C.P. Hoogenhout: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
Uitbreiding van skrywer en taalstryder, C.P. Hoogenhout se profiel
No edit summary
Lyn 29:
}}
 
'''Casparus Petrus Hoogenhout''' ([[11 Maart]] [[1843]] - [[13 Januarie]] [[1922]]) was 'n vroeë Afrikaanse skrywer. Hy was 'n lojale ondersteuner van die Afrikaanse Taalbeweging; tewens hy was 'n stigters lid van die [[Genootskap van Regte Afrikaners]]<ref name=":0">Esaach: <nowiki>http://www.esaach.org.za/index.php?title=Hoogenhout,_Casper_Peter</nowiki></ref> en het reeds in 1873 in die taal begin skryf. Hy het waarskynlik van sy eerste vertalings van die [[Bybel]] in Afrikaans gedoen. Hy het ook dikwels bydraes vir ''[[Die Afrikaanse Patriot]]'' geskryf onder die naam ''Oom Jan wat Versies Maak''. Hy skryf ook onder die skuilnaam Klaas Waarzegger Jr. en Cupido. Hy tree in 1908 af as onderwyser en is in 1922 oorlede.
 
Een van sy bekendste aanhalings is:<ref>Oor die verengelsing na die Tweede Anglo-Boereoorlog, in Die Afrikaanse Patriot, 1880</ref>{{cquote|
Lyn 38:
 
=== Vroeë lewe en herkoms ===
Casparus Petrus Hoogenhout is op 11 Maart 1843 in [[Amsterdam]], [[Nederland]] gebore as die oudste kind van Nicolaas Hoogenhout ([[1818]]-[[1873]]1818–1873, seun van Pieter Hoogenhout en Alida van Henten) en sy vrou Wynanda Elizabeth Imker ([[1823]]-[[1856]]1823–1856, dogter en enigste kind van Casper Imker en Elizabet Smit). Hy het ʼn’n suster Elizabeth ([[1844]]-[[1847]]1844–1847) wat jonk oorlede is. Sy ander suster Alida is ʼn’n paar dae na geboorte in [[1846]] oorlede. Dieselfde lot tref die tweeling (Pieter en nog ʼn’n Alida) wat eweneens ʼn’n paar dae na hulle geboorte op [[27 Desember]] [[1851]] oorlede is. Sy broer Nicolaas ([[1850]]-[[1913]]1850–1913) is die enigste een van die ander kinders wat ook ʼn’n volwassene word. Al die lede van sy familie spandeer hulle leeftyd in Amsterdam in Nederland. Sy moeder sterf wanneer hy slegs dertien jaar oud is en wanneer sy vader weer trou (met Maria Elisabeth de Haan) is die verhouding tussen hom en sy stiefmoeder so sleg dat hy onder in-vloed van professor U.G. Lauts, ʼn’n Nederlander wat hom in hierdie tyd doelgerig vir emigrante na [[Suid-Afrika]] beywer het, besluit om eerder na Suid-Afrika te kom.
 
=== Aankoms in Suid-Afrika ===
Teen [[1860]] stap hy in [[Kaapstad]] aan wal en werk die eerste paar jaar na sy aankoms as klerk op die kantoor van die firma O.J. Truter in St. Georgestraat. Truter was sekretaris van die Kaapse kommissie vir kinder-immigrasie. Hoogenhout was op hierdie jong ouderdom en sonder ouerlike toesig en liefde maklik beïnvloedbaar en hy beland dan ook onder die verkeerde invloed van die ouer Nederlandse immigrant F.W. van der Gendt. Op [[3  Mei]] [[1864]] verskyn Hoogenhout in die Kaapse Hooggeregshof op aanklagte van vervalsing van wissels in die name van O.J. Truter en A.W. van der Merwe, dat hy bankboekies gesteel het van die twee Hollandse immigrante Johannes de Vries en W.J. Wolvers en van “opdrossing”, wat vermoedelik beteken dat hy onregmatiglik uit die diens van O.J. Truter gedros het . Hy word in die Hooggeregshof in Kaapstad skuldig bevind op die aanklagte teen hom en tot vyf jaar dwangarbeid gevonnis. Dit is onbekend of hy sy volle vonnis uitgedien het, maar hy was voor [[1970]] reeds uit die tronk en in die [[Paarl]]. Uit sy latere lewensgeskiedenis is dit duidelik dat hy homself ten volle gerehabiliteer het en ten spyte van ʼn’n wankelrige begin en vele terugslae, inderdaad ʼn’n groot sukses van sy lewe gemaak het.
 
