Preorbitaalklier: Verskil tussen weergawes

== In serwids ==

[[Lêer:Red_deer_stag_2009_denmark.jpg|links|duimnael|Foto van 'n manlike [[edelhert]] (''Cervus elaphus''), geneem tydens die paarseisoen. Let op die prominente preorbitaalklier, wat vergroot is.]]

[[Hertagtiges]] het sewe groot eksterne reukkliere, versprei oor hul liggame. Hierdie kliere is die voorkopkliere (geleë op die voorkop), die preorbitaalkliere (geleë onder die oë), die nasale kliere (geleë binne-in die neusgate), die interdigitale kliere (geleë tussen die tone), die preputiaalklier (geleë binne-in die voorhuid van die bok se penis), die metatarsaalkliere (geleë buite die agterbene), en die tarsaalkliere (geleë binnekant van die agterste bene).<ref name="Nickens2009">Nickens, TE (2009-11-05).</ref> Maar dit is nie hul primêre funksie, funksioneer die speekselkliere ook as reukkliere. Edelherte maak swaar staat op hierdie reukkliere om met ander lede van hul spesie te kommunikeer, en moontlik selfs met lede van ander spesies. 'n Gemsbok kan sy preorbitaalklier bloot vir die plesier aan 'n tak vryf.<ref name="deerglands"/>

 

== In bovids ==

Die [[horingdraers]] ([[Familie (biologie)|familie]] Bovidae) bestaan uit ongeveer 140 spesies van herkouers waar ten minste die manlikes onvertakte, hol horings dra, bedek in 'n permanente skede van keratien. Die meeste spesies van bovids spasieër hulself oor hul habitat; en territoriale gedrag is die algemeenste tipe van spasiëringsgedrag.<ref name="Bergerud1974">Bergerud, AT (1974).</ref>

 

 

== Verwysings ==

 

{{en-vertaal|Preorbital gland}}