N.P. van Wyk Louw: Verskil tussen weergawes

'''N.P. van Wyk Louw''' (1906–1970) was 'n letterkundige en professor aan die Gemeentelike Universiteit in Amsterdam en die [[Universiteit van die Witwatersrand]]. Hy was ʼn’n Afrikaanse filosoof, digter, dramaturg en skrywer en die enigste persoon wat die [[Hertzogprys]] in drie genres gewen het, naamlik digkuns, drama en kritiese prosa. Let daarop dat ''Van Wyk'' nie deel van sy van is nie, maar sy derde naam is.

Reeds voordat hy agt jaar oud was weet hy dat hy digter wil word en begin hy gediggies skryf, aanvanklik in Engels. Hierdie gedigte verskyn nooit in tydskrifte nie en slegs “''Life's dream is o'er, farewell''” word in manuskripvorm bewaar. Sy eerste gepubliseerde gedig, “''Bij een siekbed''”, verskyn op 15 November 1921 in ''De Goede Hoop''. In die ''Kwartaalblad van die Universiteit van Kaapstad'' van Oktober 1926 verskyn van hom ook vier kort “''Impressionistiese sketse''” en enkele gedigte, terwyl hy later ook enkele gedigte in ''Die Huisgenoot'' publiseer, die eerste “''Die geveg''” in die uitgawe van 20 November 1925. Die gedigte wat hy van 1923 tot 1930 skryf, stel hy saam in ʼn’n bundel onder die titel “''Dramatiese lyriek en impressies''” en lê dit vir publikasie voor aan F.C.L. Bosman, wat volgens sy kommentaar duidelik nie werklike insig in hierdie poësie toon nie en die gedigte afkeur vir publikasie<ref>D.J. Opperman beweer in “Digters van Dertig” dat Louw die manuskrip aan F.E.J. Malherbe oorhandig het, wat dit ongelees aan hom terugbesorg het. In sy kommentaar oor hierdie aangeleentheid dui J.C. Kannemeyer in “Dokumente van Dertig” (bladsye 1-23) egter oortuigend aan dat dit waarskynlik is dat die gedigte aan F.C.L. Bosman voorgelê is en glad nie seker dat Malherbe dit aanvanklik ontvang het nie.</ref>Louw verloor daarna belangstelling in die poësie. Onder aanmoediging van sy broer, W.E.G. Louw, begin hy egter weer later ernstig dig. In 1934 stuur sy broer die manuskrip van “''Alleenspraak''” aan F.E.J. Malherbe, wat dit positief beoordeel en aanbeveel vir publikasie. In die dertigerjare skryf Louw ook heelparty kortverhale, wat ongepubliseer bly en waag hy ook sy hand aan sy eerste dramas. Dit is dus duidelik dat hy reeds van vroeg af sy hand aan al die genres (poësie, prosa en drama) gewaag het en hy lewer eindelik belangrike werk in al hierdie genres. As vertaler lewer hy ook ʼn’n bydrae met sy vertaling van die drama “''Aimee''” uit die Frans van Paul Géraldy in Afrikaans as “''Helène''”, ʼn’n publikasie van die Vereniging vir die Vrye Boek. Reeds in 1935 vertaal hy saam met sy broer W.E.G. Louw “''Die Indringer''” (“''L'intruse''” van Maurice Maeterlinck) vir ʼn’n opvoering deur die Kaapstadse Amateur Toneelvereniging in die Kleinteater in Kaapstad.

Sy eerste gepubliseerde werk is die digbundel<ref>Dekker, G. in Nienaber, P.J. (red.) “Beeld van ʼn’n digter” Nasionale Boekhandel Kaapstad 1966</ref> “''Alleenspraak''”,<ref>Malherbe, D.F. in Nienaber, P.J. (red.) “Beeld van ʼn’n digter” Nasionale Boekhandel Kaapstad 1966</ref>, wat indertyd beroering veroorsaak as ʼn’n nuwe geluid in die Afrikaanse letterkunde. In die titel weerklink reeds die groter individualiteit van die poësie, vergeleke met die nasionalistiese verse van voorgangers.<ref>Malherbe, F.E.J. in Nienaber, P.J. (red.) “Beeld van ʼn’n digter” Nasionale Boekhandel Kaapstad 1966</ref>. Saam met sy broer W.E.G. Louw se bundel “''Die ryke dwaas''” is dit dan ook die groot stimulus agter die<ref>Mocke, S. Ignatius in Nienaber, P.J. (red.) “Beeld van ʼn’n digter” Nasionale Boekhandel Kaapstad 1966</ref> Dertiger-beweging van ons letterkunde.<ref>Van den Heever, C.M. in Nienaber, P.J. (red.) “Beeld van ʼn’n digter” Nasionale Boekhandel Kaapstad

“''Die halwe kring''”<ref>Dekker, G. in Nienaber, P.J. (red.) “Beeld van ʼn’n digter” Nasionale Boekhandel Kaapstad 1966</ref> is ʼn’n groot vooruitgang op sy debuutbundel.<ref>Mocke, S. Ignatius in Nienaber, P.J. (red.) “Rapier en Knuppel” Nasionale Boekhandel Kaapstad 1965</ref> Die titel dui die sentrale tema aan, naamlik die voltooiing van die oopgelate kring van die lewe in sy vele gedaantes.<ref>Mulder, H.A. in Nienaber, P.J. (red.) “Beeld van ʼn’n digter” Nasionale Boekhandel Kaapstad 1966</ref> Van Wyk Louw beweeg in hierdie bundel weg van die streng persoonlike belydenisvers en subjektiewe gevoelens en bied sy werk aan teen die agtergrond van die universele. Dit is dan in sy tematiek van die religieuse problematiek, die sin van die aardse lewe en van die eie bestaan waarin hy die grootste vooruitgang maak. Reeds in die aanvangsgedig, “''Opdrag''”, word die besef uitgespreek dat digterskap ʼn’n eensame roeping is wat nie soek na troos en gebed nie, maar na die min maar suiwer woorde.<ref>Pienaar, E.C. in Nienaber, P.J. (red.) “Beeld van ʼn’n digter” Nasionale Boekhandel Kaapstad 1966</ref>. Die geding met God word verder gevoer met gedigte soos “''Ecce homo''” (waarin die probleem van die mens wat deur God alleen gelaat is, lei tot ʼn’n vereenselwiging met die Christus-mens se angs, Sy lyding en Sy dood); “''Die profeet''” (met indringende selfontleding en belydenis van die roeping van die profeet, waarin die pyn en onsekerheid om God te volg tot uiting kom in die teenstellings rus en onrus, opstand en aanvaarding, sekerheid en twyfel, trots en deemoed en enkeling en massa); en “''Lucifer''” (met die indrukwekkende weergawe van die duiwel se opstand teen die grimmige God en sy daaropvolgende val deur kosmiese ruimtes). “''Paniese angs''” loop eindelik uit op aanvaarding van God se mag in sy eie dood. In hierdie gedig word die angs van die spreker doeltreffend oorgedra deur die beelding asook die ritme van die versreëls. Die ode “''Aan die Skoonheid''” is gerig aan God, wat die halwe kring van sy outonome jeug voltooi, maar ook aan die digkuns, wat ʼn’n soeke is na ware skoonheid en suiwerheid. Filosofies interessant en insiggewend is die verse oor “''Dostojewski''”, wat in lydsaamheid en geduld eindelik sy beleë wysheid bereik, en “''Nietzsche''”, wat in teenstelling gevul is met vitalisme en opstand. Hierdie gedigte verteenwoordig dus teenpole van lewensbeskouing, wat twee helftes van die geheel kan simboliseer en aansluit by die bundeltitel. Ook die liefdesliriek bereik nuwe hoogtes met gedigte soos “''Nog in my laaste woorde''” (waar die “jy” wat hier aangespreek word ʼn’n geliefde of die Skoonheid kan wees, wat alles van die mens eis en hom tot onrus dwing) en “''Jy was ʼn’n kind''” (waarin daar ʼn’n teenstelling is tussen die onrus en verdriet van die spreker en die rus van die vrou). Die siklus “''Gedagtes, liedere en gebede van ʼn’n soldaat''” is ʼn’n moderne soort nasionalistiese poësie, met die enkeling wat as soldaat en geestelike held geskei is van die massa, maar tog ʼn’n taak het om aan te hou veg om die goeie saak. Treffend hier is die eenvoudige “''Klein gebed: Van die hande wat verag word''” met uitbeelding van die gewone arbeider se lot, en “''Miskien ook sal ons sterwe''”, wat die getrouheid aan die self en teenstand teen die hulle wat die hoogste in die spreker wou vernietig, vooropstel. Veral die siklus “''Vier gebede by jaargetye in die Boland''” met sy vergeestelike siening van die natuur, verteenwoordig ʼn’n nuwe hoogtepunt in sy digkuns en is steeds van die mooiste natuurpoësie in Afrikaans. Dit kan ook op ʼn’n ander vlak as liefdesgedigte gelees word. “''Vroegherfs''” skets die rypwording in die natuur deur die fisiese verandering in die akkerblare, wingerd, lug, blomme en vallende blare, met die sekstet wat ʼn’n bede van die spreker is om geestelike helderheid. Die herhaling van woorde soos “laat” en “val”, “ryp” en “wind” dien as effektiewe skakeling tussen die fisiese en geestelike dimensies. “''Uit hierdie ligte herfs''” neem die motief van die eerste sonnet verder. Dinge kry nou daaglikse vervulling, met die smart wat deel van die wording en noodsaaklik vir die rypingsproses is. “''Winter''” word voorgestel as ʼn’n rusperiode wat noodsaaklik is vir die skielike uitbreek van nuwe lewe. “''Eerste sneeu''” is die vervulling ná die wordingsproses van die vorige sonnette en met hierdie vervulling word die smart opgehef en maak die skoonheid sy intrede. “''Die halwe kring''” word in 1940 met die Hertzogprys bekroon.

Die epos “''Raka''”<ref>Dekker, G. in Nienaber, P.J. (red.) “Beeld van ʼn’n digter” Nasionale Boekhandel Kaapstad 1966</ref> bestaan uit vyf sange, waarvan die eerste deel reeds in 1940 in die bloemlesing “''Tussen die engtes''” verskyn.<ref>Loubser, J.E. in Nienaber, P.J. (red.) “Beeld van ʼn’n digter” Nasionale Boekhandel Kaapstad 1966</ref> Die epos handel oor die inherente boosheid in elke mens en die ewige stryd tussen goed en boos in elke gemeenskap. <ref>Louw, W.E.G. in Nienaber, P.J. (red.) “Beeld van ʼn’n digter” Nasionale Boekhandel Kaapstad 1966</ref>Dit word ʼn’n waarskuwing teen geringskatting van die magte van die donker onderbewuste en beeld uit wat met ʼn’n gemeenskap gebeur wanneer massawaardes deurslaggewend word en die stem van geestelike leierskap op dowe ore val.<ref>Marais, J.F. in Nienaber, P.J. (red.) “Beeld van ʼn’n digter” Nasionale Boekhandel Kaapstad 1966</ref> Die mense wat die morele en intellektuele leiers van ʼn’n gemeenskap word, verteenwoordig gewoonlik ʼn’n minderheid teenoor diegene wat minder intelligent en meer sinlik is en die growwer massawaardes aanhang, wat op die lang duur ʼn’n groot bedreiging inhou vir enige gemeenskap. In die persoon van die bose Raka word hierdie proses treffend beskryf. Die aksie is gesitueer êrens in die moerasgebied van Afrika, waar die groot riviere hulle oorsprong het en waar ʼn’n klein inboorlingstam gevestig is. Besonder treffend en effektief is die heel eerste afdeling (“''Die koms van Raka''”), met sy beelde van water wat vertroebel raak wanneer roeringe iets vuils na die oppervlak laat opstyg, waarmee die atmosfeer geskep en simbolies voorgestel word. Raka is half-mens en half-dier en maak staat op liggaamlike krag en aantreklikheid, maar het nie binne hom die integriteit of intellek van die suiwer tradisie van waardes en beskaafdheid nie. As simbool verteenwoordig hy die onbewuste in die stam. Raka is nie noodwendig boos nie, maar sy insiglose invloed op die sielelewe van die stam is verrottend. Eerste openbaar hy hom aan die vroue, net soos die duiwel hom in die tuin van Eden eerste aan die vrou openbaar het. Deur die bekoring wat daar van sy seksualiteit en brute krag uitgaan, maak hy die mense opnuut bewus van die dierlike in hul wese en laat hy die geestelike waardes by hulle verslap. Hy slaag daarin om van buite af tot binne die gemeenskap te vorder en die morele held, Koki, verloor algaande sy magsposisie. In die vierde afdeling (“''Die jag van Raka''”) ontmoet Raka vir Koki en blyk Raka se wesenlike onbegrip vir die hoër waardes van Koki, asook sy doellose vernietiging van dit wat mooi is in die natuur. In die afwesigheid van steun van die res van die stam verloor Koki dan die stryd teen Raka en die stam aanvaar hulle onderdanigheid aan Raka en sy vertrapping van geestelike waardes. Aan die einde lê die kraal se hek oop en onbewaak, tot uitnodiging van alles daarbuite om dit te plunder. Raka se eerste daad ná die dood van Koki is egter om water uit ʼn’n kruik te drink, wat ʼn’n vae suggestie is dat hy die eerste tree gee na beskaafdheid en goeie waardes. Hierdie epos verbeeld dan die biologiese feit dat die intellektuele en vergeestelikte mens met hoër kultuurwaardes in die algemeen veel stadiger aanwas as die soms minder intelligente en meestal sinnelike natuurmens. Op die lange duur hou hierdie feit ʼn’n groot bedreiging in vir die geestelike beskawing van die Westerse mens, wat telkemale die bederwende invloed toelaat om sonder slag of stoot sy intrek in hulle kultuur te neem. Dit is nie net die simboliek wat treffend is nie, maar ook die vernuftige manier waarop Louw die woord en versmaat inspan om aksie, ritme en oordenking te beskryf en atmosfeer te skep. Hierdie epos beklee steeds ʼn’n sentrale plek in die Afrikaanse literatuur en is ʼn’n vroeë hoogtepunt in Louw se werk.