=== Invloed van Arnoldus Pannevis ===
Ds. G.W.A. van der Lingen van die Paarl neem hom na sy vrylating onder sy beskerming en hy word dan as deel van sy algemene rehabilitasie as onderwyser opgelei, sonder om formeel te kwalifiseer. Sy leermeester is [[Arnoldus Pannevis]],<ref name=":0" />, wat in hierdie tyd onderwys gee aan Van der Lingen se skool in die Paarl en met wie Hoogenhout bevriend raak, ʼn’n vriendskap wat sou duur tot Pannevis se dood in [[1884]]. Hoogenhout kom ook onder Pannevis se invloed tot bekering, waarna hy ʼn’n streng godsdienstige lewe lei.<ref>Pienaar, E.C. Afrikaanse taalbakens IV: Pannevis en Hoogenhout. Die Taalgenoot, April 1944</ref>.
 
=== Persoonlike lewe ===
Sy eerste onderwyspos is op die plaas Zeekoegat van Jan Louw oorkant die [[Bergrivier]], waarna hy op [[3 Augustus]] [[1874]] by die Groenbergskool op die plaas Welbedacht aangestel word. Hier gee hy onderwys tot met sy aftrede. By die skool ontmoet hy vir Catharina Maria (Cato) le Roux (nooiensvan Marais – gebore [[25 Junie]] [[1847]] en oorlede [[31 Oktober]] [[1942]]), die dogter van Frans Marais van die plaas Olifantskop wat voorsitter was van die skoolkomitee van die Groenbergskool. Haar man, Jacob le Roux, met wie sy getrou het toe sy twintig was, het haar ʼn’n paar jaar vroeër tragies ontval toe hy maar 26 jaar oud was en hulle seuntjie Pieter slegs een jaar en nege maande.
 
Hulle trou op [[29 Maart]] [[1875]] en uit die huwelik word ses kinders, Nicolaas Marais (Klaas) ([[1876]]-[[1932]]1876–1932), Johanna (Nôi) Retief ([[1877]]-[[1905]]1877–1905), Francois Paulus (Frans) ([[1880]]-[[1941]]1880–1941), Petrus Imker ([[1884]]-[[1970]]1884–1970), Daniël Marais (Danie) ([[1885]]-[[1951]]1885–1951) en Wynanda Elizabeth (Wynie) ([[1888]]-[[1936]]1888–1936), gebore. Die eerste seun, Klaas, is taalkundige, Direkteur van Onderwys in die Transvaal en stigterslid van die [[Suid-Afrikaanse Akademie vir Wetenskap en Kuns]], terwyl Imker later administrateur van [[Suidwes-Afrika]] en ambassadeur na Nederland word. Imker skryf later self en ''Op die delwerye'' verskyn van hom, terwyl hy ook die Afrikaanse woorde skryf vir etlike Engelse liedere, onder meer die baie bekende ''Kom ons gaan blomme pluk in die vlei'' en ''Die brug op ons plaas''. Frans word advokaat en is later besturende direkteur van die Koöperatiewe Wolboerevereniging in Durban.
 
Die gesin bly aanvanklik in die skoolgebou van die Groenbergskool en die woonhuis en die skool is eers na vier jaar geskei en vergroot. Die Departement van Onderwys staan in [[1979]] die skoolkomitee van Groenberg se versoek toe om die skool tot ʼn’n graad twee-skool te verhoog en die toelae is tot £56 per jaar verhoog. Op [[20 Oktober]] [[1881]] rig Hoogenhout ʼn’n versoek aan die owerhede dat aangesien hy reeds etlike jare in die onderwys staan en bevredigende werk lewer, hy ʼn’n amptelike onderwyssertifikaat behoort te ontvang sodat hy permanent aangestel kan word. Hierdie versoek word toegestaan en die sertifikaat uitgereik sonder dat hy eksamen skryf. In Januarie [[1884]] word Cornelia Stucki, dogter van die bekende onderwyser M.J. Stucki van Blouvlei, as Hoogenhout se assistente aangestel. Voor haar was mejuffrou A.M. Marais vir drie maande daar. Uit die inspekteursverslae blyk dit dat hierdie skool goed bestuur is deur Hoogenhout. Benewens sy werk as onderwyser, preek hy ook meermale in die naby geleë sendingkerk vir bruin mense in Bovlei, terwyl hy ook sekretaris is van die Christelike Werkersvereniging te Groenberg. In [[1904]] doen hy aansoek om siekteverlof en sy seun Imker neem waar in sy plek. Hy is grootliks afwesig tot en met 1908 omdat sy gesond-heid nie verbeter nie. Hy tree dus in [[1908]] formeel af en gaan op pensioen. Desnieteenstaande sien hy steeds tot op baie hoë ouderdom die eksamenskrifte van die Taalbond na<ref>Esat: <nowiki>http://esat.sun.ac.za/index.php/C.P._Hoogenhout</nowiki></ref>.
 
