Walter Ulbricht: Verskil tussen weergawes

Ná die Nasionaal-Sosialistiese magsoorname het hy tussen [[1933]] en [[1935]] as balling in [[Praag]], [[Brussel]] en [[Parys]] gebly en later na die [[Sowjetunie]] gevlug waar hy die Nasionale Komitee ''Freies Deutschland'' georganiseer het. Ná die einde van die [[Tweede Wêreldoorlog]] het Ulbricht in [[1945]] na Duitsland teruggekeer om 'n leidende rol by die stigting van die [[Sosialistiese Eenheidsparty van Duitsland]] (SED) te speel. Danksy die steun, wat hy uit [[Moskou]] ontvang het, het hy vinnig dié party se leidende politikus geword. Sedert [[1950]] het hy die amp van Sekretaris-Generaal en vanaf [[1953]] dié van Eerste Sekretaris van die Sentrale Komitee van die SED beklee. Daarnaas het hy reeds sedert [[1949]] as vise-premier van die [[Duitse Demokratiese Republiek]] (DDR) gedien.

 

Vanaf [[1960]] het Ulbricht as Voorsitter van die Staatsraad ook formeel die amp van staatshoof van die DDR beklee. Sy teenstand teen Moskou se ontspanningsbeleid onder Bresjnef was een van die hoofredes vir sy ontmagting in [[1971]] toe hy deur [[Erich Honecker]] opgevolg is. Ulbricht het nogtans tot en met sy afsterwe in 1973 steeds as ere-voorsitter van die SED ('n amp wat eers vir hom geskep is) en as Voorsitter van die Staatsraad gefungeer.