Die digbundel “''Gestaltes en diere''”<ref>Dekker, G. in Nienaber, P.J. (red.) “Beeld van ʼn’n digter” Nasionale Boekhandel Kaapstad 1966</ref> (opgedra aan sy vrou Truida) bevestig met publikasie daarvan sy posisie as die toonaangewende digter in Afrikaans. Die titel verwys na die teenstelling wat daar tussen die intellek en instink bestaan en vele van die gedigte beskryf dan ook die spanning wat hierdie verskille in die individu se lewe meebring. Hierdie gedigte is geskryf tussen 1937 en 1942 en sommige daarvan is voorheen in ''Die Huisgenoot'' gepubliseer.<ref>Van der Bom-Luitingh, Miep in Nienaber, P.J. (red.) “Beeld van ʼn’n digter” Nasionale Boekhandel

In Nederland maak hy sy bundel<ref>Antonissen, Rob “Standpunte”, Nuwe reeks 4, 1955</ref> “''Nuwe verse''” persklaar, waar ongeveer die helfte van die gedigte tussen die jare 1939-19491939–1949 ontstaan het en die res in die eerste Amsterdamse jare geskryf is.<ref>Antonissen, Rob “Kern en tooi” Nasou Beperk Eerste uitgawe Eerste druk Elsiesrivier 1963</ref>. Ten spyte van die titel is daar nie hier deurgaans van radikale vernuwing sprake nie, maar tog van gesonde groei.<ref>Grové, A.P. in Nienaber, P.J. (red.) “Beeld van ʼn’n digter” Nasionale Boekhandel Kaapstad 1966</ref> Die bundel open met “''Nog eenmaal wil ek in die skemeraand''”, <ref>Nienaber, C.J.M. in Nienaber, P.J. (red.) “Beeld van ʼn’n digter” Nasionale Boekhandel Kaapstad 1966</ref>waarin die verlange na die jeugwêreld uitgespreek word en die belangrike plek wat dit beklee maak dat dit as opdragvers en poëtiese belydenis gesien kan word, met die “klip”-motief as die voorspel tot “''Die beiteltjie''”, “''Klipwerk''” en “''Beeld van ʼn’n jeug: Duif en perd''”.<ref>Scholtz, Merwe in Nienaber, P.J. (red.) “Beeld van ʼn’n digter” Nasionale Boekhandel Kaapstad 1966</ref> Hierna volg elf kort verse met telkens ʼn’n besinning oor die mens en sy bestaan, hoewel die aardse en ʼn’n gerigtheid op die tasbare en die verband tussen dinge oorheers. “''Ons klein en silwrige planeet''” is ʼn’n vers wat die rykheid van die aarde met sy koring en wingerd verheerlik, terwyl die brood en wyn wat daaruit voortkom, om hul eie onthalwe geniet word en nie in diens van die gode of 'n religieuse ritueel nie. “''Die dye trek die dye aan''” beklemtoon die aardse, die seksuele en die verband tussen dinge, selfs al word hierdie samehang deur God weer tot niet gemaak. “''My angs het ook geen sin''” (oorspronklik gedig as elegie vir sy broer wat in 1945 oorlede is) beweeg verby die spesifieke en word ʼn’n vers oor die doodsvrees as sodanig. Temas wat in die bundel behandel word sluit in die doodsvrees en onheil, die digterlike ambag (met “''Die beiteltjie''” as simbool van wat bereik kan word met die vlymskerp woord, waar die nietige later selfs kosmiese afmetings kan aanneem) en sprake van ʼn’n gewysigde houding teenoor die godsdiens, waar God as minder afsydig gesien word (“''Ignatius bid vir sy orde''” en “''Die Aquinaat bid vir homself''”). “''Ignatius bid vir sy orde''” het Ignatius van Loyola as onderwerp. Hy was ʼn’n soldaat wat later ʼn’n geestelike geword het en die stigter was van die Jesuïte-orde. In die gedig aanvaar Ignatius dat pyn nodig is omdat dit geestelike groei veroorsaak, maar bid hy dat sy orde nie pyn sal veroorsaak nie. “''Drie keiserportrette''” het oorspronklik verskyn in ''Standpunte'' van Januarie 1947, met verklarende aantekeninge oor die historiese agtergrond van die drie figure. Hierdie gedigte behandel die oorgang van die heidense na die Christelike deur die drie keisers se futiele weerstand teen kerstening. In die eerste sonnet wil “''Aurelianus''” vir die Romeinse Ryk nog iets red van die kultus van die Onoorwinlike Son waarvan hy ʼn’n aanhanger was en wat die stryd tussen Lig en Duisternis as sentrale oortuiging gehad het. In die tweede gedig (“''Diocletianus''”) word die Christene gesien as eensydig wat slegs die een dun draad volg, terwyl die Ryk verstar en oorgelewer is aan ʼn’n duister toekoms. “''Galerius''” was een van die aktiefste leiers van die verset teen die nuwe godsdiens en die een wat verplig was om voor sy dood die vervolging te staak en aan die beweging ʼn’n vrye loop te gee. Hy verwys dan na die dood en die wanhoop dat Christus se ryk van nederigheid en smaad oor die Romeinse Ryk sal opstoot. Ook oorspronklik gepubliseer in ''Standpunte'' van Januarie 1947 is “''Griekse digter''”, met die titel wat hier verander word na “''Clifton''”. In hierdie sonnet vra die digter watter Griekse god hy kan bedank vir die skoonheid van die besondere Kaapse wintersdag, gevolg deur beskrywing van die skoonheid, wat verewig word deur die beskrywing op papier. “''Die Doper in die woestyn''” gee ʼn’n visie op die komende Christendom as bepalend vir die impak van hierdie godsdiens op die mensdom en verskaf ʼn’n nuwe dimensie aan die geding met God tema. Aanvanklik is die Doper (Johannes) aan die woord en gee hy teenstellings tussen die hede en verlede, met Jerusalem wat vroeër ʼn’n suiwer stad was waarin God se liefde gevind kon word, nou in sonde verval het en daar ʼn’n valse vrede heers. Die aksent verskuif hierna toenemend na die self van die spreker en hy wei uit oor die taak van die profeet, naamlik dat God die mens in die wêreld laat maar tog deur hom spreek, sy mond met ʼn’n kool aanraak en sy denke volledig in God se hand is. In die slotgedeelte is die spreker bewus van ʼn’n onbepaalde heerlikheid wat in aantog is, met duidelike toespelings op die koms van Christus. Die slot met sy waterbeelde is dan in direkte teenstelling met die begin se woestynbeelde. Saam met hierdie soort tipiese verse, wat inspanning neem om te verstaan en die diepte en betekenislae daarvan te bepaal, bevat hierdie bundel ook die “''Klipwerk''”-gedigte, ʼn’n bonte mosaïek van willekeurige indrukke. Dit is ʼn’n verrassing in sy oeuvre en bring ʼn’n aardse element in ons digkuns, die toonaard waarvan later deur digters soos Boerneef voortgesit en verder verfyn is. Van Wyk Louw wou hier volgens sy eie getuienis die eiesoortige jeugwêreld van die Koue Bokkeveld by Sutherland oproep met sy koue, wreedhede, droewighede, uitbundige vrolikheid, seks en obseniteite, bygeloof, haat, spot, liefdesjaloesie en liefdesverdriet. Al die elemente werk op mekaar in om ʼn’n hele wêreld te skep, sodat hierdie gedeelte as ʼn’n enkele gedig of reeks gesien behoort te word, eerder as ʼn’n aantal los versies<ref>Sien Louw se “Rondom eie werk”, praatjie 4 en 5 op bladsye 36-52</ref> Die bundel sluit af met die herinneringsvers “''Beeld van ʼn’n jeug: duif en perd''”, waarin die realistiese beskrywing van die atmosfeer op die plaaswerf belig word deur die besinning wat hierop toegepas word. Hierdie gedig betrek op sinvolle wyse die vernaamste temas van die bundel (jeugwêreld, historiese verkenning, besinning oor beskawings en Christus as verlosser), sodat die gedig ook as sluitstuk fundamenteel aandoen. Die W.A. Hofmeyr-prys word in 1954 vir “''Nuwe verse''” toegeken. Die bundel<ref>Antonissen, Rob “Standpunte”, Nuwe reeks 32, Desember 1960</ref> “''Gedigte''” is ʼn’n keur gemaak deur Elize Botha<ref>Antonissen, Rob “Kern en tooi” Nasou Beperk Eerste uitgawe Eerste druk Elsiesrivier 1963xx</ref> en A.P. Grové vir gebruik in Nederland. Die bundel bevat gedigte uit al sy bundels tot op hierdie stadium, maar bevat ook veertien voorheen ongepubliseerde gedigte, wat later die kern van “''Tristia''” sal vorm.

