N.H. van der Walt: Verskil tussen weergawes

Oor sy karakter skryf ds. Coetzee: "Ds. N.H. van der Walt se geloof en moed was aansteeklik. Hy het nie aan 'n minderwaardigheidskompleks gely nie, maar was oortuig van die goeie reg van sy standpunt en sy saak. Ek is nou nog maar alleen oor van die drie deputate wat sinds 1933 verantwoordelik was vir hierdie uitgawe van ons kerk. En ek het aangename herinnerings aan die jare van samewerking met die twee broeders wat reeds heengegaan het. Ds. N.H. van der Walt het 'n liefhebbende hart gehad en hy was 'n goeie herder wat in sy arbeid die ideaal van die Goeie Herder gedurig voor oë gehou het."

 

Omtrent ds. Van der Walt se laaste dae het oudl. Hennie Grové van [[Gereformeerde kerk Vereeniging|Vereeniging]], op wie se plaas hy naby Coalbrook oorlede is, ná geskryf: "Waar ds. Van der Walt in my huis sy lewe afgesluit het, is dit vir my 'n behoefte om hiermee aan hom hulde te bring. Met die stigting van die [[Gereformeerde kerk Vereeniging|Geref. gemeente van Vereeniging]] het ek met hom kennisgemaak. Kort daarna is ek gekies as ouderling en het ons intiem met mekaar kennisgemaak. Daar was in hom baie karaktertrekke wat my aan wyle my vader laat dink het en daarom het ek altyd 'n kinderlike gevoel en respek vir hom gehad, hoewel hy maar 'n jaar ouer as ek was. Hy en sy vrou en kinders het ontsaglik baie vir my seun, dr. Grové, beteken tydens sy skooljare op die Volkskool in [[Heidelberg, Gauteng|Heidelberg]]. Hy was streng, as dit nodig was, maar ook baie regverdig. Bo alles het sy vriendelikheid getrek. Ook teenoor jong mense kon hy so innemend vriendelik wees. Sy krag het veral in sy huisbesoek gelê. Dit was inspirerend, selfs vir mense wat nie van sy gemeente was nie en as gaste gekuier het by gemeentelede. Hy kon so vriendelik onderrig en so innig ook vir hulle bid.

 

"Daardie selfde oggend om sesuur het my vrou aan my gesê dat ons weer die dood van een of ander familielid of intieme vriend kan verwag, want sy sien so iets altyd in haar slaap. Gedurende ons 44-jarige huwelikslewe was sy nog nooit hiermee verkeerd nie. Toe sy die kamer binnekom, het sy aan mev. Van der Walt gesê: 'Dit is verby; ek het dit netnou gesien.' Vir ons is dit 'n teleurstelling, want ons het so uitgesien na hul verblyf in ons huis, maar tog ook 'n voorreg dat ons hierdie beproefde dienskneg van die Here en sy eggenote nog daardie paar dae kon herberg."

 

Ds. Coetzee sluit sy lewewnsberig af: "Hy het nou heengegaan om te wandel in die volle lig van die Son van geregtigheid (na aanleiding van sy afskeidspreek op Heidelberg). Mag die Here vir sy nablywende eggenote en kinders 'n son en skild wees. Ek is dankbaar dat ek die voorreg gehad het om die teraardebestelling van my liewe ou vriend en medewerker in so baie sake te kon lei. Dit was 'n swaar iets om by hierdie geleentheid op te tree. Ek is die laaste van die driemanskap wat sinds 1933 gedien het op die deputaatskap vir die uitgawe van ons ''Kerkalmanak''. By die begrafnis van albei die heengegane mededeputate het ek opgetree. Dit was vir my 'n voorreg en genot om met hierdie twee broeders saam te werk. As enigste oorblywende lid van die driemanskap se ek: Vaarwel, liewe broeder en vriend. U ywer, moed en geloof in die werk van die Here bly vir my 'n besieling en ek hoop om dit voort te sit totdat dit die Here sal behaag om ook my af te los. Ek sê: tot weersiens." Ds. Coetzee is vier jaar en 10 maande later oorlede.