Mikro: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
No edit summary |
k Skakel NALN |
||
Lyn 89:
==== Novelles oor Meraai Botes, ander Gonnakolk-mense en mense van Soetwater ====
Die novelles oor Meraai Botes en die ander Gonnakolk-mense is versprei in die bundels ''Die wa-as'', ''Die houtswaan'', ''Die porseleinkat'', ''Die nooiensuil'', ''Gonnakolk'', ''Die weduwee Meraai'' en ''Kinders van Meraai''.<ref name="ReferenceA">Antonissen, Rob. Standpunte. Nuwe reeks 17 en 18, Mei-Desember 1957</ref><ref
''Die wa-as'' bevat vier novelles, onder andere die verhaal ''Nag Mattewis'', wat as hoogtepunt in die bundel uitgesonder kan word. Dit is die eerste Gonnakolk-verhaal. ''Die wa-as'' handel ook oor Gonnakolk se mense, terwyl die bundel verder ook die novelles ''Maar die grootste hiervan'' en ''Die huis langsaan'' bevat. ''Die houtswaan'' bevat vyf novelles en die titelverhaal is ’n vervolg op ''Nag Mattewis'' uit ''Die wa-as''.
Lyn 233:
==== Ander jeugverhale ====
Die bundel ''Lente'' bevat ’n aantal korter jeugverhale, waarin die probleme van die jeug aangeraak word, soos die gewaarwording van die eerste liefde in die titelverhaal. Die jeugverhale ''Die silwerpotlood'' en ''Die goue protea'' maak gebruik van ’n alwetende volwasse verteller, wat die intimiteit van die teks verswak. ''Die silwerpotlood'' is die verhaal van die mense van Beesdam, veral van Justifina Poggenpoel, wat ’n gesonde verstand het en ’n lieflike geaardheid, maar ook skeelogies, flenter klere en ’n lui pa. Haar ma is reeds dood. Sy het almal lief, ook vir Witsie die brak en die onnutsige Alwyn, maar haar grootste hartsbegeerte is ’n potlood met ’n rubber aan.<ref
Mikro sluit dikwels diere in die verhaalgegewe in, selfs as hoofkarakters. ''Slapjan'' is ’n opreggeteelde hond, maar hy is nie soos ander jaghonde nie. Hy is groter en lomper met groot ore wat soos blare lyk en lief is vir alles en almal. Hierdie einste groot liefde van hom beteken so byna sy ondergang, maar toe kom die blinde Laurette met ’n liefde net so groot soos die van Slapjan. ''Ghoen'' is ook ’n hond. Vir ''Die jongste ruiter,'' ''Die ruiter in die nag'', ''Kaptein Gereke'', ''Boerseun'', ''Die Kleingeld-kommando'' en ''Lente'' verwerf Mikro in [[1957]] die Scheepersprys vir Jeuglektuur.
Lyn 257:
== Eerbewyse ==
In 1964 word die Goue Protea-toekenning aan hom oorhandig vir sy bydrae tot grondbewaring in Suid-Afrika. Die Nasionale Filmraad maak in [[1967]] ’n dokumentêre rolprent oor sy lewe en werk met die doel om dit vir opvoedkundige doeleindes te gebruik. Die Laerskool Mikro in Kuilsrivier word in [[1972]] gestig en na hom vernoem. Ten tye van sy honderdste verjaarsdag in [[2003]] stel sy dogter Corlia Fourie ’n keur uit sy werk saam, wat onder die titel ''Want die lewe is so goed'' gepubliseer word.<ref>Olivier, Fanie. Beeld, 29 Maart 2004</ref> In 2003 hou die [[Nasionale Afrikaanse Letterkundige Museum en Navorsingsentrum]] (NALN) ook ’n herdenkingsdag tot sy eer. In [[2004]] is Mikro se lewe en werk die onderwerp van die [[Afrikaanse Taal- en Kultuurvereniging|ATKV]] se jaarlikse literêre vasvrakompetisie ''ATKV-Litdink''.
== Publikasies ==
Werke uit sy pen sluit in:<ref name=":2" /><ref>Springbokboeke: http://www.springbokboeke.co.za/html/skrywers.html#M</ref
=== Prosa ===
| |||