Sy volgende (en laaste) bundel is “''Tristia''”,<ref>Antonissen, Rob “Spitsberaad” Nasou Beperk Elsiesrivier Eerste uitgawe Eerste druk 1966</ref> waarvan die inhoud hoofsaaklik tydens sy verblyf tussen 1950 en 1957 in Nederland ontstaan het.<ref>Grové, A.P. in Nienaber, P.J. (red.) “Beeld van ʼn’n digter” Nasionale Boekhandel Kaapstad 1966</ref> Die stofomslag en titel verwys na ʼn’n gelyknamige bundel van die Romeinse digter Ovidius, wat in 8 n.C. deur keiser Augustus na ʼn’n afgeleë buitepos aan die Swart See verban is. <ref>Lindenberg, E. in Nienaber, P.J. (red.) “Beeld van ʼn’n digter” Nasionale Boekhandel Kaapstad 1966</ref>Tydens sy ballingskap in die koue Swart See skryf Ovidius die digbundel aan sy vriende in die “warm” Rome en die titel beteken “die treurige”. In aansluiting hierby is die oorheersende tema in die bundel ballingskap, beide geografies (Afrika teenoor Europa) as geestelik in die sin van die verstotenes en buitestanderfigure wat ontuis is in die samelewing of op soek is na geborgenheid. Die aard van die gedigte wissel van liriese en oënskynlik eenvoudige volksverse tot ingewikkelde gedigte met ʼn’n gekompliseerde intertekstuele verwysingsveld. Hoewel die bundel op die eerste oogopslag nie besonder heg gestruktureer is nie,  openbaar nadere studie ʼn’n aantal terugkerende motiewe en veral ʼn’n stemmingseenheid, met verskeie gedigte wat sterk onderlinge samehang vertoon en saamgelees behoort te word om hulle volle betekenisinhoud te verkry. Die inhoud van die bundel reflekteer die verlange na die vaderland, maar ook en veral die droefheid om die treurige gebeure in die geskiedenis (waar onder andere Tsaristiese en Kommunistiese Rusland, die Renaissance, die vroeë Christendom, Hongarye se opstand teen Kommunisme en tydgenootlike Suid-Afrika betrek word), die mislukking van die liefde en die isolasie van die goddelike. Die soektog na God is ʼn’n soeke na ʼn’n teken, wat apart staan van simbool. Die simbool word in homself vervat, terwyl ʼn’n teken altyd na iets anders wys – derhalwe is dit wat die mens doen, slegs blote nabootsing van die goddelike, wat egter nie volkome nageboots kan word nie. Die strewe na skoonheid, mensheid en reinheid is dus gedoem, maar dit onthef die mens nie van die plig om aan te hou strewe nie. Die eerste afdeling is “''Verse''”. “''Voorspel 1950''” is die aanvangsgedig van die bundel, waarin die spreker afskeid neem van die Bolandse wêreld met sy wyn, somer en son en die donkerte van Nederland in die vooruitsig stel. Hierin word die haas onmoontlike opdrag gestel om beide mensheid en reinheid na te streef. Die selfbewuste vakman wat suiwerheid van vorm nastreef, vind gestalte in die vyftiende-eeuse skilder “''Piero della Francesca''” wat die emosies vir sy kuns verwerp en die volle werklikheid in sy skilderye wil laat straal. Die besef kom egter in die slotstrofe dat die volle “Syn” of wese van dinge deur hom tot ʼn’n “Bestaan” verklein word. Hierdie insig lei tot die nederigheid dat die mens niks wesenlik kan skep nie en aangewys is op naskepping. Klank en betekenisspel is vernuftig in die kort gedigte “''Die fles die word so bitter min''” en “''Klein variasie op die woord ‘gaan’''”. Liefdesgedigte vorm ʼn’n belangrike deel van die bundel, maar dit is meermale die skeiding tussen mense wat uitgebeeld word, soos in “''Dubbelportret''”. “''Ars poetica''” stel die streng eise van die poësie en die poging om die skepping te deurdink en deurpraat. Die digter maak die stelling dat uit gevormde literatuur nooit weer poësie te maak is nie en bespreek dan die boumateriaal van die kunswerk. ʼn’n Towerfluit is eintlik nodig vir die skeppingsproses sodat die werklikheid omgetower kan word en die kunstenaar tot die essensiële kan deurdring, maar so ʼn’n fluit bestaan nie. Daarom moet die kunstenaar hom losmaak van stelsels, opvattinge, oorlewerings en suiwer en elementêr dink. “''Karoo-dorp: Someraand''” is boeiende jeugherinnering wat op eenvoudige wyse weergegee word, met natuurlike progressie van laatmiddag tot aand, waar die nag en die beskrywing van die tante met kanker ook die naderende dood van nie net die dag nie, maar ook die mens in die vooruitsig stel. “''Die wind in die baai het gaan lê''” suggereer effektief dat die windstilte in Tafelbaai slegs tydelik is en dat dit net soos in die ander nabygeleë gebiede steeds gevaarlik is. Die seun wat dit dan in sy blikboot op die water waag se lewe is inderdaad in gevaar en word simbolies van die mens se waagmoed om ten spyte van sy beperkinge tog te droom en groot dinge aan te pak. Die elegiese toon oor die mens en sy droewige bestaan bereik ʼn’n hoogtepunt in die tweede afdeling (“''Tristia''”). Die herinnering aan Suid-Afrika en die spreker se gevoel teenoor sy land vind op verskillende maniere uiting, soos in “''Ek haat en ek het lief''”, terwyl “''Nuusberigte: 1956''” ʼn’n verskeidenheid fragmente is waarin die verlange afwesig is en die opvatting van Afrikanerskap as iets heiligs verwerp word. “''Tarragona''” is die plek waar die spreker die wees en bestaan aangryp en die oomblik en die ewigheid in hulle gelyktydigheid herken. Die spreker in “''Groet in bruin''” gee ʼn’n boodskap aan die bruingebrande vrou in die Mediterreense wêreld en daardeur ook ʼn’n loflied aan die tydloosheid en verganklikheid van die aarde. Telkens in hierdie afdeling is daar ook ʼn’n klag oor en aanklag teen geweld in al sy vorme, soos bevat in die masjien (“''Svend Foyn het die harpoenkanon''” wat daarop gemik is om walvisse uit te wis) of die politiek (“''Sowjet-skrywer''”). Die bundel sluit af met twee odes. “''Hongarye: November 1956''” het as onderwerp die Hongaarse opstand teen Kommunistiese beheer, die magswellus van die Kommunisme en die politieke spel van die Weste met sy gevoelloosheid vir menslike lyding. “''Groot ode''” is ʼn’n hoogtepunt met die behandeling van die gees se reis op die eensame vaart na heiligheid en volledigheid wat nie op aarde te kry is nie. Die uiterlike raamwerk van die gedig is die besoek aan ʼn’n grot waarin die spreker tekens van die oerlewe waarneem. Hierdie waarnemings laat die spreker dan dink aan die groot tydperke in die geskiedenis van die aarde en laat hom vrae oor die lewe in die toekoms stel. So poog hy om sekerheid te verkry oor die vraag of dit moontlik is vir die mens om met sy beperkte kenvermoë die begrip van die Syn te bereik en met tekens te benoem. Telkens is hy oortuig van die mens se nietigheid, wat nietemin terselfdertyd beklee is met kennis van en aanvoeling vir die godheid. Dwarsdeur die bundel is ironie die standhoudendste kenmerk, sodat die meeste van die gedigte meervoudige betekenislae verkry. Ná 1962 publiseer Louw altesaam vyf gedigte in ''Standpunte'', ''Kol'' en ʼn’n portefeulje van grafiese werke deur Bettie Cilliers-Barnard en hierdie gedigte word as ʼn’n spesiale afdeling in die 1975-uitgawe van “''Tristia''” gepubliseer, terwyl ander voltooide verse nog in manuskripvorm bestaan. Onder die opgenome nagelate verse is “''Wordende naakt''” en die “''Feesgedig vir die vyf-en-sewentigste verjaardag van die N.G. Kerk, Johannesburg''” opvallend. Louw skryf self verklarende aantekeninge vir laasgenoemde gedig in ''Standpunte'' van Desember 1963. “''Tristia''” verower die C.N.A.-prys in 1962 en dit word in 1965 met die Hertzogprys bekroon. In 2005 wys ʼn’n paneel van deskundiges hierdie digbundel aan as die beste digbundel ooit in Afrikaans.

Adam Small vertaal van sy gedigte in Engels en dit word in 1975 as “''Oh wide and sad land''” gepubliseer, terwyl Anthony Dawes “''Raka''” in Engels en W.A. Kellner “''Raka''” in Duits vertaal. Ander vertalers van sy werk sluit in Guy Butler, William Branford, Anthony Delius en C.J.D. Harvey. Na sy dood word sy<ref>Cloete, T.T. “Tydskrif vir Letterkunde” Nuwe reeks 19 no. 3, Augustus 1981</ref> “''Versamelde gedigte''” in een band <ref>Lindenberg, Ernst “Standpunte” Nuwe reeks 157, Februarie 1982</ref>byeengebring en sy seun <ref>Van Rensburg, F.I.J. “Die Transvaler” 27 Julie 1981</ref>Peter stel later ʼn’n keur saam uit sy korter poësie,<ref>John, Philip “Beeld” 17 Maart 2003</ref>, wat hy onder die titel<ref>Kannemeyer, J.C. “Die Burger” 19 April 1990</ref> “''Verborge vuur''” publiseer, asook ʼn’n keur uit sy meer toeganklike gedigte onder die titel<ref>Kannemeyer, J.C. “Rapport” 10 Januarie 1999</ref> “''Die mooiste van Van Wyk Louw''”.<ref>Hambidge, Joan “Die Burger” 26 Oktober 1994</ref> Sy gedigte word in ʼn’n groot aantal versamelbundels opgeneem,<ref>Lindenberg, Ernst “Insig” Maart 1999</ref>, waaronder “''Groot verseboek''”, “''Die Afrikaanse poësie in ʼn’n duisend en enkele gedigte''”, “''Uit ons digkuns''”, “''Digters en digkuns''”, “''Afrikaanse versameling''”, “''Afrikaanse ballades''”, <ref>Malan, Lucas “Rapport” 27 November 1994</ref>“''Digters en digsoorte''”, “''Woordpaljas''”, “''Afrikaanse verse''”, “''Ons jongste letterkunde''”, “''Digterstemme''”, “''Die junior digbundel''”, “''Junior verseboek''”, “''Nuwe Kleinverseboek''”, “''Die dye trek die dye aan''”, “''Miskien sal ek die wingerd prys''”, “''Liggaamlose taal''”, “''Uit ons letterkunde''”, “''My Afrikaanse verseboek''”, “''Die goue vreugde''”, “''Tussen die engtes''”, “''Voorspraak''” en “''Faune''”. Hy publiseer sy gedigte ook in etlike ander publikasies en tydskrifte, insluitende ''Standpunte'' en ''Kol''. Saam met D.B. Bosman, N.P. van Wyk Louw en Jan Greshoff stel hy die bloemlesing “''Tussen die'' ''engtes''” (1940) saam met die doel om Nederlandse skrywers tydens die Duitse besetting te steun, terwyl “''Treknet''” ʼn’n keuse uit Afrikaanse digters se werk is wat hy met medewerking van Ernst Lindenberg saamstel.

Sy dramas is belangwekkend, veral aangesien hy by uitstek die persoon is wat eksperimenteer met vorm en tegniek, al is sy dramatiese werke nie almal ewe geslaagd nie. Hy skryf beide komedies en tragedies, prosadramas en versdramas, verhoogdramas en hoorspele en hy maak gebruik van verskillende perspektiewe en vertellers soos ʼn’n koor, die verteller, die terugflits en die dagboekinskrywing. As student aan die Universiteit van Kaapstad skryf hy in 1923 sy eerste versdrama (waarvoor Shakespeare se “''Twelfth Night''” as model dien) met gebruik van Afrikaanse volksliedjies en spreekwoorde en landelike figure uit die Karoo as karakters. Slegs fragmente van hierdie manuskrip is bewaar. Sy prosadrama, “''Konrad,'' ''Prins van Elsass''”, verskyn in Oktober 1924 in die Kaapse studenteblad, die ''Kwartaalblad van die Universiteit van Kaapstad''. Hiervoor kry hy ʼn’n eerste prys van die Afrikaanse Taal- en Kultuurvereniging van die universiteit. Die drama bestaan uit ses kort tonele. Prins Konrad en sy magte kom in die Duitsland van voor die Christendom te staan teen die graaf van Lemberg, ʼn’n roofridder ook bekend as die Bergarend of Wolfram. Konrad word gevange geneem en sy vader, die koning, word voor die keuse gestel om óf ʼn’n gedeelte van sy grondgebied af te staan óf Konrad word gedood. Na ʼn’n innerlike stryd besluit die koning om Konrad te laat leef. Wanneer Konrad hoor dat die Bergarend se voorwaardes aanvaar is, beskou hy dit as ʼn’n klad op sy mense en pleeg eerder selfmoord as om ʼn’n eerlose vryheid te verkry.

Louw eksperimenteer in die dertigerjare met verskeie dramas wat almal onvoltooid en ongepubliseer bly, onder andere ʼn’n groepsdrama in vier bedrywe wat geen individuele helde of skurke het nie, slegs die hele familie. Daar is ook ʼn’n drama oor ʼn’n vader en sy seun Jan wat hulle besig hou met onwettige drankhandel en ʼn’n stuk oor “''Skuld en boete''” (alternatiewe titel “''Gewete''”) oor ʼn’n jong vreemdeling in ʼn’n dorp waar ʼn’n meisie op die dorp die vorige week vermoedelik selfdood is. Terwyl hy met “''Die dieper reg''” besig is, werk hy aan ʼn’n gedig in dramavorm oor die Prometheus-figuur. Hierdie versdrama is egter nooit voltooi nie, en slegs enkele aantekeninge en dialoogfragmente is in manuskripvorm oorgelewer. In die vroeë veertigerjare skryf hy aan “''Broederskap van die dood''” (ook genoem “''Die bloedbroederskap of ʼn’n Soldaat kom terug''”), waarvan beknopte aantekeninge en die voltooide teks van twee tonele oorgelewer is, terwyl hy in hierdie tyd ook ʼn’n poppespel oor “''Nebukadneser of Die man wat die poppe laat dans''” beoog, wat nooit voltooi is nie.

