Paula Styger: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
Morne (besprekings | bydraes)
No edit summary
Morne (besprekings | bydraes)
Lyn 37:
[[Beeld:Verfilming aan die rolprent Pinkie se Erfenis, 1944.jpg|duimnael|links|300px|Verfilming aan die rolprent ''[[Pinkie se Erfenis]]'', omstreeks 1945. [[Pierre de Wet]] vertolk die rol van die kreupel Pinkie wat verlief raak op ’n blinde meisie, Naomi (Paula Styger). Van links: Styger, Eugenie Heyns, Pierre de Wet en [[Esther Mentz]].]]
 
Eers nadat sy die skool verlaat het, het Paula Styger ’n ernstige studie van die drama en toneel begin maak en ’n drang en begeerte openbaargeopenbaar om haar lewe daaraan te wy. Teen haar ouers se sin het sy met die akteur [[André Huguenet]] in aanraking gekom en die gevolg van dié onderhoud was dat sy in Desember 1934 haar eerste kontrak geteken het en op [[16 Januarie]] [[1935]] in [[Kaapstad]] by sy geselskap aangesluit het. Styger het besef haar besluit sou baie liggaamlike en geestelike krag vereis, maar met haar streng Calvinistiese opvoeding, gesonde agtergrond, persoonlikheid, talent en morele ewewig was sy geriddergestewel en gespoor om haar loopbaan te begin.
 
In haar loopbaan as verhoogaktrise het sy in die volgende toneelstukke opgetree: ''Haar egskeiding'' deur Clemence Dane (1935); ''Die doodsvonnis'' deur Emlyn Williams (1937); ''Gevaarlike huwelik'' deur Martin Vale (1937); ''Tamboer in die nag'' (radiodrama) deur Hendrik Brand (1937); ''By die ou meulstroom'' deur Jean Jacques Barnard (1938); ''Die kwaksalwer'' deur Dorothy Brandon (1938); ''Die tweede Grieta'' deur [[J.H.H. de Waal]] (1939); ''Is jy ’n bokryer?'' verwerk deur Dirk Mostert (1940); ''Helshoogte'' (''Wuthering Heights'') deur [[Emily Brontë]] (1941); en ''Absalom, my seun'' deur St. John Ervine (1942).
 
Met laasgenoemde toneelstuk het Paula Styger haar verbintenis met die Huguenet se geselskap beëindig. Op [[1 Augustus]] [[1942]] stig [[Pierre de Wet]] sy toneelgeselskap met Styger as sy hoofdame. In 1942 tree sy op in ''Satansloon'' deur Patrick Hamilton, in 1943 in ''Pinkie'' deur De Wet self en in 1944 in ''Korrels en kaf'' (vier eenbedrywe). Ook in 1944 tree sy op in die radiodrama ''Agamemnon'', 'n vertaling van die werk deur Aeschylus, en in die verhoogstuk ''Die goeie oue tyd'' deur [[Sita]]. In 1945 kom ''[[Pinkie se erfenis]]'' deur De Wet aan die beurt waarin sy teenoor onder meerandere [[Gideon Roos]] speel, die eerste Afrikaanse vollengte-klankprent, vervaardig in Suid-Afrika deur die firm Utolo (Bpk.) van [[Johannesburg]].
 
Met haar toere vir die Huguenet- en De Wet-geselskap het Paula Styger die Unie platgereis en die geleentheid gekry om kennis te maak met en onthaal te word deur skoolkinders, boere-ooms en –tantes, onderwysers, predikante, doktore en professore aan verskeie universiteite, vooraanstaande skrywers, skilders, beeldhouers, sangers, musici en medici. Sy was ook ’n welkome gas by regsgeleerdes, landsregeerders, administrateurs, prokureur-generaals, buitelandse gesante en goewerneur-generaals.