=== Bydrae tot die Afrikaanse taal ===
Hy is een van die leiersfigure in die [[Eerste Taalbeweging]] en woon die stigtingsvergadering van die [[Genootskap van Regte Afrikaners]] (GRA) op [[14 Augustus]] [[1875]] in die [[Paarl]] aan huis van Gideon Malherbe by. Wanneer ''[[Die Afrikaanse Patriot|Di Patriot]]'' as mondstuk van die GRA uitgegee word, is hy die eerste letterkundige redakteur, wat met sy voorbeeld as ''Oom Jan wat versies maak'' groot invloed uitoefen op die leserspubliek en daarin slaag om die mense sover te kry om ook hulle hand te waag aan gediggies en ander bydraes. Hy speel dan ook ʼn’n belangrike rol om die aspirant-skrywers van raad te bedien. In hierdie tyd is hy ook mederedakteur van die ''Nederlandse Het Zuid-Afrikaansch Tijdschrift'' en skryf verskeie Nederlandse gedigte vir hierdie blad, wat hoofsaaklik in sy rubrieke ''Boerderi''j en ''Gezellig Tijdverdrijf'' geplaas word. ''Boer-deri''j gee raad aan boere en hy vertaal ook goeie artikels uit buitelandse tydskrifte, terwyl ''Gezellig Tijdverdrijf'' gewoonlik verskillende soorte raaisels bevat het. Baie van die hoofarti-kels van ''Di Patriot'' is ook deur hom geskryf. Saam met [[D.F. du Toit]] (Oom Lokomotief) verlaat hy die redaksie van ''Di Patriot'' in [[1891]], wanneer hulle nie langer kan saamstem met die politieke sienswyse van [[Stephanus Jacobus du Toit|S.J. du Toit]] nie.
 
Tot met sy dood op [[13 Januarie]] [[1922]] woon hy op die plaas Optenhorst in die Bovlei naby [[Wellington, Wes-Kaap|Wellington]], waar sy stiefseun Pieter le Roux boer. Hy word begrawe in die kerkhof van die Bovlei-kerk naby Wellington, waar hy dikwels gepreek het.<ref>Kotzé, D.J. Hier lê die G.R.A.-leiers begrawe. Die Huisgenoot, 15 Augustus 1975</ref>.
 
== Skryfwerk ==
Sy letterkundige [[oeuvre]] is hoofsaaklik didakties en nasionalisties van aard, met beperkte letterkundige waarde. Die enorme waarde daarvan in kultuur-historiese verband en die groot rol wat hy gespeel het in die ontwikkeling van die skryftaal en aanmoediging aan medeskrywers en lesers kan egter nie onderskat word nie. Op prosagebied lewer hy belangrike werk. Sy skrywersloopbaan begin met ʼn’n anonieme brief in ''[[De Zuid-Afrikaan]]'' van [[12 April]] [[1873]], opgevolg met nog een op [[5 Julie]] [[1873]]. Hierin bepleit hy die vertaling van die [[Bybel]] in Afrikaans, hoofsaaklik sodat die gewone mense, wit en bruin, ook die Bybel in hulle eie taal kan lees. Met hierdie briewe begin die stryd vir die erkenning van Afrikaans met alle erns in die openbare pers.
 