Op versoek van Anna Neethling-Pohl skryf hy in 1938 die geleentheidstuk<ref>Dekker, G. in Nienaber, P.J. (red.) “Beeld van ʼn’n digter” Nasionale Boekhandel Kaapstad 1966</ref> “''Die dieper reg''” vir opvoering met die hoeksteenlegging van die Voortrekkermonument. Hierin verskyn die Voortrekkers ná hul sterwe in die Saal van die Ewige Geregtigheid om te verneem wat die oordeel oor hulle dade is.<ref>Truter, H.W. in Nienaber, P.J. (red.) “Beeld van ʼn’n digter” Nasionale Boekhandel Kaapstad 1966</ref>. Soos in ʼn’n hofsaak staan ʼn’n Voortrekkerman, Voortrekkervrou en kind en ʼn’n Voortrekkerkoor hier as aangeklaagdes, waarna die stryd tussen hulle Voorspraak en die Aanklaer volg. Die man, vrou en kind lewer self hulle pleitstukke en luister dan na die Stem van die Geregtigheid se oordeel. Die drama word verdeel in ʼn’n voorspel, twee episodes en ʼn’n naspel. Die voorspel gee die eksposisie deur middel van ʼn’n koorlied, terwyl in die eerste episode die Voorspraak en Aanklaer hulle sake uiteensit en die Man, Vrou en Kind hulle pleitredes lewer. Die tweede episode verteenwoordig die klimaks, veral in die sterk stryd van die Man, terwyl die Aanklaer se standpunte hier aanmerklik swakker is. Die naspel gee dan die uitspraak van die Ewige Geregtigheid, die Voortrekkers se reaksie en ʼn’n slotsang deur al die figure saam. Hierdie drama se struktuur sluit aan by die moraliteitspele van die Middeleeue en die tradisie van die sinnespel, iets wat versterk word deurdat die spel nie oor die lot van ʼn’n enkeling nie maar van ʼn’n gemeenskap handel. Die historisiteit word dus ondergeskik aan die filosofiese problematiek. Onderliggend aan die drama is die idee dat blote voortbestaan van ʼn’n volk nie geregverdig is as daardie voortbestaan nie in geregtigheid plaasvind nie. Veral indrukwekkend is die klaagsang “''O wye en droewe land''”, wat presies in die middel van hierdie stuk voorkom, waarin daar gevra word of daar nie uit hierdie land wat soveel lyding en leed voortgebring het, nie ook ʼn’n grootse skoonheid sal oprys nie. Louw slaag met hierdie liriese gedig of koorspel (dit is nie werklik ʼn’n drama in die tradisionele sin van die woord nie) daarin om verby die geleentheid te gaan in sy weergawe van die oordeel oor die reg van die voortbestaan van ʼn’n volk en dit bevat van sy beste poësie tot op daardie stadium.

Van Wyk Louw begin reeds in November 1941 werk aan wat eindelik sy versdrama <ref>Antonissen, Rob “Standpunte”, Nuwe Reeks 19, Januarie/Februarie 1958</ref>“''Germanicus''”<ref>Antonissen, Rob “Kern en tooi” Nasou Beperk Eerste uitgawe Eerste druk Elsiesrivier 1963</ref> sou wees. Hy oorweeg om ʼn’n drama oor Gaius Caesar Caligula te skryf, maar ʼn’n studie van verskeie werke oor die Romeinse periode lei hom betreklik gou na Germanicus, die vader van Caligula.<ref>Fourie, Pieter “Rapport” 14 Junie 1981</ref> In Februarie 1944 begin hy ernstig skryf. Hy maak die drama in Desember 1944 voorlopig klaar, maar met die wete dat daar nog baie skaafwerk kortkom. ʼn’n Fragment word in April 1946 in ''Standpunte'' gepubliseer en nog ʼn’n fragment in ''Standpunte'' van Desember 1951.<ref>Grové, A.P. in Nienaber, P.J. (red.) “Beeld van ʼn’n digter” Nasionale Boekhandel Kaapstad 1966</ref> Dit lê daarna vir baie jare onafgerond in sy laaie, terwyl hy slegs periodiek daaraan werk. Wanneer die SAUK in die middel vyftigerjare navraag doen oor “''Germanicus''” vir uitsending, belowe Louw om die drama klaar te maak sodat dit vroeg in 1956 uitgesaai kan word. Dit word ook daarna gepubliseer en word allerweë beskou as Louw se mees indrukwekkende dramatiese werk. Geskoei op die lees van die tragedie behandel hierdie versdrama die lewe van Germanicus. Dit speel af in die jare tussen 14 en 19 n.C.<ref>Marais, Francois in Nienaber, P.J. (red.) “Beeld van ʼn’n digter” Nasionale Boekhandel Kaapstad 1966</ref> in ʼn’n tyd toe daar algemene immoraliteit en sedelike verval in Rome heers, kort na Augustus se dood. Germanicus is die seëvierende bevelvoerder van die Romeinse magte wat die Germane oorwin en hy is geoormerk om die bewind in Rome by sy oom Tiberius oor te neem. Verskillende groepe wil vir hulle eie redes hê dat Germanicus die mag in Rome moet opeis. Die soldate onder sy bevel wil dit hê uit magsug en gierigheid, terwyl die republikeine die Romeinse aristokrasie in hul ou magsposisie wil herstel. Wanneer hy terug geroep word na Rome, dring sy offisiere en sy vrou dat hy teruggaan aan die hoof van sy legioene. Germanicus wil egter getrou bly aan sy persoonlike ideaal van menslikheid en regverdigheid en weier om in te gryp. Die drama stel dan die waardes van vrede en harmonie teenoor mag en geweld, wreedheid teenoor liefde en onbaatsugtige diens teenoor selfsug en wellus. Eindelik word Germanicus in sy hoofstad in die ooste, Antiochië, vergiftig. Hy sterf voor hy die hoogste sport kon bereik, met sy oorwinning slegs dat hy aan homself getrou gebly het. Die tragedie is dan die tragedie van besluiteloosheid deurdat Germanicus se ideale te suiwer is vir die wêreld waarin hy leef en hy nie die heerskappy wil opneem nie omdat hy kan sien wat die keiserskap aan ʼn’n mens kan doen – dit is egter juis hierdie weiering wat toelaat dat die goeie eindelik nie seëvier nie. Deur Louw se noukeurige keuse en uitbeelding van karakters en situasies wat die totale spektrum van menswees simboliseer (byvoorbeeld suiwerheid en integriteit van gees, trotse eensaamheid, wellus, wreedheid, sinisme, liefde, trou, haat) slaag hy daarin om die botsing tussen die idee-wêrelde van selfsug en gemeenskaplikheid genuanseerd en dramaties effektief uit te beeld. ʼn’n Baie groot prestasie is die versdialoog, wat die verhewe idees duidelik in suiwer versvorm maar op die oor nouliks herkenbaar as vers weergee. Ten spyte van die feit dat hierdie drama in ʼn’n heidense wêreld afspeel, lees P. du P. Grobler op verantwoorde wyse ook ʼn’n parallel tussen Christus en Germanicus se lydensweg, wat ʼn’n verdere moontlike betekenislaag ontsluit.<ref>Die huldigingsbundel “Smal swaard en blink” onder redaksie van Ernst van Heerden, bladsye 67-76</ref>. “''Germanicus''” verower in 1956 die W.A. Hofmeyr-prys en word in 1960 met die Hertzogprys bekroon.

“''Koning-eenoog of Nie vir geleerdes''”,<ref>Antonissen, Rob “Standpunte” Nuwe reeks 51, Februarie 1964</ref>, ʼn’n blyspel waarin hy die skyn-intellektueles satiriseer, beleef sy eerste opvoering in 1960 en word in 1963 gepubliseer.<ref>Antonissen, Rob “Spitsberaad” Nasou Beperk Elsiesrivier Eerste uitgawe Eerste druk 1966</ref>. Dit is ʼn’n geleentheidstuk geskryf vir die Uniefees van 1960 en die milieu is ʼn’n Afrikaanse universiteitstad in die dae voor Uniewording in 1910.<ref>Van Rensburg, F.I.J. “Standpunte” Nuwe reeks 29, Junie 1960</ref> Die professore besef dat hulle aan die vooraand staan van ʼn’n belangrike historiese gebeurtenis en laat dan die universiteit se senaat skilder, sodat hulleself verheerlik kan word. Die sogenaamde kunsskilder, Bokkh, word egter as bedrieër ontmasker, maar met sy ontmaskering word die geleerdes se selfsugtige strewe na eie eer en belang ook ontbloot, asook die vroue as oppervlakkige en pretensieuse sosiale aandagsoekers. Hoewel geplaas binne ʼn’n spesifieke tyd, is die gegewe nie tydgebonde nie en is dit ʼn’n satire op selfsugtige eiewaansoekers van enige tyd. Met hierdie stuk kry die Afrikaanse drama ook sy vernuftige hoofkarakterskelm (soos ʼn’n Reinaert van ouds) wat aan die einde verdwyn en almal anders op hulle neuse laat kyk.

“''Die pluimsaad waai ver''” is ʼn’n opdragstuk, geskryf vir TRUK by geleentheid van die eerste Republiekfees van 1966. Die titel verwys na die feit dat ʼn’n enkele saad ver kan waai en baie kan voortplant, met verwysing na die Afrikanervolk se ontstaan. Veelseggend het die drama ook ʼn’n subtitel, naamlik “''Bitter begin''”, waarin aangedui word dat republiekwording se begin gesetel was in bitterheid teenoor die vyand maar ook teenoor verraaiers in eie geledere. Die kernvraag onderliggend aan die drama is die aard van ʼn’n volk. Die drama gee ʼn’n beeld van die baie boustene waarvan ʼn’n volk opgebou word, met goeies en slegtes, getroues en verraaiers, dapperes en lafaards, koppiges en verstandiges wat almal geakkommodeer word. Die aksie is tydens die Anglo-Boereoorlog, met president Steyn die spil waarom die drama draai. Hoewel die agtergrond die oorlog is, spits die drama hom meer toe op die interne stryd binne die Afrikanervolk. Die Visser-familie word gebruik as simbool van die volk met sy teenstellings en sy lotgevalle, met die verteller in die drama grootmoeder Visser, wat die gebeure aan haar kleinseun Marthinus vertel. Haar man (Grootvader) is teen die oorlog gekant, terwyl sy seun, Jan Visser, by generaal De la Rey se kommando aansluit. Jan se suster, Anna, is verlief op die Kapenaar Pieter, wat as rebel by die Boeremagte aansluit. Pieter word gevang en as rebel tereggestel, terwyl Jan ontnugter word deur die onderlinge stryery en gevegte tussen die Boeremagte en dan as joiner by die Engelse magte aansluit. Die Grootvader stig die Boer Peace Committee om voorbrand te doen vir beëindiging van die oorlog, maar word deur sy eie mense gevang, verhoor en tereggestel. Die generaals word ook teenoor mekaar gestel, met diegene soos generaal Cronjé wat aan die outydse manier van dinge doen vasklou, terwyl generaal De la Rey aan die voorpunt staan van nuwe dinge doen en leer. Intussen probeer president Steyn tevergeefs sy twistende generaals sover te kry om saam te werk en hy weier om aan die vredesonderhandelinge deel te neem. Sy beroerte, wat hom verlam laat, is simbolies van sy magteloosheid as leier om die volk saam te snoer en te laat saamstaan. As verteller snoer die grootmoeder die gebeure en karakters saam en stel sake in perspektief, soos ook die heldhaftige en bewonderenswaardige in die vyand se kamp.

