Aletta du Plessis: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
Morne (besprekings | bydraes)
No edit summary
Morne (besprekings | bydraes)
Lyn 21:
[[Beeld:Prof JA du Plessis.jpg|duimnael|regs|180px|Prof. [[Jacobus du Plessis|J.A. du Plessis]], met wie Aletta Postma in 1905 getroud is.]]
 
Tydens die [[Tweede Vryheidsoorlog]] is sy na [[Ceylon]] waarheen haar halfbroer, ds. [[Petrus Postma]], as [[Boerekrygsgevangenes|krygsgevangene]] verban is. Op [[20 April]] [[1905]] is sy met ds. [[Jacobus du Plessis|J.A. du Plessis]], nagelate eggenoot van haar suster, Laurika, getroud. Sy het dadelik 'n druk huisgesin van vyf kinders (twee van haar suster se kinders is vroeg dood) en 'n groot gemeente waarin sy haar man tot hulp moes wees, gehad. Uit hulle huwelik is agt kinders gebore, van wie [[Wicus du Plessis|Lodewicus Johannes]] en Hugo bekendheid as hoogleraars aan die [[PU vir CHO]] verwerf het. Haar dogter [[Ida Bosman|Idelette]] was 'n medewerker van ''Die Vroueblad''.
 
Tydens die [[Maritz-rebellie|Rebellie]] van 1914 was mev. Du Plessis predikantsvrou van Pretoria en in dié gemeente is daar baie vir die gevangenes gedoen. In 1917 rig sy die "Sustershulp" op wat uit verskillende komitees bestaan het. Sy was 'n ywerige predikantsvrou wat die siekes en behoef tigesbehoeftiges trou besoek het. Menige ou lidmaat het baie jare later nog getuig van haar goeie dienste en offervaardigheid in die gemeente.
 
Die griepjaar 1918 was ook vir haar 'n persoonlike beproewingstydperk. Besiel met 'n lewendige en idealistiese gees en bedeel met 'n groot mate van deursettingsvermoë het mev. Du Plessis in haar lewe veel tot stand gebring. In haar jongmeisiedae het sy reeds 'n vereniging, Die geselligheid, opgerig. Nadat haar eggenoot in 1921 professor aan die Teologiese Skool in Potchefstroom geword het, is die Dameskring van die PUK op haar inisiatief in die lewe geroep. Sy het as ideaal die geestelike vorming en ontwikkeling van die Gereformeerde vrou gehad, en haar hele strewe en al haar arbeid daarop toegespits. Sy het sterk aangevoel dat die Gereformeerde vrou in 'n tyd van veranderde lewensomstandighede en verwarring behoefte het aan die samesnoering van kragte, leiding, voorligting en aan 'n dieper insig in die vervulling van haar taak. Vandaar die ontstaan van die Bond van Gereformeerde Sustersverenigings, waarvan sy medestigster was.