=== Bybelvertaling ===
Uit die Statebybel vertaal hy in 1873 ''Matteus 28'' en in 1878 die volledige ''Markus'', maar hierdie vertalings word nie gepubliseer nie. Die vertaling van ''Matteus 28'' het hy na ''De Kerkbode'' gestuur, wat dit waarskynlik vernietig het sonder om eers ontvangs te erken. Gelukkig het Hoogenhout ʼn’n afskrif van die vertaling gemaak, sodat hierdie eerste proewe van ʼn’n vertaling van die Bybel in Afrikaans tog bewaar gebly het en afgedruk is in [[P.J. Nienaber|P. J Nienaber]] se inleiding van die herdruk van ''Josef en Catharina'' in [[1940]].
 
=== Skrywerk wat bydrae tot die Eerste Afrkaanse Taalbeweging ===
Hy speel ʼn’n belangrike rol in die beginjare van die [[Afrikaanse Taalbeweging|Eerste Afrikaanse Taalbeweging]], onder meer met sy ''Gesprekke tussen oom Jan Vasvat en neef'' ''Daantjie Loslaat'', wat tussen 1873 en [[1875]] in ''[[De Zuid-Afrikaan]]'' verskyn onder die skuilnaam Klaas Waarzegger Jr. In hierdie gesprekke is oom Jan die verpersoonliking van die verstandige en lojale Afrikaner, wat die regte van Afrikaans bevorder, terwyl Daantjie Loslaat nog van die waarde van Afrikaans oortuig moet word. Benewens Afrikaans word in hierdie stukke ook die politieke en nasionale sake van die tyd aangeraak.
 
==== Eerste kinderboek in Afrikaans ====
Reeds in 1873 verwerk hy ''Die geskiedenis van Josef voor Afrikaanse kinders en huissouwens in hulle eige taal geskrywe deur een vrind'', wat as die eerste kinderboek in Afrikaans beskou kan word. Hierin slaag hy goed daarin om hierdie bekende Bybelverhaal binne die begripsvermoë van die jong leser oor te vertel. As een van die eerste boeke in Afrikaans is die verskyning daarvan angstig afgewag en verwek dit groot opspraak in die koerante, met sterk steun en net so sterk afkeuring wat uitgespreek word oor die taal.<ref>Snyman, N.J. Tydskrif vir Letterkunde. Nuwe reeks 13 no. 4, November 1975</ref>.
 
==== Eerste Afrikaanse novelle ====
''Catharina, die dogter van die advokaat'' word allerweë beskou as die eerste novelle wat in Afrikaans verskyn en wen dan ook die eerste Afrikaanse prysvraag vir ʼn’n letterkundige werk, wat deur ''Di Patriot'' uitgeskryf is. Die verhaal verskyn aanvanklik as vervolgverhaal in ''Di Patriot'' onder Hoogenhout se skuilnaam Klaas Waarzegger Jr. In hierdie werk van kultuurhistoriese belang maak die skrywer openlik propaganda vir die Afrikaanse taal en kultuur. Catharina is die dogter van ʼn’n Afrikaans gebore advokaat in Kaapstad, wat egter neersien op sy afkoms en eerder as Engelsman wil deurgaan. Hy praat dus slegs Engels en beweeg in die Engelse sosiale kringe. Deur die bemoeienis van ʼn’n peettante beland Catharina op ʼn’n Afrikaanse skool en besef waar haar wortels lê. Sy raak verlief op die Afrikaanse boer David, die broer van haar skoolvriendin Lenie. Haar pa voel egter dat ʼn’n Afrikaanse boer benede sy stand is en laat die jongman per brief weet dat hy van sy attensies op sy dogter moet afsien. Hoogmoed kom egter voor ʼn’n val en die advokaat, wat altyd bokant sy vermoë geleef het, speel bankrot, wat die weg ooplaat vir Catharina en David om te kan trou. As baanbrekerswerk is hierdie novelle van besondere belang, maar die taalgebruik is nog onbeholpe, die karakters slegs verteenwoordigend van tipes, met ʼn’n verteller wat die objektiwiteit van die verhaal verbreek deur uit te wei oor allerlei aangeleenthede wat nie in verband met die verhaal staan nie. Volgens die getuienis van Hoogenhout se seun, dr. N.M. Hoogenhout, in ʼn’n artikel in ''[[Die Brandwag]]'' van [[1 November]] [[1919]], is die gebeure in Catharina nie gefantaseer nie en is dit gegrond op werklike gebeure en werklike persone. Bogenoemde twee werke word in [[1940]] herdruk onder die titel ''Josef en Catharina'' en [[P.J. Nienaber]] skryf ʼn’n insiggewende inleiding met baie agtergrondsinligting oor Hoogenhout se lewe en werk vir hierdie publikasie.
 
