe sluit in die Afrikaanse Skrywersgilde (waar hy ook vir ʼn termyn van twee jaar voorsitter is), die Afrikaanse Letterkundevereniging en die Afrikatale-vereniging van Suider-Afrika.
 
Waar hy aanvanklik gaste op die chalets op sy wildsplaas Moyeni naby Ladysmith ontvang en ook ʼn restaurant bedryf, stop hy op die ingewing van die oomblik hierdie bedrywighede en bly daarna in privaatheid alleen op die plaas. Later trek hy tydelik [[Johannesburg]] toe, waar hy ʼn kothuis in [[Melville]] huur en steeds universiteits- en korporatiewe opleiding gee. Hy koop verder die wildsplaas Mphemba (wat “draaijakkals” beteken) net buite [[Heidelberg]], wat hy na drie jaar weer in 2001 verkoop. In 2004 koop hy en sy broer Johannes sy oupa se familieplaas naby Harrismith in Natal waar hy met beeste boer. Aangesien die oorspronklike opstal vernietig is, vestig hy hom in ʼn huis op die dorp. Hy is ʼn vlot Zoeloespreker en hou hom deeltyds besig met industriële teater wat hy volledig via die medium van die inheemse tale aanbied. Op jeugdige ouderdom is hy vir drie jaar getroud voordat hy skei en gedurende 1988 ly hy aan erge depressie, so erg dat hy slegs tussen lig en donker kon onderskei. Daarna verkies hy om swart en wit klere te dra. Later verhuis hy na [[Clarens]] in die [[Vrystaat]], waar hy voltyds skryf.