Anton Corvinus: Verskil tussen weergawes

Dit kan nie met sekerheid gesê word wie sy ouers was nie, maar daar word vermoed dat hy 'n buite-egtelike seun van Lippold Rabe von Canstein was. Hierdie was Domherr in Paderborn en die Burggraaf van Warburg en het die bynaam Cythogallus ("bierkraan", lat.: cervisia, bier, en gallus, die haan) gehad. Antonius noem homself '''Anthonius Rabe '''(lat.: corvus, die Raaf) en '''Anton Räbener''' en tot 1536 '''Anthonius Zythogallus''', '''Antonius Bierhahn''' of '''Anthonius Broihan'''. Hy gebruik ook deurlopend 'n seël met die embleem van die Rabe von Canstein. Dit het 'n "baster-balkie" -wat verwys na sy buitbuite-egtelike geboorte- en 'n gekroonde swart, links-gerigde kraai. Normaal is dit in die heraldiek regs-gerig.

Corvinus was, volgens sommige geskrifte, in die jaar 1519 'n Cisterciënsiese monnik. Van die bronne sê in Loccum, volgens ander geskrifte in Riddagshausen. Hy hetverlaat wathierdie klooster <!--???--> in die jaar 1523, wanneer hy 'n aanhanger van die [[Martin Luther|Lutherse]] leer geword hetword. Hy was 'n student van Martin Luther en Philipp Melanchthon in [[Wittenberg]]. Later was hy predikant in Goslar (1528) en Witzenhausen (1529). In 1540 skryf hy die eerste Calenbergse Kerkorde. Hy is die raadgewer vir Hertog Philip von Hessen, en later vir Philip se weduwee, die Hertogin Elizabeth. Onder haar beskerming het hy in 1539, die [[Protestantse Hervorming|Reformasie]] in Northeim, [[Hildesheim]] (1541, saam met Johannes Bugenhagen) en Calenberg ingevoer. In 1542 word Corvinus pastoor in Pattensen en Algemene Superintendent van die Hertogdom van Braunschweig-Calenberg.

Die Rooms-Katolieke landheer Erich II aanvaarverkry in 1548 die tussentydse bevel van die Rooms-katolieke Keiser (genoem:wat as die ''Augsburgse Interim)'' bekend is. DieHierdie tussentydse bevel word op die Lutherse Sinode van Münden in 1549 deur Anton Corvinus, die Pattenser prediker Walter Hoiker (<ref>ook "Hocker" of "stoel" genoem)</ref> en 140 geestelike heftig verwerp. In reaksie daarop neem Erich II vir Anton Corvinus en Walter Hoiker op 2. November 1549 in hegtenis en word hulle aangehou in die kasteel Calenberg, om hulle en die res van die 140 geestelikes te dwing om die tussentydse bevel te aanvaar. Die gevangenes word goed versorg en word toegelaat om briewe te skryf en te ontvang, en om deur 'n oop venster met besoekers te praat. Later, na die Verdrag van Passau, waartydens die Keiser die tussentydse bevel ongeldig verklaar het en toe Erich II met hom ongenade geval het, het Erich II., die twee gevangenes op 21 Oktober 1552 weer vrygelaat.