==== Eerste Afrikaanse bundel met kinderverhale en versies ====
''Eerste Afrikaanse printjies boeki ver soet kinders'' is die eerste bundel met kinderverhale en -gediggies in Afrikaans, wat onder die skuilnaam Oom Jan wat versies maak verskyn. Hierdie boekie verskyn in [[1879]] en word in ''1885'' heruitgegee in ʼn’n vermeerderde en verbeterde uitgawe.<ref>Ohlhoff, H. Tydskrif vir Geesteswetenskappe, Jaargang 17 no. 1, April 1977</ref>.
 
==== Skryfwerk saam met S.J. du Toit ====
Hoogenhout is saam met S.J. du Toit ook medewerker aan verskeie publikasies, die belangrikste waarvan waarskynlik is ''Die geskiedenis van ons land in die taal van ons volk''. Hierin versorg hy saam met Gideon Malherbe die gedeelte oor ''Die Kaap onder die Hollanders'' en hy skryf ook ʼn’n gedeelte van die laaste hoofstuk.
 
==== Vertaalwerk ====
Verskeie boeke word ook deur hom vertaal, die vernaamste waarvan is ''Die wege des Heeren met George Muller'' (ʼn’n vertaling van ''A narrative of some of the Lord’s dealings with George Muller, written by himself'') en saam met E.J. du Toit ''Di vinger Gods en sewe ander verhale'' (waarskynlik uit Nederlands in Afrikaans vertaal), terwyl hy ook ʼn’n rekenboek vir skoolgebruik uit Nederlands vertaal onder die titel ''Uw en mijn cijferboekje''. ''De watergeneeskunde'' is ʼn’n verwerking van James Blake se Engelse werk oor hierdie onderwerp.
 
==== Digkuns ====
Hy skryf veral ʼn’n groot aantal gedigte en is waarskynlik die belangrikste digter van die Eerste Taalbeweging. Uit sy gedigte spreek sy intense patriotisme en ook ʼn’n besondere hekeltalent, waarmee hy verskeie instansies en persone met satire en humor bespotlik maak. Van sy bekendste gedigte in Afrikaans is ''Die Afrikaanse volkslied'' (in samewerking met [[Arnoldus Pannevis]], [[D.F. du Toit]] en [[Stephanus Jacobus du Toit|S.J. du Toit]]), ''Ons toekomstige volkslied'' en ''Vooruitgang'', waarin hy hekel met die verengelsingsbeleid van sy dag en begin met die alombekende wanhoopskreet “Engels, Engels, alles Engels, Engels wat jy sien en hoor”.
 
In ''Die noitjies van die Onderveld'' trek hy te velde teen die verengelste Boeredogters van die Wellingtonse kosskole. Sommige van sy verse is geestig, soos ''Moeilikheid om liedjies te maak op ʼn’n Boereplaas'' (oorspronklik gepubliseer in ''Di Patriot'' van [[15 Junie]] [[1876]]), waar die poging om te dig telkens gesteur word deur ʼn’n hond, die huishulp of ʼn’n kind, of die kinderlike ''My vroutjie het ʼn’n seun gekry'', wat beskryf hoe die klein knapie lyk.
 
''Jan Bantjies'' is ʼn’n verhaal in versvorm, waar Jan sy werkgewer oorreed om ook in Kaapstad aan die groot perdewedren deel te neem. Die Kapenaars lag toe hulle hom en sy boereperd sien, maar moet hulle spot sluk toe Jan die wedren wen.
 
Romantiese ballades sluit in ''Helena en Eduard'' en ''Hendrik en Fidelia'', vlot rympies sonder veel oorspronklikheid van segging. Laasgenoemde vertel die verhaal van die twee minnaars se liefde, waar die liefde bo rykdom seëvier.
 
''Uitnodiging aan Annie'' verskyn in ''Di Patriot'' van [[14 Oktober]] [[1876]] onder die skuilnaam Cupido en is een van die eerste liefdesversies in Afrikaans.
 
