Gezina Kruger: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
Morne (besprekings | bydraes) No edit summary |
Morne (besprekings | bydraes) No edit summary |
||
Lyn 13:
== Verhuising na Pretoria ==
Weens sy toenemende politieke bedrywighede het Kruger in 1881 besluit om permanent in Pretoria te gaan woon. In 1883 is hy vir die eerste keer tot president verkies. Ten spyte hiervan, het die Kruger-gesin hulle natuurlike en eenvoudige huislike lewe voortgesit. As boerevrou hou Gezina Kruger melkkoeie aan op hulle groot erf in Kerkstraat, en hulle kry al hul lewensbenodigdhede van hulle plaas af. Aan haar man se toenemende openbare bedrywighede het sy nie deelgeneem nie. Sy verskyn op geen foto waar die President in die openbaar verskyn nie. As tipiese Afrikanervrou van die 19de eeu het sy dit as haar eerste plig gevoel om vir haar man 'n rustige en warme huislike lewe te skep en 'n goeie moeder vir hulle groot gesin te wees. Sy was 'n knap huisvrou en was bekend vir haar pragtige fyn naaldwerk.
== Waardering ==▼
Volgens die getuienis van tydgenote, was sy 'n sagte mens, beskeie, vriendelik en altyd bereid tot opoffering. Vir die President was sy 'n steunpilaar, en hy was afhanklik van haar toegewyde versorging. Op portrette waar sy in deftige boeredrag as Presidentsvrou verskyn, is haar houding rustig en kalm, die blik in die helder oë onbevrees. Gezina Kruger was diep godsdienstig en gelowig. Saam met die President, besoek sy gereeld die [[Gereformeerde kerk Pretoria|Gereformeerde kerk]] in Kerkstraat, waar hulle kerkstoele vandag nog bewaar word. Soos tal van Afrikanervroue in hierdie jare, help haar geloof haar deur moeilike tye en kry sy krag om beproewinge te verduur en te berus. Kort voor haar dood was haar laaste boodskap aan haar man dat hy sy vertroue in God moet stel. ▼
Haar kleindogter [[Elsie van Broekhuizen]] het in ''[[Die Boerevrou]]'' die een en ander oor haar ouma meegedeel: "Stil, simpatiek en liefdevol het die vrou van die president haar lewe aan familie en volk gewy. Ons sien haar op die plaas Boekenhoutfontein, distrik [[Rustenburg]], in die afwesigheid van haar man wat in diens van die Staat selde tuis kon wees om die groot boerdery te bestuur. Behalwe die gewone werksaamhede, was daar ook koffie- en suikerplantasies; kerse en seep is tuis vervaardig. In tyd van nood was die huis 'n toevlug vir die hele buurt. Tydens die Vryheidsoorlog in 1880, toe al die mans op kommando was, is hulle deur aanvalle van swartes bedreig. Onder dit alles was die vrou van die huis die verantwoordelike persoon om in die angsvolle nagte te sorg, te troos en planne te maak.▼
"Ouma was die middelpunt waarom die hele familie gedraai het. Oupa Kruger was sterk, maar ouma Kruger was nog sterker. Deur haar sagtheid en takt het sy hom heeltemal oorwin en gewillig het hy hom deur haar laat lei, steunende op haar liefde. En dat hy oud en afgeleef, afskeid moes neem van haar om die laaste jare van sy lewe alleen in ballingskap deur te bring was seker die swaarste beproewing van haar moeilike lewe."▼
Haar dogter mev. [[Elsie Eloff-Kruger|F.C. Eloff]] het 'n staaltjie gedeel waarin haar fyngevoeligheid en insig openbaar word vertel. "In die tyd van die [[Tweede Vryheidsoorlog]] het my vader veel las van sy oë gehad. Sy arts het hom belet om te lees en moeder sou daarvoor sorg. In die smartryke tyd toe my vader sy geliefde Suid-Afrika, sy onvergeetlike volk en sy familie vir ewig vaarwel moes sê om in die vreemde te vertoef, kon hy op 'n sekere dag die begeerte om die Bybel te lees, nie langer onderdruk nie. My moeder het my vader in diep gepeins, agter die deur van die groot saal, met die Bybel in sy hand opgemerk. Sy het meteens besef met wat 'n tere saak sy hier te doen het . . . en het die kamer stil verlaat."▼
== Tweede Vryheidsoorlog ==
Line 32 ⟶ 23:
Haar kinders was: Casper Jan Hendrik, Catharina Helena du Plessis, Jan Adriaan, [[Elsie Eloff-Kruger|Elsje Francina Kruger]], Gezina Susanna Frederika Wilhelmina, Stephanus Johannes Paulus, Anna Johanna Maria Aletta, Stephanus Johannes Paulus Kruger, die tweeling Douw Gerbrand en Nicolaas Jacobus, Pieter, Sophia Margaretha Smit, Tareza Magrieta, Alida Barendina en Tjaard Andries Petrus. Ander bronne dui die getal as 16 aan.
