Tertullianus: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
Jcwf (besprekings | bydraes)
No edit summary
JMK (besprekings | bydraes)
verhandeling
Lyn 29:
}}
 
'''Quintus Septimius Florens Tertullianus''', (ca. [[160]] – ca. [[220]] n.C.),<ref>T.D.Barnes, ''Tertullian: a literary and historical study' Oxford, 1971</ref> was 'n prolifieke vroeë Christenskrywer van [[Kartage]] in die Romeinse provinsie [[Africa]].<ref>T. D. Barnes, ''Tertullian: a Historical and Literary Study'' (Oxford: Clarendon Press, 1985), 58.</ref> Hy was die eerste Christenouteur om 'n ekstensiewe korpus [[Latyn]]se Christenliteratuur te lewer. Hy was ook 'n vername vroeë [[Christenapologete|Christenapologeet]] en 'n polemikus teen [[kettery]]. Tertullianus is al "die vader van die [[Latynse Christendom]]" genoem.<ref>Ekonomou</ref>
Alhoewel konserwatief, het hy wel nuwe teologie voortgebring en ontwikkel in die vroeë kerk. Hy is miskien mees beroemd as die vroegste behoue Latynse skrywer om die term '''Drie-eenheid''' (Latyn: '''trinitas''') te vermeld,<ref>"Trinitas" opsigself is 'n Latinisering van die Grieks "he trias" (die Triade), 'n term wat reeds voor Tertullianus deur [[Theophilus van Antiochië]] gebruik is in ''Ad Autolycum'' 2.15 om te verwys na God, God se Logos (Jesus), en God se Sophia (Heilige Gees)</ref> benewens vir die oudste behoueekstante formele uitleg van 'n Trinitêre teologie.<ref>In ''Adversus Praxean''; sien Barnes vir 'n opsomming van die werk.</ref> Ander Latynse formulerings wat in sy werk vir die eerste maalkeer na vore komtree is "drie Persone, een Substansie" as die Latynse "tres [[Persona]]e, [[Consubstantial|una Substantia]]" (opsigself uit die [[Koine-Grieks]] "treis [[Hypostasis (religie)|Hypostases]], [[Ousios|Homoousios]]").{{Citation needed}} Sekere van Tertullianus se idees was nie aanvaarbaar vir die ortodokse kerk nie; in sy latere lewe het hy 'n [[Montanis]] geword.
 
==Roeping en toestand van die mens==
Tertullianus het die industrie, ondernemerskap en vooruitgang van die mensdom geprys. Die mens se roeping en aard was trouens om die wêreld aan homself te onderwerp. Hierin sien hy egter ook 'n reaksie in die skepping. Die mens se ongebreidelde welvaart lei tot tekorte en wanbalanse, en word eindelaas deur rampe getemper. Rondom 210 v.C. skryf hy:
:<!--Surely it is obvious enough if one looks at the whole world-->''Dit blyk vanselfsprekend as jy die hele wêreld betrag, dat dit daagliks beter verbou en ten volle bevolk word. Alle plekke is nou bereikbaar, en alle oorde welbekend: beskaafde plase het enige spoor van die voorheen verlate en gevaarlike wildernisse uitgewis, woude het voor bewerkte velde gewyk, klein- en grootvee het wilde diere verdryf; sandvlaktes word nou gesaai en klipperige areas beplant, vleie drooggelê; en waar eens kwalik eensame gehuggies was, is daar nou groot stede. Nie meer word eilande gevrees of hul rotsagtige kuslyne vermy nie, maar oraloor staan huise met hulle bewoners.''
 
:<!--Our teeming population is strongest evidence-->''Ons gedyende bevolking is oortuigende bewys: ons getalle plaas 'n las op die aarde wat ons nouliks uit haar natuurlike hulpbronne kan voorsien; ons behoeftes is toenemend akuut, en ons klagtes toenemend bitter uit alle monde, terwyl die Natuur misluk om ons haar gewone onderhoud te verskaf. In elke gebeurlikheid, hetsy pestilensie, hongersnood, oorloë of aarbewings, moet gesien word, 'n raad vir bevolkings, 'n uitweg, om die oorvrugbare menseras te tem.'' - Verhandeling rakende die Siel
 
== Verwysings ==