Sy mees geslaagde spotgedigte is waarskynlik ''Di mislukte Jameson komplot'', ''De dappere Moneypenny'', ''Piet Faure'' (oor ʼn’n prokureur van die Paarl) en ''Vonke'', laasgenoemde oor die toetsingsregkwessie in [[Transvaal]] waarin regter J.G. Kotze ʼn’n belangrike rol speel en Hoogenhout die regter se naam goed gebruik om humor aan die vers te verleen.
 
Verskeie van die verse getuig van sy vaderlandsliefde, soos ''De westelike nederlaag der Britse troepen te Isandoela in Zoeloeland op de dag der zonsverduistering, 22 Januarie 1879'' en ''Ter verjaring van Hare Majesteit Koningin Victoria'', ook van [[1879]], waar hy van die geleentheid gebruik maak om by die Engelse te pleit om Transvaal terug te gee aan die inwoners daarvan.
 
Wanneer die [[Eerste Vryheidsoorlog]] tog in [[1881]] uitbreek, dig hy in onder andere ''Bede om hulp voor de Transvaal'', ''Transvaalse volkslied'', ''Die Slag by Bronkers Spruit'', ''Die Slag van Lange Nek'' (waarin [[Piet Joubert]] en sy dapper troepe se oorwinning besing word) en ''Slag van Majubaberg'' oor die veldslae en met ''Feestzang'' en ''Transvaalse lofpsalm'' oor die blydskap oor die herwonne vryheid. ''Vredelied'' in ''Di Patriot'' van [[1 April]] [[1881]] is ʼn’n danksegging oor die vrede wat gesluit is. Alledaagse aangeleenthede word ook berym, soos die stigting van ''Di Patriot'' en die uitbreiding van intekenare. Die Britse bedreiging teen die [[Zuid-Afrikaansche Republiek]] van Transvaal in die negentigerjare van die negentiende eeu, wat eindelik uitloop op die [[Anglo-Boereoorlog]], gee ook aanleiding tot ʼn’n aantal verse. ''Misgerekend'' is gerig aan Jameson en Rhodes na die mislukte [[Jameson-inval]], ''Engelands klokkenluider'' is ʼn’n kritiek op die Engelse hofdigter wat Jameson en sy “helde” aangespoor het tot die inval en ''Aan het adres van Star en Advertiser en alle vijanden der Zuid-Afrikaansche Republiek incluis'' gee hy die goeie advies om “stil en houdt de bek” te wees. Na afloop van die ongelyke stryd in hierdie oorlog praat hy weer sy volk moed in met gediggies soos ''Goede Hoop?'' en ''Tot afscheid van Milner 1905''. Sy teleurstelling met die houding van baie Afrikaners wat hulle die Engelse juk, ook van die taal, laat welgeval en hulle eie taal verwaarloos kry uiting in verse soos ''De Moedertaal'' en ''ʼn’n Afgeluisterde gesprek'', waar laasgenoemde die broutaal van jong dames aan die begin van die twintigste eeu weergee.
 
===== Versamelbundels =====
In [[1941]] versamel P.J. Nienaber sy gedigte in die bundel ''Gedigte''. Hierdie is slegs ʼn’n keur, wat ook Nederlandse gedigte insluit, want Hoogenhout het ontsaglik baie gedigte geskryf en die letterkundige waarde van meeste daarvan is gering. Sy gedigte word in verskeie versamelbundels opgeneem, waaronder ''Groot verseboek'', ''Die Afrikaanse poësie in ʼn’n duisend en enkele gedigte'', ''Digters en digsoorte'', ''Die junior digbundel'', ''Digters en digkuns'', ''Afrikaanse verse'', ''Afrikaanse letterkunde'', ''Afrikaanse natuurpoësie'', ''Eerste stemme'', ''Stories op rym'', ''Nuwe Kleuterverseboek'', ''Patriot-digters'', ''My Afrikaanse verseboek'' en ''Die tweede gerf''.
 
== Eerbewyse ==
In [[1917]] word hy deur die [[Suid-Afrikaanse Akademie vir Wetenskap en Kuns]] tot erelid benoem. Hy word begrawe in die kerkhof van die Bovlei-kerk naby Wellington waar hy dikwels gepreek het en op [[11 Maart]] [[1955]] onthul die Afrikaanse Skrywerskring hier ʼn’n gedenkplaat ter ere van hom.
 