“''Berei in die woestyn''”<ref>Cloete, T.T. “Standpunte” Nuwe reeks 83, Junie 1969</ref> is ʼn’n opdragstuk vir die Departement van Landbou se Fees van die Grond in 1968. Die subtitel tipeer hierdie as ʼn’n “sinne- en waspel” (belangrike toneelwerke uit die Middeleeue). In die sinnespel word lewensverskynsels deur lewende figure voorgestel en die wa-spel is deur rondreisende toneelgeselskappe op die Middeleeues markpleine opgevoer. Die doel was didakties van aard, sodat die mense kon leer uit dit wat hulle sien, terwyl Louw hier ook kommentaar lewer op die leer. Hierdie versdrama dramatiseer die volkstelling in 2 Samuel 24 en wentel om ʼn’n volk wat groot sondes in hom ronddra en slegs deur die aflegging daarvan weer in kontak met God kan kom. Die profeet word teenoor die volk gestel, waar die profeet verwerp word omdat hy nie sê wat die volk wil hoor nie. Die profeet kla naamlik die Heerser en die volk aan dat hulle die land nie bewaar het nie en die mooi land van voorheen tot ʼn’n woestyn gemaak het. Die sinnepoppe wat die profeet oproep beeld die aard van die sonde uit: Verwatenheid (verwaandheid), Oordaad, Versekerdheid en Traak-nie, waarna die oordeel van God in die gedaantes van Droogte en Hongersnood die volk tot besinning en belydenis bring. Alhoewel die gebeure basies in die Ou-Testamentiese Israel afspeel, word die handeling telkens na ʼn’n Suid-Afrikaanse milieu verskuif.

Van Wyk Louw is veral produktief op die gebied van die hoorspel.<ref>Antonissen, Rob “Standpunte” No. 27, April 1953</ref> “''Dias''” word reeds op 5 Desember 1949 deur die SAUK uitgesaai en in Oktober 1950 word fragmente opgeneem<ref>Antonissen, Rob “Kern en tooi” Nasou Beperk Eerste uitgawe Eerste druk Elsiesrivier 1963</ref> in ''Standpunte'', maar die werk as geheel word eers in 1952 gepubliseer.<ref>Grové, A.P. in Nienaber, P.J. (red.) “Beeld van ʼn’n digter” Nasionale Boekhandel Kaapstad 1966</ref> Die geheel bestaan uit vyf tonele waarin Dias se tog om die Kaap op pad na Indië, sy gedwonge terugtog na Portugal en sy dood twaalf jaar later gedramatiseer word.<ref>Smit, W.A.P. in Nienaber, P.J. (red.) “Beeld van ʼn’n digter” Nasionale Boekhandel Kaapstad 1966</ref> Dias se ontdekkingstog in die laaste kwart van die vyftiende eeu is ʼn’n poging om die grense van die bekende wêreld te verskuif deur ʼn’n seeroete na Indië te vind, ʼn’n taak wat hy aanpak in die volle vertroue dat dit ʼn’n Godgegewe taak is en hy ʼn’n uitverkorene. Die drang om die eerste mens te word wat die onbekende bereik word in die eerste toneel uitgebeeld. Dias se vertroue wankel wanneer hulle in die tweede toneel in ʼn’n storm beland en dit lyk of hulle kan vergaan, maar hierdie vertroue keer terug in al sy eersugtigheid wanneer die storm bedaar en hy vind dat hulle om die suidpunt van Afrika geseil het, verder as enigeen vantevore. Die derde toneel is die hoogtepunt van hierdie hoorspel. Noudat die seevaarders die mylpaal van die suidpunt van Afrika bereik het, voel die manskappe dat hulle die doel van hulle vaart bereik het en dat hulle nou eerder moet omdraai, omdat die onbekende en waarskynlik die dood op hulle wag as hulle verder sou gaan. Dias oorreed hulle om slegs drie dae verder te vaar, in die vaste geloof dat hulle in hierdie tyd ʼn’n teken sal kry van God se guns. Sy oormoed bring hom nou in botsing met God. God stuur eindelik vir hom die teken waarna hy gesoek het, maar dit is ʼn’n storm waartydens sy boot en bemanning vernietig word en hy gedwing word tot persoonlike suiwering. Dias besef dat hy nie vir die vaart bestem was nie, dat God oor Sy eie tyd beskik en nie van hóm die werk wou hê nie. Die slottoneel speel twaalf jaar na sy ervarings op die ontdekkingstog af, ná die groot ontdekkings van Christopher Columbus en Vasco da Gama. Dias is nou ʼn’n vergete skeepskaptein in die vloot van Cabral. Hy besef nou dat nie alleen die tyd teen hom was nie, maar ook iets binne hom wat hom ongeskik gemaak het vir hierdie groot taak. In hierdie hoorspel verteenwoordig die persoon van Dias die middelpunt en voltrek die dramatiese aksie hom feitlik volkome binne Dias af, terwyl byfigure hoofsaaklik die rol vervul van figuurlike verteenwoordigers van aspekte van die menslike siel en soms selfs projeksies is van Dias self. Dit bring mee dat die stuk inboet aan dramatiese konflik en soos “''Die dieper reg''” in sy voltooide vorm iewers tussen drama en epies-liriese poësie lê.

Saam met die komponis Henk Badings van Nederland skryf hy in 1957 die radiofoniese opera<ref>Antonissen, Rob “Standpunte” Nuwe reeks 62, Desember 1965</ref> “''Asterion''”. <ref>Antonissen, Rob “Spitsberaad” Nasou Beperk Elsiesrivier Eerste uitgawe Eerste druk 1966</ref>Die titel kan op verskillende betekenisse dui, almal afgelei van die kern van die woord, naamlik “aster”, wat “ster” beteken. Die woord verwys na ʼn’n stervormige spinnekop in die tarantula-familie, wat eeue lank ten onregte aanspreeklik gehou is vir die sogenaamde dans-siekte wat aan die lydende ʼn’n waansinnige dansbegeerte gee, terwyl die astrion ʼn’n volmaakte vonkelwit edelsteen is met die vorm van ʼn’n ster wat daarin skitter. Die verhaal is van die ou hoftowenaar (Magiër) wat op versoek van ʼn’n selfsugtige prinses vir Asterion skep, ʼn’n jong man volmaak van gestalte en voorkoms. Hy is egter geheel en al intellek en wil alles soos hyself volmaak simmetries hê. So verander hy ʼn’n blom in ʼn’n kristal, laat wolke en watervalle stilstaan en bespot gewone mense. Die voedster van die prinses laat hy sterf omdat sy reeds oud en lelik was, waarna die prinses die hoftowenaar noodgedwonge versoek om Asterion weer terug te verander in sy oerstof. Vir haar listige rol in die drama verdryf die ou Magiër die prinses en laat Asterion dan terugkeer in homself. Hierna kan dinge weer hulle normale gang hervat. Die ou Magiër verteenwoordig die mens as religieuse wese wat waak oor die heilige geheime en dit gebruik tot beskerming van die mens. Eindelik lewer die stuk dan kommentaar op die mens se aanhoudende tevergeefse soeke na tegniese volmaaktheid, in stede daarvan dat die wonder van die onvoltooidheid en onvoltooibaarheid van die mens en die wêreld herken en geniet word. “''Asterion''” word vir die eerste keer in April 1958 uitgesaai maar eers in 1965 gepubliseer.

Reeds in 1951 skryf hy die hoorspele “''Die vonnis''”, “''Die eerste Voortrek''” en “''Kruger breek die pad oop''” (wat in 1964 saam gepubliseer word as “''Kruger breek die pad oop en ander hoorspele''”). “''Die vonnis''” behandel ʼn’n voorval tydens Van Riebeeck se nedersetting aan die Kaap. Deur middel van terugflitse dink Van Riebeeck in Batavia terug aan die tyd in die Kaap en die vonnis wat vir ʼn’n dronk en beledigende muiter opgelê is, naamlik om hom die trompetter te maak. Van Riebeeck se agternaperspektief en besinning oor sy Kaapse verblyf, met die versugting of hy ooit daar onthou sal word, gee aan hierdie hoorspel ʼn’n wyer perspektief as slegs ʼn’n nostalgiese herinnering. “''Die eerste Voortrek''” speel in 1691 af op ʼn’n veepos aan die verste grens van die destydse nedersetting. Die broers Willem en Abel het verskillende temperamente, met Willem wat meer van ʼn’n rustige graanboer is en Abel die rustelose veeboer met swerwersbloed. Beide is verlief op hulle aangenome suster Maria. Abel kom in botsing met sy vader wat kom met die nuus dat Simon van der Stel ʼn’n proklamasie uitgevaardig het wat hulle beveel om terug te keer na die Boland toe, omdat hy nie meer groot veeboerdery wil hê nie. In hierdie krisis situasie maak Maria dan ook haar keuse.<ref>Antonissen, Rob “Standpunte” Nuwe reeks 57, Februarie 1965</ref> “''Kruger breek die pad oop''” (reeds aan die einde van 1951 oor Radio Hilversum uitgesaai) speel af in die tydperk 1863-18641863–1864 in Transvaal toe die jong Paul Kruger vir die eerste keer as leier na vore tree en verskillende burgergroepe moes leer om tussen reg en die wet te onderskei. Deur sy ysterwil dwing hy die strydende groepe om die knie voor die wet te buig en voorkom sodoende ʼn’n dreigende burgeroorlog.<ref>Antonissen, Rob “Spitsberaad” Nasou Beperk Elsiesrivier Eerste uitgawe Eerste druk 1966</ref> Aangesien hierdie ʼn’n betreklik onbekende episode uit die geskiedenis is, gee die dramaturg telkens deur middel van ʼn’n aankondiger ʼn’n uiteensetting van die agtergrond en ook wat gebeur in die tyd tussen die dramatiese handeling, wat afbreuk doen aan die dramatiese gang.

In 1955 word die hoorspel “''Die vliegende Hollander''” oor Wêreldomroep van Hilversum uitgesaai en Louw speel die hoofrol en Truida speel al die vrouerolle self. Die titel verwys na die legende van ʼn’n spookskip wat met dooies beman word en met volle seile teen die wind invaar. Louw skryf die hoorspel gedeeltelik in versvorm en vertel hoe hierdie skip by verskeie geleenthede mense na Suid-Afrika help bring het, onder wie die Hugenote, moderne Hollandse immigrante en idealistiese Hollanders wat in 1899 aan Boerekant kom veg in die Anglo-Boereoorlog. Die onvermoë om te sterf is deel van die legende. Louw weier egter dat die stuk gepubliseer word.

Met drie verwante radiodramas (“''Die held''”, “''Lewenslyn''” en “''Dagboek van ʼn’n soldaat''”), waarin die keuses wat mense maak ʼn’n beslissende impak op hulle lewens uitoefen, lewer Louw van sy beste werk in hierdie genre. In 1955 word<ref>Antonissen, Rob “Spitsberaad” Nasou Beperk Elsiesrivier Eerste uitgawe Eerste druk 1966</ref> “''Die held''” uitgesaai en hierdie hoorbeeld word in 1962 gepubliseer.<ref>Cloete, T.T. in Nienaber, P.J. (red.) “Beeld van ʼn’n digter” Nasionale Boekhandel Kaapstad 1966</ref> Dit verhaal ʼn’n episode uit die Duitse besetting van Frankryk tydens die Tweede Wêreldoorlog. ʼn’n Professionele inbreker, Louis Girod, word deur ʼn’n misverstand deur die Duitsers gevang onder die indruk dat hy deel is van die ondergrondse versetsbeweging, terwyl hy in werklikheid van plan was om die huis te beroof.<ref>Conradie, P.J. in Nienaber, P.J. (red.) “Beeld van ʼn’n digter” Nasionale Boekhandel Kaapstad 1966</ref> So word hy dan onbedoeld ʼn’n held in die oë van sy eie mense. Louis kan homself red deur die waarheid te openbaar, maar aanvaar eindelik eerder die doodstraf en die roem van ʼn’n held ter wille van sy gesin en hulle dunk van hom. In hierdie radiodrama word die konsep van wat ʼn’n held is en hoe relatief die waarheid is, op boeiende wyse ondersoek. Die kernvraag is waarvoor Girod eindelik gesterf het. Die verhaal word vertel deur die Franse dokter, René Ménard, wat na die gevangenes omsien en aan wie Louis in vertroue sy verhaal vertel, met die versoek om na sy gesin om te sien.

