Stephanus Postma: Verskil tussen weergawes

Vroeg in 1904 sou 'n swaar beproewing oor die gemeente kom. Teen die einde van 1903 maak ds. Postma aan die kerkraad bekend dat hy aan 'n maagkwaal ly, waarvan almal bewus was. Aan hom word twee maande siekteverlof toegestaan, wat dan ook die einde van sy aktiewe bediening van die gemeente was. Op bekwame en gevoelvolle wyse is die verhaal van sy siekte en afsterwe te boek gestel deur ouderling P.W. van der Walt in 'n brosjure getitel "De Laatste Dagen van Den Weleerw. Zeer Gel. Heer S. Postma, B.A." Ds. Postma is vir mediese behandeling na [[Kaapstad]]. Op [[10 Januarie]] [[1904]] skryf hy die laaste brief aan die Kerkraad van die warmbronne op [[Caledon]] af. Die brief is 'n triomf van geloofsvertroue en berusting. Nog verlaas word die broeders en susters, jongeliede en kinders 'n geseënde jaar toegebid.

Kort daarna vertrek oudl. Van der Walt en mev. Postma na Kaapstad waar haar eggenoot 'n operasie sou ondergaan. Die operasie het egter nie plaasgevind nie en ds. Postma is teruggebring na Middelburg. Hier is die dienskneg van die Here, ná 'n smartlike lyding wat hy in die geloof deurworstel het, op Maandagaand [[8 Februarie]] [[1904]] in die jeugdige ouderdom van 39 jaar oorlede. Die teraardebestelling het op Woensdag [[10 Februarie]] onder blyke van groot belangstelling plaasgevind. Trooswoorde is gespreek deur ds. [[Flippie Snyman|P.C. Snyman]] van [[Gereformeerde kerk Steynsburg|Steynsburg]], prof. [[Jan Lion Cachet]], ds. Winter van die NG Kerk, ds. T. Hamersma, ds. Dekker van die sendinggemeente en die landdros. Dis duidelik dat die hele gemeenskap gedeel het in die onherstelbare verlies wat die gesin en die gemeente gely het. Die eggenote en kinders (o.a. die latere prof. Ammi Postma van die PU vir CHO) het op 'n moeilike tydstip die liefde en sorg van 'n eggenoot en vader verloor. Die gemeente het 'n geliefde leraar moes afgee en die Gereformeerde Kerk het 'n begaafde predikant in die krag van sy lewe verloor toe manne van sy formaat so nodig was.