Paula Styger: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
Morne (besprekings | bydraes) No edit summary |
Morne (besprekings | bydraes) |
||
Lyn 37:
[[Beeld:Verfilming aan die rolprent Pinkie se Erfenis, 1944.jpg|duimnael|links|300px|Verfilming aan die rolprent ''[[Pinkie se Erfenis]]'', omstreeks 1945. [[Pierre de Wet]] vertolk die rol van die kreupel Pinkie wat verlief raak op ’n blinde meisie, Naomi (Paula Styger). Van links: Styger, Eugenie Heyns, Pierre de Wet en [[Esther Mentz]].]]
Eers nadat sy die skool verlaat het, het Paula Styger ’n ernstige studie van die drama en toneel begin maak en ’n drang en begeerte
In haar loopbaan as verhoogaktrise het sy in die volgende toneelstukke opgetree: ''Haar egskeiding'' deur Clemence Dane (1935); ''Die doodsvonnis'' deur Emlyn Williams (1937); ''Gevaarlike huwelik'' deur Martin Vale (1937); ''Tamboer in die nag'' (radiodrama) deur Hendrik Brand (1937); ''By die ou meulstroom'' deur Jean Jacques Barnard (1938); ''Die kwaksalwer'' deur Dorothy Brandon (1938); ''Die tweede Grieta'' deur [[J.H.H. de Waal]] (1939); ''Is jy ’n bokryer?'' verwerk deur Dirk Mostert (1940); ''Helshoogte'' (''Wuthering Heights'') deur [[Emily Brontë]] (1941); en ''Absalom, my seun'' deur St. John Ervine (1942).
Met laasgenoemde toneelstuk het Paula Styger haar verbintenis met
Met haar toere vir die Huguenet- en De Wet-geselskap het Paula Styger die Unie platgereis en die geleentheid gekry om kennis te maak met en onthaal te word deur skoolkinders, boere-ooms en –tantes, onderwysers, predikante, doktore en professore aan verskeie universiteite, vooraanstaande skrywers, skilders, beeldhouers, sangers, musici en medici. Sy was ook ’n welkome gas by regsgeleerdes, landsregeerders, administrateurs, prokureur-generaals, buitelandse gesante en goewerneur-generaals.
|