“''Lewenslyn''”<ref>Antonissen, Rob “Spitsberaad” Nasou Beperk Elsiesrivier Eerste uitgawe Eerste druk 1966</ref> word vir die eerste keer op 28 Junie 1957 uitgesaai en in 1962 gepubliseer en behandel die onafwendbaarheid van die selfsugtige mens se lewensloop. Die titel verwys ook na die selfsugtige Esmé se lewensloop, wat eers akrobaat in Ciano se sirkus is en later die motorfietsjaer teen die doodsmuur word.<ref>Raidt, Edith in Nienaber, P.J. (red.) “Beeld van ʼn’n digter” Nasionale Boekhandel Kaapstad 1966</ref>. Eers loop haar lewenslyn met loop en dans op die koord, op dieselfde hoogte, met die jaag teen die doodsmuur wat haar al hoër neem. Dit is wat sy wil hê, dat sy bewonder moet word en al hoër uitstyg. In die proses stop sy selfs nie vir ander mense se dood as dit haar loopbaan en planne kan bevorder nie. Na ʼn’n ongeluk teen die muur sterf sy en beland voor Morse, die alwetende, wat haar ʼn’n kykie in haar siel gee sodat sy kan besef hoe selfsugtig en ongevoelig sy regtig is.<ref>Van der Walt, P.D. in Nienaber, P.J. (red.) “Beeld van ʼn’n digter” Nasionale Boekhandel Kaapstad 1966</ref> Sy kry dan ʼn’n kans om haar lewe oor te leef en ontvang drie herkenbare waarskuwings om haar op koers te hou, maar maak weer presies dieselfde foute, al het sy ʼn’n volkome vrye wil gehad om ander besluite te neem. So word die stuk ʼn’n boeiende ontleding en ontmaskering van die mens se bewussyn en onderbewuste. Verder indrukwekkend in hierdie radiodrama is Louw se gebruik van die tegniese moontlikhede van die medium, wat benewens die klankeffekte die tydspronge en terugflitse insluit. ʼn’n Engelse vertaling deur M.M. du Toit is deur die Engelse Diens uitgesaai.

“''Dagboek van ʼn’n soldaat''”<ref>Antonissen, Rob “Spitsberaad” Nasou Beperk Elsiesrivier Eerste uitgawe Eerste druk 1966</ref> van 1961 word primêr aangebied as die dagboek van ʼn’n kaptein (Gerardo de Torres)<ref>Conradie, P.J. in Nienaber, P.J. (red.) “Beeld van ʼn’n digter” Nasionale Boekhandel Kaapstad 1966</ref> in die bevrydingsleër wat die onderdrukte eilandbewoners van die ysere diktatuur van die oorheerser Lobos wil bevry.<ref>Smit, Bartho in Nienaber, P.J. (red.) “Beeld van ʼn’n digter” Nasionale Boekhandel Kaapstad 1966</ref> Die kaptein is in beheer van die sentrale inligtingsentrum van die rebelle. In dagboekvorm val die aksent op die kaptein se persoonlike verhoudings, leed, gedagtes en gevoelens, en die dramatiese situasies is almal direkte voorstellings van sy ervarings as soldaat, seun en minnaar. Lobos maak van onderduimse, wrede en onmenslike metodes gebruik om die invallers te oorwin. Een van die slagoffers is Gerardo se vader, wat deur Lobos se aanhangers opgehang word. Die leier van die bevrydingsleër, generaal Alonso, besluit dan om dieselfde wreedaardige taktiek te gebruik en begin die onskuldige inwoners teregstel wat hulle nie ondersteun nie. Gerardo kom hierteen in opstand, omdat jou eie saak skoon moet wees voordat jy kan verwag om vryheid te verkry. Na sy pa se dood twyfel hy egter oor sy standpunt. In die besette stad leer hy egter die jong meisie Maria ken, wat steeds die ideaal het om haar eie pad skoon te hou. Sy word vir hom ʼn’n inspirasie om voort te gaan met sy stryd wanneer sy voor ʼn’n vuurpeloton gaan staan om te keer dat onskuldige gyselaars geskiet word – en dan self geskiet word. Terwyl die sentrale idee van hierdie radiodrama oortuigend is, val die gelukkige einde egter op as onrealisties. Louw ontvang die SAUK-prys vir hoorspele in 1961 vir “''Dagboek van ʼn’n soldaat''”.

“''Blomme vir die winter''”<ref>Brink, André P. “Rapport” 15 Desember 1974</ref> word op 24 Februarie 1956 die eerste keer deur die Afrikaanse Diens uitgesaai en ʼn’n Engelse vertaling deur Lourens Fourie (“''Flowers for the winter''”) op 4 Oktober 1956 deur die Engelse Diens, maar eers in 1975 gepubliseer. Die verhaal speel af in Parys in 1950. Hierin ontmoet ʼn’n man (Maurice Gèrard) ʼn’n mooi jong meisie (Marie Fournet) en aanvanklik onbewus daarvan dat sy ʼn’n prostituut is, begin hy haar die hof maak. Sy word oorweldig deur die feit dat hy haar met bedagsaamheid behandel, iets waaraan sy nie gewoond is nie. ʼn’n Besondere verhouding ontstaan, al weier sy dat hulle mekaar gereeld sien. Hulle ontmoeting spoor haar aan om te probeer om haarself te hervorm, maar weens omstandighede en vroeëre veroordelings is sy onmagtig om uit haar agtergrond en lewensomstandighede te ontsnap. Sy word eindelik weer tronkstraf opgelê. Die titel verwys na die blomme wat hy vir haar koop tydens hulle eerste ontmoeting en later vir haar in die tronk stuur.

Na aanleiding van die sluipmoord op president Kennedy van Amerika in 1963 skryf hy die hoorspel<ref>Brink, André P. “Rapport” 16 Mei 1976</ref> “''Die val van ʼn’n regvaardige man''”,<ref>Brink, André P. “Tweede Voorlopige Rapport” Human & Rousseau Kaapstad Pretoria Johannesburg

“''Stokkiesdraai''” word in 1957 uitgesaai, maar word nie gepubliseer nie. Dit is ʼn’n koshuisblyspel wat die lewe van jong meisies in die koshuis uitbeeld. ʼn’n Jong dogter word weens oortreding van die koshuisreëls uit die skool geskors. Haar onnutsige wewenaar-vader kom om sy dogter te haal, maar laat die oujongnooi-skoolhoof in so ʼn’n penarie beland dat sy in belang van haar goeie naam haar eie neergelegde reëls moet oortree. Hierdeur kom die verborge menslikheid in haar na vore en dit loop uit op ʼn’n huwelik met haar “verlosser”. Die stuk het nie veel om die lyf nie, hoewel die omkeer van die situasie tog vernuftig is.

<ref>Pakendorf, Gunther “Die Burger” 5 Februarie 1987</ref><ref>Esterhuyse, W.P. “Die Burger” 17 Julie 1986</ref><ref>Degenaar, Johan “Die Suid-Afrikaan” “Winter 1986</ref><ref>Brink, André P. “Rapport” 13 Julie 1986</ref>Reeds in die Oktober 1926 ''Kwartaalblad van die Universiteit van Kaapstad'' verskyn vier kort “''Impressionistiese sketse''” van hom. Twee hiervan is indrukke oor die strand, een is ʼn’n waarneming van die nagwolke en die vierde is “''Beeldspraak en beelde''”, waarin hy sy kunscredo op hierdie jeugdige ouderdom uiteensit. In die dertigerjare skryf hy ʼn’n aantal kortverhale, wat almal ongepubliseer bly. Hierna spits hy hom op prosagebied toe op die essay of skets en letterkundige werk, eerder as op fiksie. Hy lewer werk op veral die literêre (resensies, besinnings oor taal en letterkunde) en kultuurfilosofiese (polities, maatskaplik, filosofies, kultureel) terrein. Sy bydrae op beide terreine is ontsagwekkend en het ʼn’n besondere impak op die Afrikaanse intelligentsia se ontwikkeling en denke. ʼn’n Keur uit sy polemiese essays wat in verskeie tydskrifte verskyn, word in 1939 in die bundel “''Berigte te velde''” <ref>Eybers, Elisabeth “Voetpad van verkenning” Human & Rousseau Kaapstad en Pretoria Eerste uitgawe

In 1950 lewer hy sy intreerede by die Gemeentelijke Universiteit van Amsterdam onder die titel “''Die digter as intellektueel''”, wat daarna deur die universiteit gepubliseer word. Hierdie stuk word later herdruk in “''Beskouings oor poësie''”, ʼn’n huldigingsbundel wat met die geleentheid van sy sestigste verjaardag aan die literator Gerrit Dekker opgedra is. Uit die rubrieke wat Louw onder die titel “''Die oop gesprek''” vir ''Die Huisgenoot'' skryf, word ʼn’n keur saamgestel en in 1955 as “''Maskers van die erns''” gepubliseer. In hierdie bundel besin hy veral oor die streng eise en die komplekse verantwoordelikheid wat die intellektuele lewenshouding van die mens eis. Elize Botha neem die essay “''Die oop gesprek''” hieruit op in haar versamelbundel oor “''Afrikaanse essayiste''”, terwyl “''Kinderfantasie''” later opgeneem word in “''Herinnering se wei''”, ʼn’n versamelbundel met skrywers se jeugherinneringe. “''Die mens agter die boek''” bevat ʼn’n aantal opstelle, aanvanklik geskryf vir ''Die Huisgenoot'', waarin hy die mening uitspreek dat die biografiese besonderhede van ʼn’n skrywer en ʼn’n ontleding van sy psige na aanleiding daarvan nie van belang is vir die uitleg en waardering van die kunswerk nie. Hierdie boek maak geskiedenis daarin dat dit reeds uitverkoop is voordat dit verskyn. Louw verower in 1958 die Hertzogprys vir kritiese prosa en essay vir sy totale bydrae op hierdie gebied tot in daardie stadium, te wete “''Die mens agter die boek''”, “''Berigte te velde''”, “''Die digter as intellektueel''”, “''Lojale verset''” en “''Maskers van die erns''”.

Kort na die toekenning van die Hertzogprys vir sy kritiese prosa word voorheen ongebundelde stukke van hom wat verspreid in ''Die Huisgenoot'', ''Die Burger'', ''Standpunte'' en elders verskyn het, saamgebundel in “''Swaarte- en ligpunte''” en “''ʼn’n Wêreld deur glas''” (essays oor verskeie aspekte van die literatuur) en “''Liberale nasionalisme''” (sketse en essays oor die nasionalisme). In<ref>Brink, André P. in Nienaber, P.J. (red.) “Beeld van ʼn’n digter” Nasionale Boekhandel Kaapstad 1966</ref> “''Swaarte- en ligpunte''” word sy reeks oor “''Die ‘mens’ agter die boek''” weer herdruk en sy beskouings oor die kunswerk as estetiese geheel en ʼn’n aparte “wêreld” uiteengesit. Onder andere word prikkelende essays gewy aan die bespreking van die onoplosbare probleem van die kernbepaling van die kunstenaar se uiting, of dit die publiek of eerder die medium self is, met die konsekwente opvatting dat die kunswerk slegs uit sy eie struktuur verklaar kan word.<ref>Brink, André P. in Nienaber, P.J. (red.) “Beeld van ʼn’n digter” Nasionale Boekhandel Kaapstad 1966</ref> “''ʼn’n Wêreld deur glas''” se titel verwys daarna dat elke persoon sy wêreld soos deur glas sien, <ref>Cloete, T.T. in Nienaber, P.J. (red.) “Beeld van ʼn’n digter” Nasionale Boekhandel Kaapstad 1966</ref>met sy eie vooroordele, emosies en irrasionaliteit, wat ʼn’n suiwer objektiewe kyk onmoontlik maak. Die skrywer moedig die leser dan aan om dinge van meer as een kant of perspektief te bekyk en die dinge in paar keer in die gedagte om te draai. Die bundel bevat onder andere ʼn’n interessante reeks beskouings oor die kritiek van T.S. Eliot, terwyl hy besondere insigte toon en verskeie belangrike literêr-teoretiese kwessies aanspreek in sy essays “''Oor literêre teorie''”. So bespreek hy dan die begrippe en metodes waarmee die kritiek en die literatuurgeskiedenis werk, met die gevolgtrekking dat hierdie hulpmiddels nie tot ʼn’n stelsel opgebou kan word nie, maar slegs hulpmiddels bly in die proses van helder denke oor die literatuur.<ref>Cloete, T.T. in Nienaber, P.J. (red.) “Beeld van ʼn’n digter” Nasionale Boekhandel Kaapstad 1966</ref> “''Liberale nasionalisme''” ondersoek die grondslae van die Suid-Afrikaanse bestaan. Louw se sleutelinsig oor die nasionalisme is dat voortbestaan van ʼn’n volk slegs geregverdig is as dit ook in geregtigheid geskied, terwyl hy ook besin oor die demokrasie as regeringsvorm. Hy poog nie om ʼn’n omvattende sisteem as oplossing aan te bied nie, maar maak eerder sy lesers van die probleme bewus en dui breë riglyne aan waarvolgens ʼn’n oplossing gesoek kan word.