▲== Waardering ==
▲Volgens die getuienis van tydgenote, was sy 'n sagte mens, beskeie, vriendelik en altyd bereid tot opoffering. Vir die President was sy 'n steunpilaar, en hy was afhanklik van haar toegewyde versorging. Op portrette waar sy in deftige boeredrag as Presidentsvrou verskyn, is haar houding rustig en kalm, die blik in die helder oë onbevrees. Gezina Kruger was diep godsdienstig en gelowig. Saam met die President, besoek sy gereeld die [[Gereformeerde kerk Pretoria|Gereformeerde kerk]] in Kerkstraat, waar hulle kerkstoele vandag nog bewaar word. Soos tal van Afrikanervroue in hierdie jare, help haar geloof haar deur moeilike tye en kry sy krag om beproewinge te verduur en te berus. Kort voor haar dood was haar laaste boodskap aan haar man dat hy sy vertroue in God moet stel.
▲Haar kleindogter [[Elsie van Broekhuizen]] het in ''[[Die Boerevrou]]'' die een en ander oor haar ouma meegedeel: "Stil, simpatiek en liefdevol het die vrou van die president haar lewe aan familie en volk gewy. Ons sien haar op die plaas Boekenhoutfontein, distrik [[Rustenburg]], in die afwesigheid van haar man wat in diens van die Staat selde tuis kon wees om die groot boerdery te bestuur. Behalwe die gewone werksaamhede, was daar ook koffie- en suikerplantasies; kerse en seep is tuis vervaardig. In tyd van nood was die huis 'n toevlug vir die hele buurt. Tydens die Vryheidsoorlog in 1880, toe al die mans op kommando was, is hulle deur aanvalle van swartes bedreig. Onder dit alles was die vrou van die huis die verantwoordelike persoon om in die angsvolle nagte te sorg, te troos en planne te maak.
▲"Ouma was die middelpunt waarom die hele familie gedraai het. Oupa Kruger was sterk, maar ouma Kruger was nog sterker. Deur haar sagtheid en takt het sy hom heeltemal oorwin en gewillig het hy hom deur haar laat lei, steunende op haar liefde. En dat hy oud en afgeleef, afskeid moes neem van haar om die laaste jare van sy lewe alleen in ballingskap deur te bring was seker die swaarste beproewing van haar moeilike lewe."
▲Haar dogter mev. [[Elsie Eloff-Kruger|F.C. Eloff]] het 'n staaltjie gedeel waarin haar fyngevoeligheid en insig openbaar word vertel. "In die tyd van die [[Tweede Vryheidsoorlog]] het my vader veel las van sy oë gehad. Sy arts het hom belet om te lees en moeder sou daarvoor sorg. In die smartryke tyd toe my vader sy geliefde Suid-Afrika, sy onvergeetlike volk en sy familie vir ewig vaarwel moes sê om in die vreemde te vertoef, kon hy op 'n sekere dag die begeerte om die Bybel te lees, nie langer onderdruk nie. My moeder het my vader in diep gepeins, agter die deur van die groot saal, met die Bybel in sy hand opgemerk. Sy het meteens besef met wat 'n tere saak sy hier te doen het . . . en het die kamer stil verlaat."
== Bronne ==
| |||