Minnie Postma: Verskil tussen weergawes

Sy begin eers in 1948 skryf en publiseer. Haar eerste werk is 'n reklamespreuk vir hemde, waarna 'n kortverhaal<ref>Lategan, F.V. “Dekade: Resente Afrikaanse kortverhale” Nasionale Boekhandel Bpk. Kaapstad 1965</ref> oor 'n Sotho-dogtertjie, ''Pulani, sy van die reent'' in ''Die Huisvrou'' verskyn. Daarna verskyn soortgelyke verhale ook in ''Die Naweek''. Sy is veral bekend vir die Sotho-legendes wat in ''Legendes uit die misrook'',<ref>De Villiers, Meyer “Standpunte” No. 23, Maart 1952</ref> ''Legendes uit Basoetoland'' <ref>Antonissen, Rob “Standpunte” Nuwe Reeks No. 5, 1955</ref> en ''Litsomo'' gebundel word en waarvan enkeles ook in ''Standpunte'' gepubliseer word. Hierdie verhale beskryf die waterslang, mensvreters, gedrogte, diere, prinse en prinsesse. Wraak, liefde en dood is terugkerende temas. Sommige verhale is duisende jare oud en het hulle oorsprong uit die vroegste tye van die mens se beskawing, met die oudstes van die stam wat die verhale vir eeue lank aan hulle nageslagte oorvertel het. Die hoofkarakters van die verhale is gewoonlik gedugte opperhoofde en hulle vrouens of kinders, met die name wat nie veel saak maak nie. Die algemene naam vir die manlike held is Masilo of Bulane en vir die vroulike heldin Tsélane of Thakáne. In feitlik elke verhaal speel die wyse ou vrou 'n groot rol. In die diereverhale is Hasie altyd die slimjan wat almal uitoorlê. Die verhale word aangebied in die trant van die tradisionele Sotho-verteller, met waardige taal en herhalings en gereelde vraag en antwoord. Die kultuur-historiese waarde van hierdie legendes is onskatbaar en die manier waarop dit omgewerk is in Afrikaans<ref>Anoniem “Afrikaans ryk gemaak met 37” ''[[Die Transvaler]]'' 19 April 1988</ref> ryk aan stemming. Meyer de Villiers<ref>''Standpunte'' Maart 1952</ref> beskou hierdie legendes as net so klassiek as die sprokies van Grimm of die Duisend-en-een-Nagte. Hennie Aucamp versamel 'n keur uit hierdie verhale in ''As die maan oor die lug loop''.<ref>Bouwer, Alba “Die Burger” 3 Julie 1986</ref> Die titel verwys na die tyd wat ouma verhale uit die ou tyd aan haar kleinkinders vertel.<ref>Le Roux, Marina “Verhale geweef uit die maanlig” ''De Kat'' Oktober 1987</ref> ''In the beginning'' is haar eie vertaling van sommige van hierdie legendes. 'n Meer omvattende versameling van die legendes word deur Susie McDermid in Engels vertaal en in 1974 uitgegee onder die titel ''Tales from the Basotho''. Dit geskied onder die beskerming van die American Folklore Society by die Universiteit van Texas en besorg haar 'n plek in ''Contemporary Authors'', 'n wêreldbekende biografiese naslaanwerk.<ref>Anoniem “Minnie Postma voltooi biografie; sterf” “Die Burger” 7 November 1989</ref>

Sy skep die bekende lywige en stuitige Lettie Bock-karakter, oor wie sy gereeld sketse publiseer in ''Sarie Marais'' wat later in die bundels ''Lettie Bock kom kuier''<ref name="ReferenceA">Antonissen, Rob “Standpunte”, Nuwe reeks 17 en 18, Mei-Desember 1957</ref> en ''Tot siens Talettie'' saamgebundel word. Later verskyn ''Lettie Bock beland in die omnibus'',<ref>Potgieter, Erne “Die Burger” 13 September 1984</ref> 'n keur uit al die sketse. Die Toon Prens-karakter verskyn aanvanklik in gereelde rubrieke in ''Die Huisgenoot'', wat later gebundel word in ''Toon Prens''. Toon is 'n baasverteller wat altyd gereed staan met 'n storie wat hy vir die waarheid aanbied en waarin hy die wonderlikste avonture beleef en buitengewone heldedade verrig. Die skrywer se interaksie met haar huishulp word ook in sketse verwerk wat as ''Ek en my bediende''<ref>Antonissen, Rob “Standpunte”, Nuwe reeks 17 en 18, Mei-Desember 1957<name="ReferenceA"/ref> en ''Alweer my bediendes'' gepubliseer word. Van haar kortverhale word in versamelbundels opgeneem, waaronder ''Monyohe, groot slang van die diepwaters'' in ''Dekade:'' ''Resente Afrikaanse kortverhale'', ''Die hen in die naald'' in ''Vuurslag'', ''Tseane en die perd met die strepe'' in ''Vertellers'' en ''Madiane en die waterslang'' in ''Wys my waar is Timboektoe'”. Sy voltooi haar lewensverhaal kort voor haar dood.<ref>Beeld: http://152.111.1.88/argief/berigte/beeld/1989/11/6/4/8.html</ref> Gereeld skryf sy ook bydraes vir tydskrifte, soos artikels oor ou Boeregewoontes, kwale en medisynes vir die ''Tydskrif vir Volkskunde'' en die rubriek ''Vrou-alleen'' vir ''[[Rooi Rose]]''.

* Le Roux, Marina “Ons maak die kleipot oop” [[Nasionale Afrikaanse Letterkundige Museum en Navorsingsentrum]] (NALN) Bloemfontein