Die radiopraatjies wat hy van Augustus 1957 tot Maart 1958 vir Radio Nederland se Wêreldomroep gelewer het, word in 1961 gepubliseer as<ref>Antonissen, Rob “Spitsberaad” Nasou Beperk Elsiesrivier Eerste uitgawe Eerste druk 1966</ref> “''Vernuwing in die prosa''”, <ref>Brink, André P. in Nienaber, P.J. (red.) “Beeld van ʼn’n digter” Nasionale Boekhandel Kaapstad 1966</ref>aangevul met ʼn’n voorwoord en die belangrike hoofstuk oor “''Nakaart oor vernuwings''”.<ref>Pretorius, Z.J. in Nienaber, P.J. (red.) “Beeld van ʼn’n digter” Nasionale Boekhandel Kaapstad 1966</ref> In hierdie boek behandel hy die belangrikheid van vernuwing in die prosa <ref>Smuts, J.P. in Nienaber, P.J. (red.) “Beeld van ʼn’n digter” Nasionale Boekhandel Kaapstad 1966</ref>en toon hy ook aan hoe die prosa vernuwe kan word. Hy dui aan dat die Afrikaanse prosa vasgeval het in die groef van gemoedelik-lokale-realisme en vernuwe kan word deur nuwe temas, nuwe woordgebruik, nuwe maniere van bou of aanbieding van die feite en ʼn’n nuwe wêreldbeskouing. Verder wys hy op die nuk van die prosaskrywer om kant te kies (byvoorbeeld vir die plaaslewe en teen die stadslewe) en derhalwe ʼn’n moraliserende lessie inwerk, eerder as om slegs objektief beeldend die werklikheid te beskryf. Hy bevraagteken ook diepgewortelde menings van sy tyd dat vertelkuns minderwaardig is en dat prosa “beeldend” moet wees. Hierdie werk, saam met sy inleiding getitel “''By ons jongste prosa''” tot die versamelbundel “''Windroos''” in 1964, oefen baie groot invloed uit op die geslag van Sestig in ons letterkunde, wat inderdaad die Afrikaanse prosa vernuwe. Elize Botha neem die essay “''Laat ons nie roem nie''” uit hierdie bundel op in “''Afrikaanse essayiste''”.

“''Opstelle oor ons ouer digters''”<ref>Bouwer, Alba “Sarie Marais” 21 November 1973</ref> bevat essays oor van die eerste digters in Afrikaans en lei tot ʼn’n herwaardering van byvoorbeeld die rol wat A.G. Visser se geestige poësie in ons letterkunde speel. Hierdie bundel sluit ook opstelle in oor onder andere Jan F.E. Celliers en C. Louis Leipoldt. Gedagtes oor en besprekings van sy eie werk word in “''Rondom eie werk''” gepubliseer. Die bundel word in twee dele verdeel, met die eerste (“''Oor eie werk en probleme''”) wat bestaan uit nege radiopraatjies wat deur die Afrikaanse Diens van die Suid-Afrikaanse Uitsaaikorporasie tussen Februarie en April 1970 uitgesaai is. Hierin bespreek hy onder andere “''Raka''” en “''Klipwerk''”, terwyl letterkundige begrippe andersyds aan die bod kom. Die tweede deel (“''Oor dansliedjies''”) is artikels wat tussen Oktober en November 1961 in ''Die Sondagblad'' gepubliseer is.

Na sy dood word verspreide stukke van hom saamgebundel in<ref>Brink, André P. “Rapport” 9 April 1978</ref> “''Deurskouende verband''”. Meeste van hierdie stukke het nie voorheen in boekvorm verskyn nie en bestaan uit 26 radiopraatjies in afdeling 1 en vier groot redevoeringe in afdeling 2.<ref>Pretorius, Réna “Tydskrif vir Geesteswetenskappe” Jaargang 18 nos. 3 en 4, September en Desember

Later word verspreide opstelle en radiopraatjies van hom uitgesoek deur J.C. Kannemeyer met ʼn’n finale keur deur J. du P. Scholtz en in “''Weegskaal''” en “''Skietlood''” gepubliseer. “''Weegskaal''”<ref>Aucamp, Hennie “Dagblad” HAUM-Literêr Uitgewers Pretoria Eerste uitgawe Eerste Druk 1987</ref> bevat primêr opstelle en <ref>Brink, André P. “Rapport” 30 Januarie 1983</ref>radiopraatjies oor literatuur, letterkundige werke (insluitende “''Joernaal van Jorik''” en die prosa van Sestig) en persoonlikhede soos Marais, Totius en Greshoff. Ook hierin opgeneem is “''Die hoorspel as nuwe kunsvorm''” en die “''Naskrif by Asterion''” waarin hy verhelderend skryf oor genres wat hy self beoefen het. <ref>Brink, André P. “Rapport” 30 Januarie 1983</ref>“''Skietlood''”<ref>Aucamp, Hennie “Dagblad” HAUM-Literêr Uitgewers Pretoria Eerste uitgawe Eerste Druk 1987</ref> is meer sosio-polities en kultureel van aard. ʼn’n Keur uit sy prosa word in Nederlands vertaal as “''Voortbestaan in gerechtigheid; dichten en denken van N.P. van Wyk Louw''”<ref>Shaw, Gerald “Cape Times” 13 Januarie 1995</ref> en in 1985 gepubliseer. Sy “''Versamelde Prosa''” word in 1986 in twee dele gepubliseer, waarna P.A. Joubert in 1988 in<ref>Cillié, P.J. “Bylae by Nasionale Koerante” “19 Julie 1995</ref> “''Gedagtes vir ons tyd''” ʼn’n keur uit sy prosa maak van Louw se sosio-politiese denke wat steeds relevant is vir die moderne tydsgewrig. <ref>Aucamp, Hennie “De Suid-Afrikaan” Winter 1986</ref><ref>Breytenbach, Kerneels “Die Burger” 21 Augustus 1986</ref><ref>Brink, André P. “Rapport” 31 Augustus 1986</ref><ref>Pretorius, Réna “Tydskrif vir Geesteswetenskappe” Jaargang 27 no. 3, September 1987</ref>

Benewens die talle pryse wat sy boeke verower, word Van Wyk Louw by herhaling as persoon en vir sy werk vereer. In 1947 kry hy erkenning uit die buiteland wanneer hy saam met ʼn’n paar ander Suid-Afrikaners verkies word tot buitelandse lede van die Maatschappij der Nederlandsche Letterkunde in Leiden, ʼn’n eerbewys wat in November 1949 gevolg word deur sy verkiesing as Buitelandse Erelid van die Koninklike Akademie van Nederland. Die Rijksuniversiteit van Utrecht in Nederland ken reeds so vroeg as 1948 ʼn’n eredoktorsgraad aan hom toe vir sy baanbrekerswerk op die gebied van die jong Afrikaanse letterkunde en as bewys van die verbondenheid van Nederland met Suid-Afrika. Hy ontvang verdere eredoktorate in 1966 van Rhodes Universiteit en die Universiteit van Stellenbosch, asook later van die Universiteit van Suid-Afrika en in 1968 van die Universiteit van Kaapstad. Die Hertzogprys word vyf keer aan hom toegeken en hy is die enigste skrywer wat hierdie prys in al drie die genres (poësie, drama en prosa) verower. Die hoogste toekenning van die Suid-Afrikaanse Akademie vir Wetenskap en Kuns, naamlik erelidmaatskap, word in Oktober 1963 aan hom toegeken. Die Staatspresident ken in 2005 postuum die Orde van Ikhamanga (Goud) aan hom toe vir sy bydrae tot die Suid-Afrikaanse letterkunde en die bevordering van inheemse taalregte. In 2005 wys ʼn’n paneel van deskundiges “''Tristia''” aan as die beste digbundel in Afrikaans en verwerf hy op grond hiervan postuum ʼn’n toekenning van die Minister van Kuns en Kultuur.

Ook op ander maniere word hy gehuldig. “''Raka''” word tot ʼn’n ballet omskep deur die komponis Graham Newcater en in die vyftigerjare vir die eerste keer opgevoer. Dit is ook die eerste ballet wat geheel en al Suid-Afrikaans is en ook verfilm word. Die bekende komponis Stefans Grové skryf ʼn’n klavierkonsert gebaseer op “''Raka''”, wat in 1998 sy première beleef. Die Britse komponis Donald Swann toonset vier van sy gedigte (“''Grense''”, “''In waansin het ek gevra''”, “''Paniese angs''” en “''Wat is ʼn’n volk?''”) en dit word in Januarie 1980 by die Markteater opgevoer. Toonsettings van sy gedigte word ook gemaak deur onder andere Rudolf Mengelberg, Wolfgang Wijdeveld, Henk Badings, Rosa Nepgen, Blanche Gerstman, Dawid Engela en Cromwell Everson. Die kabaret van Johan Engelbrecht “''Meer Meest''” bestaan uit gedigte van Louw wat getoonset word. Dit word oral in die land opgevoer en in 1996 oor televisie gebeeldsend. Die regisseur Gerben Kamper bring in 1999 die produksie “''Spieël''”, bestaande uit Louw se gedigte, by die Aardklop Kunstefees op die planke. Tydens die Woordfees van 2007 word sy honderdste geboortejaar herdenk en die stuk “''N.P. van Wyk Louw en die meisies''” word onder regie van Albert Maritz opgevoer. Niel van der Watt toonset sy gedig “''Die hanslam lek my hand''” en dit word in Augustus 2012 saam met ander getoonsette gedigte van ander digters in die Centurion-teater opgevoer.

Verskeie huldigingsbundels tot sy eer word ook gepubliseer, waaronder vyf in 1966 met sy sestigste verjaardag. Hulle is “''Tristiasketsboek''” (ʼn’n faksimilee-uitgawe van sy handgeskrewe teks en aantekeninge), “''Raka''” (met illustrasies deur Katrine Harries), “''Smal swaard en blink''” (ʼn’n huldigingsbundel onder redaksie van Ernst van Heerden), “''Beeld van ʼn’n digter''” (waarin P.J. Nienaber van die belangrikste kritiek oor Van Wyk Louw se werk versamel) en die Junie 1966 uitgawe van ''Standpunte''. Ná sy dood in 1970 bring die Suid-Afrikaanse Uitsaaikorporasie in verskeie programme hulde aan hom, waaronder huldigingsprogramme in die Afrikaanse, Engelse en Zoeloe-dienste, laasgenoemde insluitende die Zoeloe-vertaling van “''Raka''”. Sy werk word in onder andere Engels, Duits, Frans, Italiaans en vier inheemse Afrikatale vertaal. Hierbenewens verskyn talle boeke oor sy lewe en werk, waarvan sommige is “''N.P. van Wyk Louw: ʼn’n lewensverhaal''” van J.C. Steyn, “''Orde en chaos''” van André P. Brink, “''Die wêreld van die digter''” van Karel Schoeman”, “''Eksistensie en gestalte''” van J.J. Degenaar, “''Op die woord af''” van T.T. Cloete en “''Skering en inslag''” van F.I.J. van Rensburg Talle meestersgraad-verhandelings en doktorsgraad-proefskrifte oor sy werk word ook voltooi.

