Gifblaar: Verskil tussen weergawes

Die [[giftigheid|toksiese]] bestanddeel wat die oorsaak van gifblaar-vergiftiging is, is natriumfluoroasetaat, wat in 1944 vir die eerste keer deur J.C.S. Marais geïsoleer is.<ref name="maraisa">{{cite journal | author= Marais JCS | title= The isolation of the toxic principle “K cymonate” from “Gifblaar”, Dichapetalum cymosum | journal=Onderstepoort Jour. Vet. Sci. Animal Ind. | volume=18| year=1943| pages=203}}</ref><ref name="maraisb">{{cite journal | author= Marais JCS | title= Monofluoroacetic acid, the toxic principle of “gifblaar” Dichapetalum cymosum | journal=Onderstepoort Jour. Vet. Sci. Animal Ind. | volume=20 | year=1944| pages=67}}</ref> Die LD₅₀ van hierdie verbinding is 0,5&nbsp;mg/kg wat ooreenstem met ongeveer 200&nbsp;g droë plantmateriaal. Dit kan 'n bees van 500&nbsp;kg doodmaak. Die stof is self nie toksies nie, maar ondergaan fatale sintese in die liggaam wanneer dit met die koënsiem A reageer om fluoroasetiel-koënsiem A te vorm. Hierdie verbinding reageer met oksaloasetaat om fluorositraat te vorm, wat wel toksies is, synde 'n alternatiewe substraat vir akonitase (normale substraatsitraat). Dit bind met die akonitase maar kan nie vrygestel word nie, sodat die akonitase onomkeerbaar verbind word, wat ontwrigting van die Krebssiklus veroorsaak, en die kwaai inhibering van sellulêre respirasie ten gevolg het. Verder keer fluorositraat dat sitraat van die sitoplasma na die mitochondrion oorgaan, waar dit benodig word, en word uiteindelik in die sitoplasma gedegradeer.