Gereformeerde kerk Potgietersrus: Verskil tussen weergawes

Intussen is gebou en op Saterdag [[29 Augustus]] [[1931]] is die kerk in gebruik geneem, hoewel die gebou nie heeltemal voltooi was nie. Die sekretaris van die boukommissie, oudl. J.L. van der Walt, gee 'n finansiële verslag en dit blyk dat die kerkgebou betaald is, mits die sowat £80 wat nog agterstallig is op die beraming ook inkom. Daar word veelvuldige gelukwensinge gespreek deur verskeie kerke en liggame en ds. A. Duvenage spreek namens die deputate van die Klassis. Die preekstoel van die kerk is geskenk aan die gemeente deur die [[Gereformeerde kerk Waterberg]], 'n preekstoel wat jare lank diens gedoen het in die geskiedkundige kerk van Waterberg, wat duidelik blyk uit sy holgetrapte planktrappies. In 1959 het ds. [[Gerrit Pasch|Pasch]] geskryf: "Dié preekstoel is nog in die gemeente se besit en wag vir 'n volgende kerk wat vra: Gee ons dié preekstoel!" (Wat sedertdien daarvan geword het, is nie bekend nie.)

 

 

Die jare van swaar finansiële druk (midde-in die [[Groot Depressie]]) het ook elders sy stempel op die kerkraadsnotules gedruk. Armoede in die gemeente het dikwels voorgekom en verpligtinge teenoor die Weeshuiskommissie kon nie nagekom word nie. Maar afgesien van die armoede in die moeilike jare moet daar met leedwese melding van gemaak word dat daar elders hardnekkige sondes in die gemeente voorgekom het. So was daar op byna elke vergadering van die dertigerjare sake aangaande danspartye en alles wat daarmee saamhang. Maar uit dieselfde notules het ook geblyk dat die ampsdraers hulle roeping nie verwaarloos het nie. Oral is getuienisse van ernstige vermaninge en plek-plek tughandelinge oor die volhardende sondaar.