Die huis in Sutherland waar Louw en sy broer Gladstone gewoon het, word later as gevolg van hulle belang vir die letterkunde as museum verklaar. Die Randse Afrikaanse Universiteit (tans die Universiteit van Johannesburg) stel in 1971 die jaarlikse N.P. van Wyk Louw gedenklesing in, wat reeds in twee bundels versamel en gepubliseer is. In 1983 hou die Afrikaanse Kultuurvereniging van die Polisie (Akpol) ʼn’n vasvrawedstryd oor sy lewe en werk, wat gepas deur die Hoërskool Sutherland gewen word, waarna ʼn’n borsbeeld van Louw aan Sutherland se Museumraad oorhandig word waar dit in die Louw-huismuseum staan. Katinka Heyns vervaardig ʼn’n dokumentêre televisieprogram in twee dele oor sy lewe en werk, wat in 1990 oor SAUK se senders gebeeldsend word. Verskeie huldigingsprogramme oor sy werk word deur die jare oor die radio uitgesaai, met huldigingsartikels wat gereeld in koerante en tydskrifte verskyn.[[Beeld:Van Wyk Louw sterwenswoorde.jpg|duimnael|regs|270px|Afskrif van Van Wyk Louw se sterwenswoorde, neergeskryf die aand voor die nag waarin hy oorlede is. Dié afskrif word bewaar in die Louw-huis op [[Sutherland]].]]

|ʼn’n Wêreld deur glas

|Dagboek van ʼn’n soldaat

|Die val van ʼn’n regvaardige man

|Drie hoorspele (Die held, Dagboek van ʼn’n soldaat en Lewenslyn)

|Ek ken jou goed genoeg (briefwisseling tussen N.P. van Wyk Louw en

W.E.G. Louw, 1936-19391936–1939 – saamgestel deur J.C. Kannemeyer)

|Briewe van W.E.G. en N.P. van Wyk Louw 1941-19701941–1970 (redakteur J.C. Kannemeyer)

=== Lewe en werkBoeke ===

* Lindenberg, E “Groot Ode: ʼn’n leesverslag” Human & Rousseau Kaapstad en Johannesburg Eerste uitgawe 1993

* Nasionale Pers Beperk “Ons skrywers en hul werke: ʼn’n Plate-album” Nasionale Pers Bpk. Kaapstad 1936

* Nienaber, P.J. (red.) “Beeld van ʼn’n digter” Nasionale Boekhandel Kaapstad 1966

* Olivier, Gerrit “N.P. van Wyk Louw (1906-19701906–1970)” in Van Coller, H.P. (red.) “Perspektief en Profiel Deel  I” J.L. van Schaik-Uitgewers Pretoria Eerste uitgawe 1998

* Steyn, J.C. “Van Wyk Louw: ʼn’n Lewensverhaal Deel I” Tafelberg-uitgewers Beperk Eerste uitgawe 1998

* Steyn, J.C. “Van Wyk Louw: ʼn’n Lewensverhaal Deel II” Tafelberg-uitgewers Beperk Eerste uitgawe 1998

==== Tydskrifte en koerante ====

* Antonissen, Rob “ʼn“’n ‘Klinckert’ af en toe” “Standpunte” Junie 1966

* Boshoff, Ronell “ʼn“’n Meer kritiese perspektief” “Tydskrif vir Letterkunde” Jaargang 30 no.3, Augustus 1992

* Burger, Willie “Afrika en Afrikaans: Die beskouings van Herman Charles Bosman en Van Wyk Louw”

* Coetser, J.L. “‘Asterion’: ʼn’n Interpretasie” “Tydskrif vir Letterkunde” Jaargang 31 no. 2, Mei 1993

* Foster, Ronel “Epistemologiese en ontologiese dominante in ‘Die beiteltjie’ van N.P. van Wyk Louw en

* Grobler, P. du P. “ʼn“’n Ander interpretasie van ‘Germanicus’” in Van Heerden, Ernst (red.) “Smal swaard  en blink” Academica Pretoria en Kaapstad Eerste uitgawe 1966

* Grové, A.P. “ʼn“’n Boekgedig uit ‘Tristia’” “Tydskrif vir Letterkunde” Jaargang 21 no. 3, Augustus 1983

* Hambidge, Joan “’Groot ode’: ʼn’n ander perspektief” “Tydskrif vir Letterkunde” Jaargang 35 no. 2, Mei 1997

* Heyns, Katinka “Truida Louw: ʼn’n vrou wat wél omgegee het” “Plus” 25 Augustus 2004

* Hugo, D.J. “ʼn“’n Warm patat” “Tydskrif vir Letterkunde” Nuwe reeks 17 no. 3, Augustus 1979

* Kannemeyer, J.C. “ʼn“’n Deurtastende kritiese ondersoek? Gerrit Olivier oor N.P. van Wyk Louw”

* McCreath, Anita “Slegs ʼn’n geval van agtergrond: Drie gedigte se gemene deler” “Tydskrif vir  Letterkunde” Jaargang 35 no. 2, Mei 1998

* Odendal, F.F. “Wie / wat sing by dorpsdam?” “Tydskrif vir Letterkunde” Jaargang 27, no.3 Augustus  1989

* Olivier, Gerrit “N.P. van Wyk Louw en R.F.A. Hoernlé: Aantekeninge by N.P. van Wyk Louw se

* Pretorius, Réna “Benaderend maar nooit bereikend – ʼn’n voorlopige begryp van ‘Groot Ode’ (N.P. van  Wyk Louw)” “Standpunte” Nuwe reeks 144, Desember 1979

* Scholtz, Merwe “ʼn“’n Man wat verwonderd gebly het” “Die Burger” 7 Junie 1986

* Schutte, H.J. “Verwerking van die geskiedenis in ‘Dias’ deur N.P. van Wyk Louw: ʼn’n Suid-Afrikaanse  perspektief” “Tydskrif vir Letterkunde” Jaargang 26 no. 2, Mei 1988

* Slabbert, H. le R. “ʼn“’n Warm patat – (nog) ʼn’n iet en ʼn’n wat” “Tydskrif vir Letterkunde” Nuwe reeks 18 no. 1, Februarie 1980

* Steyn, J. “Op soek na die geheim wat die wil van God is – ʼn’n Interpretasie van N.P. van Wyk Louw se ‘Die val van ʼn’n regvaardige man’” “Tydskrif vir Letterkunde” Nuwe reeks 15 no. 2, Mei 1977

* Steyn, J.C. “ʼn“’n Liefdesgeskiedenis: 1950-1959” “Rapport” 11 Oktober 1998

* Van Coller, H.P. en Van Jaarsveld, A. “Die spore van Raka: oor herskrywing en kanonisering (1)”

* Van Rensburg, F.I.J. “ʼn“’n Belangrike rym in ‘Raka’” “Standpunte” Nuwe reeks 86, Desember 1969

* Van Rensburg, F.I.J. “Die Akademie vir Dramakuns en ‘Raka’: ʼn’n gemeenskaplike jubileum” “Tydskrif  vir Letterkunde” Jaargang 28 no.2, Mei 1990

* Van Vuuren, Helize “Nog ʼn’n ‘Tristia’-vers verhelder: ‘Saltimbanque en vriendin’” “Tydskrif vir Letterkunde” Nuwe reeks 18 no. 1, Februarie 1980

==== Internet ====

* And I Quote: http://www.andiquote.co.za/outeurs/NP_van_Wyk_Louw.html

* Aucamp, Hennie Die Burger: http://152.111.1.87/argief/berigte/dieburger/1999/06/30/6/12.html

* Beeld: http://152.111.1.88/argief/berigte/beeld/2006/06/29/B1/18/mclherman.html

* Beeld: http://152.111.1.88/argief/berigte/beeld/2008/07/10/BJ/9/BJNews013-StoryA.html

* Botha, Danie Die Burger: http://152.111.1.87/argief/berigte/dieburger/1998/11/18/3/23.html

* Brand, Gerrit Beeld: http://152.111.1.88/argief/berigte/beeld/2005/03/12/B5/03/03.html

* Britz, Etienne Die Burger: http://152.111.1.87/argief/berigte/dieburger/2005/03/31/DB/16LDN/06.html

* Die Burger hoofartikel: http://152.111.1.87/argief/berigte/dieburger/1986/06/14/8/9.html

* Die Burger: http://152.111.1.87/argief/berigte/dieburger/2006/06/09/DB/12/hab9jun.html

* Buys, Elna Die Burger: http://152.111.1.87/argief/berigte/dieburger/1998/07/01/5/8.html

* Cattell, Karin Universiteit van die Witwatersrand: http://wiredspace.wits.ac.za/handle/10539/6730

* Cillié, P.J. Die Burger: http://152.111.1.87/argief/berigte/dieburger/1995/07/19/3/9.html

* De Villiers, Johannes Die Burger: http://152.111.1.87/argief/berigte/dieburger/2005/03/22/OB/5/02.html

* Du Plessis, P.G. Beeld: http://152.111.1.88/argief/berigte/beeld/1996/06/11/11/3.html

* Du Plessis, P.G. Die Burger: http://152.111.1.87/argief/berigte/dieburger/1999/02/03/1/42.html

* Duvenage, Pieter: http://152.111.1.87/argief/berigte/dieburger/2006/06/10/DB/14/NP100.html

* Esaach: http://www.esaach.org.za/index.php?title=Louw._Nicolaas_Petrus_van_Wyk

* Esat: http://esat.sun.ac.za/index.php/N.P._van_Wyk_Louw

* Fryer, Charles Die Burger: http://152.111.1.87/argief/berigte/dieburger/1990/07/12/2/11.html

* Giliomee, Hermann Die Burger: http://152.111.1.87/argief/berigte/dieburger/2006/07/10/DB/12/hab29.html

* Giliomee, Hermann Rapport: http://152.111.1.87/argief/berigte/rapport/1998/12/6/13/1.html

* Jacobs, Mildred Oulitnet: http://www.oulitnet.co.za/onderwys/bes_9912.asp

* Jansen, Ena Die Burger: http://152.111.1.87/argief/berigte/dieburger/2008/06/21/BJ/6/BJNews012-StoryA-383-438.html

* Katzew, Henry Rapport: http://152.111.1.87/argief/berigte/rapport/1998/03/29/15/4.html

* Kombuis, Koos Oulitnet: http://www.oulitnet.co.za/koospens/gifappel.asp

* Laubscher, Lappe Beeld: http://152.111.1.88/argief/berigte/beeld/2009/04/01/TN/5/0104lappe.html

* Le Roux, André Die Burger: http://152.111.1.87/argief/berigte/dieburger/1986/10/03/13/1.html

* Lessing, Carel Beeld: http://152.111.1.88/argief/berigte/beeld/1999/09/22/7/6.html

* LitNet ATKV-Skrywersalbum 10.02. Februarie 2010: www.litnet.co.za

* Louw, Peter Oulitnet: http://www.oulitnet.co.za/seminaar/peterlouw.asp

* Marais, Johann Lodewyk Oulitnet: http://www.oulitnet.co.za/poesie/np_v_wyk100.asp

* Mischke, Anne-Marie Rapport: http://152.111.1.87/argief/berigte/rapport/1998/10/11/15/5.html

* Nieuwoudt, Stephanie Die Burger: http://152.111.1.87/argief/berigte/dieburger/2003/01/14/DB/9LDNk/06.html

* Olivier, Gerrit Beeld: http://152.111.1.88/argief/berigte/beeld/2006/06/09/B1/13/vanwyklouw100.html

* Rautenbach, Elmari Beeld: http://152.111.1.88/argief/berigte/beeld/1990/06/26/1/10.html

* Rautenbach, Elmari Die Burger: http://152.111.1.87/argief/berigte/dieburger/1990/06/27/11/2.html

* Renders, Luc Oulitnet: http://www.oulitnet.co.za/seminaar/vanwyklouw.asp

* Roodt, Dan Die Burger: http://152.111.1.87/argief/berigte/dieburger/2003/01/06/DB/8LDN/01.html

* Scholtz, Leopold Die Burger: http://152.111.1.87/argief/berigte/dieburger/2003/01/17/DB/10k/07.html

* Scholtz, Leopold Die Burger: http://152.111.1.87/argief/berigte/dieburger/2005/04/01/DB/16k/03.html

* Steyn, J.C. Beeld: http://152.111.1.88/argief/berigte/beeld/2002/12/31/11/2.html

* Steyn, J.C. Beeld: http://152.111.1.88/argief/berigte/beeld/2003/03/18/12/7.html

* Steyn, J.C. Beeld: http://152.111.1.88/argief/berigte/beeld/2006/02/16/B1/16/02.html

* Steyn, J.C. Die Burger: http://152.111.1.87/argief/berigte/dieburger/1995/07/19/7/4.html

* Steyn, J.C. Die Burger: http://152.111.1.87/argief/berigte/dieburger/1998/10/09/13/9.html

* Steyn, J.C. Die Burger: http://152.111.1.87/argief/berigte/dieburger/1999/06/19/1/43.html

* Steyn, J.C. Die Burger: http://152.111.1.87/argief/berigte/dieburger/2002/12/30/DB/13LDNk/03.html

* Steyn, J.C. Volksblad: http://152.111.11.6/argief/berigte/volksblad/1998/10/8/15/2.html

* Van Rensburg, F.I.J. Beeld: http://152.111.1.88/argief/berigte/beeld/1995/06/16/9/2.html

* Van Rensburg, F.I.J. Beeld: http://152.111.1.88/argief/berigte/beeld/2000/11/30/17/3.html

* Van Rensburg, F.I.J. Die Burger: http://152.111.1.87/argief/berigte/dieburger/1998/07/01/4/6.html

* Wasserman, Herman Die Burger: http://152.111.1.87/argief/berigte/dieburger/2002/12/30/DB/13LDNk/02.html

==== Resensies ====