== Publikasies ==
Publikasies uit sy pen sluit in:
{| class="wikitable"
Lyn 150:
 
== Bronne ==
*
 
== Verwysings ==
 
=== Boeke ===
Line 158 ⟶ 155:
* APB-Komitee vir Skoolboeke. ''Die junior digbundel''. Afrikaanse Pers-Boekhandel Johannesburg Sesde druk 1963
* Bouwer, Alba. ''Afrikaans 100''. Tafelberg-Uitgewers Bpk. Kaapstad Eerste uitgawe 1975
* Conradie, Elizabeth. ''Hollandse skrywers in Suid-Afrika (Deel 2) (1875-19051875–1905)''. J.H. de Bussy/H.A.U.M, Kaapstad/Pretoria, 1949
* Dekker, G. ''Afrikaanse Literatuurgeskiedenis''. Nasou Beperk Kaapstad Elfde druk 1970
* ''[[Ensiklopedie van Suidelike Afrika]]'', [[Eric Rosenthal]], 1967
* Grové, A.P. ''Letterkundige sakwoordeboek vir Afrikaans''. Nasou Beperk Vyfde uitgawe Eerste druk 1988
* Kannemeyer, J.C. ''Geskiedenis van die Afrikaanse literatuur 1''. Academica, Pretoria en Kaapstad Tweede druk 1984
* Kannemeyer, J.C. ''Die Afrikaanse literatuur 1652-20041652–2004''. Human & Rousseau Kaapstad en Pretoria Eerste uitgawe 2005
* Lindenberg, E. (red.) ''Inleiding tot die Afrikaanse letterkunde.'' Academica Pretoria en Kaapstad Vierde uitgawe Eerste druk 1973
* Nienaber, P.J. Inleiding tot Hoogenhout, C.P. ''Josef en Catharina''. Patriotvereniging 1940
Line 174 ⟶ 171:
* Nienaber, P.J. ''Ons eerste digters''. Nasionale Pers Bpk. Bloemfontein, Kaapstad en Port Elizabeth Tweede druk 1941
* Nienaber, P.J. et al. ''Perspektief en Profiel.'' Afrikaanse Pers-Boekhandel Johannesburg Derde hersiene uitgawe 1969
* Schoeman, Karel. ''Merksteen: ʼn’n Dubbelbiografie''. Human & Rousseau Kaapstad, Pretoria en Johannesburg Eerste uitgawe 1998
* Smuts, J.P. ''Karakterisering in die Afrikaanse roman''. Hollandsch Afrikaansche Uitgevers Maatschappij Kaapstad en Pretoria Eerste uitgawe 1975
* Totius. ''Ds. S.J. du Toit in weg en werk. Versamelde werke 9''. Tafelberg-Uitgewers Beperk Eeufees-uitgawe 1977
Line 182 ⟶ 179:
 
=== Tydskrifte en koerante ===
* Joubert, Hester. ʼn’n Beskeie Taalvader se groot liefde. Saffier, September 1992
Nienaber* Kotzé, P.JDirk. HeldeDie Genootskap van onsRegte taalAfrikaners. Die Taalgenoot, Augustus 1975
 
Kotzé* Nienaber, DirkP.J. Die’n GenootskapSteunpilaar van Regtedie AfrikanersG.R.A. Die TaalgenootHuisgenoot, Augustus10 Mei 19751940
* Nienaber, P.J. Casper Pieter Hoogenhout. Die Taalgenoot, Augustus 1950
 
* Nienaber, P.J. ʼn SteunpilaarHelde van dieons G.R.Ataal. Die HuisgenootTaalgenoot, 10 MeiAugustus 19401975
* Van der Merwe Hennie. Sendinggemeente van Bovlei kyk terug oor 184 jaar. Die Burger, 9 Oktober 2004
 
Nienaber, P.J. Casper Pieter Hoogenhout. Die Taalgenoot, Augustus 1950
 
Nienaber, P.J. Helde van ons taal. Die Taalgenoot, Augustus 1975
 
Van der Merwe Hennie. Sendinggemeente van Bovlei kyk terug oor 184 jaar. Die Burger, 9 Oktober 2004
 
=== Ongepubliseerde dokumente ===
* Nasionale Afrikaanse Letterkundige Museum en Navorsingsentrum (NALN) Bloemfontein. ''Hoogenhout, Casper Peter – Biografie.'' Wellington Museum aantekeninge
 
=== Ander verwysings ===
== {{Verwysings ==}}
 
{{DEFAULTSORT:Hoogenhout, C.P.}}