Parmenides: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
Sobaka (besprekings | bydraes) kNo edit summary |
Sobaka (besprekings | bydraes) No edit summary |
||
Lyn 6:
Die uitgangspunt van Parmenides is dat die rede impliseer dat jy alleenlik vanuit die Syn kan dink. Daar bestaan nie 'n "nie-Syn" nie. Teenoor die Syn kan daar nie denke wees nie. "Denke en Syn is één en dieselfde." As iets gedink word, is dit onmoontlik om te sê dat dit "nie is nie".
Die Syn is ruimtelik volgens Parmenides. Volgens hom laat dit nie plek vir enige leë ruimtes nie, en gevolglik ook geen beweging nie, want as 'n voorwerp êrens heen sou beweeg sou daar eerstens 'n leë ruimte ('n nie-syn) moet wees. Ook ''word'' is uitgesluit: dit wat ''word'', is vantevore nog nie. Alle verandering is maar net 'n skyn. As mens aan iets kan dink wat in die toekoms sal bestaan, dan moet dit nou al in die gees bestaan. As mens homself iets uit die verlede kan voorstel (onthou), dan moet dit in die gees aanwesig wees op die oomblik van die gedagte. Die werklikheid ([[Grieks]]: ''eon'') het nie ontstaan nie, verander nie, gaan nie verlore nie, ken geen veelheid of verskeidenheid nie: dit is één en ondeelbaar. Alles het kortom altyd bestaan, en nie verander nie. Alles wat lyk na verandering of beweging, vind plaas binne 'n geslote stelsel. Verandering en beweging maak deel uit van die daaglikse ervaring ('‘n dwaling), maar nie van die korrekte denke wat gerig word op die een, ondeelbare, onveranderlike en ewige.
<small>Hierdie artikel is vertaal van die Nederlandse Wikipedia</small>
| |||