Nokas: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
totsiens rooi skakels |
No edit summary |
||
Lyn 1:
[[Lêer:Nockenwelle ani.gif|thumb|320 px|Rekenaaranimasie van 'n nokas se werking]]
[[Lêer:Camshaft.jpg|thumb|regs|250px|Nokas van 'n 4 silinder enjin]]
[[Lêer:Four stroke engine diagram.jpg|thumbnail|regs|Komponente van 'n tipiese, [[vierslagsiklus]],
[[Lêer:4-Stroke-Engine.gif|framed|regs|
Die '''nokas''' is 'n toestel wat in [[suierenjin]]s gebruik word om die kleppe te maak werk. Dit bestaan uit 'n silindriese stang wat teen die lengte van die silinderbank afloop met 'n aantal ''lobbe'' of ''nokke'' wat daarop gemonteer is, een vir elke klep. Die nokke dwing die kleppe oop deur op hulle stange, of 'n tussenmeganisme te druk, wanneer hulle draai.
Lyn 8:
Die verwantskap tussen die omwenteling van die nokas en die omwenteling van die [[krukas]] is van kritiese belang. Aangesien die kleppe die vloei van die brandstof-lugmengsel asook die uitlaat beheer, moet hulle op die regte tyd oop- en toegemaak word tydens die suierslag.
Om hierdie rede word die nokas óf direk aan die [[krukas]] deur middel van 'n ratmeganisme, bv. [[kettingrat]], verbind óf indirek deur 'n band of ketting. In sommige ontwerpe dryf die nokas ook die vonkverdeler asook die olie- en brandstofpompe aan.
In 'n tweeslagsiklusenjin, wat van 'n nokas gebruik maak, word elke klep eenkeer met elke omwenteling van die krukas oopgemaak; in hierdie enjins draai die nokas teen dieselfde tempo as die krukas. In 'n [[vierslagsiklus]]enjin maak die kleppe slegs eenkeer oop vir elke twee omwentelinge van die krukas.
Afhangende van die ligging van die nokas, kan die nokke die kleppe direk aandryf of indirek deur verbindingstange. Direkte aandrywing behels 'n eenvoudiger meganisme met gevolglik minder bewegende dele wat minder falings tot gevolg het, maar dit vereis dat die nokas aan die bokant van die silinders gemonteer moet word. Die oorhoofse montering van die nokas is deesdae 'n algemene verskynsel in moderne enjins. Sommige enjins gebruik twee nokasse, een vir die inlaat- en een vir die uitlaatkleppe. So 'n rangskikking staan bekend as 'n ''
[[Lêer:FordtaunusV4front.jpg|
Die tuimelaar of nokvolger sluit soms 'n meganisme in wat dit moontlik maak om die klepspeling met die hand te verstel, die meeste moderne enjins het egter hidroliese nokvolgers wat dit onnodig maak om die klepspeling op 'n gereelde grondslag te hersien.
Lyn 22:
Buiten die meganiese wrywing, word daar ook heelwat krag vereis om die kleppe se vere, wat die kleppe toemaak, saam te pers. Die energie benodig kan soveel wees as 25% van die enjin se kraglewering by luierspoed en verminder die oorhoofse doeltreffendheid. Twee benaderings is al probeer om die "vormorsde" energie te herwin maar beide was moeilik om te implementeer:
* Veerlose kleppe, soos die desmodromiese stelsel wat deur [[Ducati]] gebruik word.
* Noklose klepstelle wat [[solenoïed
[[Kategorie:Voertuigtegnologie]]
| |||