|
== Biografie ==
'''Pous Pius VII'''<ref>De Montor, Artaud, Chevalier de. 1911. The Lives and Times of the Popes. The Catholic Publications Society, New York.</ref> is gebore as graaf '''Luigi Barnaba Niccolo Maria Chiaramonte''' (ook '''Gregorio Barnaba Chiaramonti''') op [[14 Augustus]] [[1742]] in [[Cesena]], [[Kerklike Staat]]. Hy was die voorlaaste kind van graaf Scipione Chiaramonti en sy vrou Giovanna Coronata Ghini, dogter van die markies van Barnaba Eufrasio Ghini. Op 14-jarige ouderdom, op [[2 Oktober]] [[1756]] tree hy toe tot die Benediktyner-[[klooster]] Santa-Maria del Monte in Cesena en neem die kloosternaam Gregorio aan. Na sy studies in teologie word hy dosent aan die Benediktyner-kolleges in [[Parma]] en [[Rome]]. Toe [[Pous Pius VI]], 'n familievriend, aan die mag kom word hy vinnig bevorder. In [[1776]] word hy titulêr ab van sy klooster in weerwil van teenkanting van die monnike. Nadat hy bevorder is tot biskop van Tivoli, bevorder Pous Pius VI hom tot kardinaal-priester van S. Callisto en biskop van Imola op [[14 Februarie]] [[1785]]. In Op [[14 Maart]] [[1800]] volg hy Pous Pius VI op en word gekroon op [[21 Maart]] [[1800]] in Venesië deur kardinaal Antonio Maria Doria Pamphilj. Omdat die Franse die regte pouslike tiara in besit geneem het, het hy 'n kroon van papier-maché gedra. Hy regeer tot sy dood op [[20 Augustus]] [[1823]] en word opgevolg deur [[Pous Leo XII]]. Die naam ‘Pius’ beteken 'die vrome'.
Die naam ‘Pius’ beteken 'die vrome'.
=== Kerklike loopbaan ===
== Pontifikaat ==
Na die dood van [[Pous Pius VI]]<ref>Weber, N. (1911). Pope Pius VII. In The Catholic Encyclopedia. New York: Robert Appleton Company. Besoek Junieop 27, Junie 2011 by: http://www.newadvent.org/cathen/12132a.htm</ref> in Franse gevangeskap in Augustus 1799, kom die konklaaf bymekaar op [[30 November]] [[1799]] in die Benediktyner-klooster van San Giorgio in Venesië. Daar was drie kandidate, maar twetwee was onaanvaarbaar vir die [[Habsburg]]se prinse en hulle kandidaat Alessandro Mattei kon nie genoeg stemme kry nie. Na 103 dae van onderhandeling word '''Pous Pius VII'''<ref>Pius VII. (2008). [[Encyclopædia Britannica]]. Deluxe Edition. Chicago: Encyclopædia Britannica.</ref><ref>Weber, N. (1911). Pope Pius VII. In The Catholic Encyclopedia. New York: Robert Appleton Company. RetrievedBesoek Juneop 17, Junie 2011 fromby New Advent: http://www.newadvent.org/cathen/12132a.htm</ref> as kompromis-kandidaat verkies.
Een van die eerste handelinge van die nuwe pous was om die sekretaris van die konklaaf, Ercole Consalvi tot kardinaal te bevorder en as staatsekretaris aan te stel. Op [[3 Junie]] [[1816]] veroordeel Pius die werke van Germanos Adam. Van die begin van sy pontifikaat tot by die val van [[Napoleon Bonaparte]] in 1815 was die pous gedurig besig met [[Frankryk ]]. Op [[15 Julie]] [[1801]] sluit hy 'n konkordaat met Napoleon. Op [[2 Desember]] [[1804]] salf hy Napoleon tydens sy keiserskroning. Hy was voortdurend oorhoop met Napoleon en betrek militêre leiers om toegewings te kry. Pius wou die Kerklike Staat terugkry en ook die vrylating verkry van die sogenaamde "swart" Franse kardinale wat hom gesteun het en daarom gevange geneem is saam met ander priesters, monnike en ander ondersteuners. Op [[10 Junie]] [[1809]] [[Ekskommunikasie|ekskommunikeer]] die pous die Franse wat Rome beset het en neem Napoleon die pous gevange eers na Savona en later (in [[1812]]) na Fontainebleau. Na die val van Napoleon keer Pius in triomf terug na Rome op [[24 Mei]] [[1814]]. Hoewel Napoleon hom nie goed behandel het nie, het die pous [[asiel]] verleen aan Napoleon se familie na sy val. ▼
Een van die eerste handelinge van die nuwe pous was om die sekretaris van die konklaaf, Ercole Consalvi tot kardinaal te bevorder en as staatsekretaris aan te stel. Op [[3 Junie]] [[1816]] veroordeel Pius die werke van Germanos Adam.
▲Van die begin van sy pontifikaat tot by die val van [[Napoleon]] in 1815 was die pous gedurig besig met Frankryk. Op [[15 Julie]] [[1801]] sluit hy 'n konkordaat met Napoleon. Op [[2 Desember]] [[1804]] salf hy Napoleon tydens sy keiserskroning. Hy was voortdurend oorhoop met Napoleon en betrek militêre leiers om toegewings te kry. Pius wou die Kerklike Staat terugkry en ook die vrylating verkry van die sogenaamde "swart" Franse kardinale wat hom gesteun het en daarom gevange geneem is saam met ander priesters, monnike en ander ondersteuners. Op [[10 Junie]] [[1809]] [[Ekskommunikasie|ekskommunikeer]] die pous die Franse wat Rome beset het en neem Napoleon die pous gevange eers na Savona en later (in [[1812]]) na Fontainebleau. Na die val van Napoleon keer Pius in triomf terug na Rome op [[24 Mei]] [[1814]]. Hoewel Napoleon hom nie goed behandel het nie, het die pous [[asiel]] verleen aan Napoleon se familie na sy val.
Op [[7 Augustus]] [[1814]] het Pous Pius die Jesuïte in ere herstel.
Pius was baie bly met die optrede van die [[Verenigde State van Amerika]] wat die seerowers van Barbarye, wat Christene in die [[Middellandse See]] gevang het vir losgeld, uitgeroei het.
=== Die kollege van kardinale ===
Pous Pius VII het 99 nuwe kardinale aangestel in 19 konsistories. Weens die omvang van die lys word dit '''[[Lys van kardinale aangestel deur Pous Pius VII|hier]]''' gehou.
=== Saligverklarings ===
== Eksterne skakels ==
{{ Commons-kategorieCommonsKategorie|Pius VII|Pius VII}} ▼{{En-Wikisource info|Catholic Encyclopedia (1913)/Pope Pius VII}}
* {{CE|http://www.newadvent.org/cathen/12132a.htm}}
* {{Giga|http://www.gcatholic.com/hierarchy/pope/P07.htm}}
* {{PapalLib|http://www.saint-mike.org/library/papal_library/piusvii/piusvii.html}}
▲{{Commons-kategorie|Pius VII|Pius VII}}
== Nota ==
|}
{{pousePouse}}
{{teenpouseTeenpouse}}
Basis URL: [[:de:Pius VII]].
[[Kategorie:Pouse|Pius VII]]
[[Kategorie:Italiaanse pouse|Pius VII]]
| 