Lys van groothertoë van Rusland: Verskil tussen weergawes

[[Beeld:Imperial Standard of the Grand Duke of Russia.svg|thumb|200px|Keiserlike vlag van die groothertog.]]

 

 

Die titel het in die [[9de eeu]] ontstaan toe die heersers van [[Kiëf-Roes]] so genoem is. Van die [[17de eeu]] af is dit gebruik vir verskeie lede van die keiserlike huis. Hulle was nie heersers nie, maar dinaste van die huis van die regerende keiser (of tsaar).

 

Keiserin [[Elisabeth van Rusland]] het aan die toekomstige [[Pieter III van Rusland|Pieter III]], die enigste oorlewende manlike afstammeling van haar pa, [[Pieter die Grote]], die titel groothertog gegee, al was hy nie ’n afstammeling deur die manlike lyn nie (hy was haar suster, Anna, se seun).

 

Ná die geboorte van die seuns van [[Nikolaas I van Rusland|Nikolaas I]] het die getal groothertoë toegeneem en dit het ’n einde gebring aan die vroeëre kwesbaarheid wat die Russiese troonopvolging gekenmerk en die land onstabiel gemaak het. In die 1880's (toe daar meer as 20 groothertoë was) het tsaar [[Aleksander III van Rusland|Aleksander III]] gevoel die getal afstammelinge met die titel doen afbreuk aan die prestige daarvan. Op 2 Julie 1886 ([[Juliaanse kalender]]; 14 Julie 1886 volgens die [[Gregoriaanse kalender]]) het hy die wet verander sodat net die seuns van ’n keiser en húl seuns kon aanspraak maak op die titel. Die seuns van dogters sou voortaan die titel "prins" hê.

 

Ook seuns wat uit ’n [[morganatiese huwelik]] gebore is, is die titel ontsê. Daar is tans geen afstammelinge wat onbetwis kan aanspraak maak op die titel groothertog nie.

 

==Groothertoë van die Huis van Holstein-Gottorp-Romanof==