Historiese revisionisme: Verskil tussen weergawes

=== Die DonkereeueDonker-eeue ===

Namate nie-[[Latyn|Latynse]] tekste soos [[Wallies|Walliese]], [[Goideliese tale|Gaeliese]] en [[Oudnoors|Oudnoorse]] sages ontleed en by die kanon van daardie tydperk opgeneem is, en baie meer [[Argeologie|argeologiese]] getuienis aan die lig gekom het, het die tydperk bekend as die DonkereeueDonker-eeue in so 'n mate vereng dat baie historici vandag nie meer die term se nut insien nie. Die term "donker" dui verder nie soseer op 'n gebrek aan kultuur en die regstelsel nie, maar eerder op 'n gebrek aan voldoende brontekste in die [[Europa|Europese]] vasteland. Baie moderne geleerdes wat die era bestudeer, is geneig om die term weens die [[Negatiewe konnotasie|negatiewe konnotasies]] te vermy. Hulle beskou dit as misleidend en en nie van toepassing op enige gedeelte van die Middeleeue nie.<ref>{{Cite book|last=Snyder|first=Christopher A.|author-link=Christopher Snyder|year=1998|contribution=|contribution-url=|title=An Age of Tyrants: Britain and the Britons A.D. 400&ndash;600|publisher=Pennsylvania State University Press|publication-date=1998|publication-place=University Park|pages=xiii&ndash;xiv|isbn=0-271-01780-5|postscript=<!--None-->}}</ref><ref name="dmas">[//en.wikipedia.org/wiki/William_Chester_Jordan Jordan, Chester William] (2004). </ref>

In die vertelling van die Europese kolonisasies van Amerika het sommige geskiedenisboeke uit die verlede min aandag aan die [[Indiane|inheemse volke van Amerika]] gegee. Hulle is gewoonlik net in die verbygang genoem en daar is geen poging aangewend om die gebeure vanuit hulle perspektief te verstaan nie. Hierdie gesindheid is in [[Christophorus Columbus|Christopher Columbus]] se beskrywing weerspieelweerspieël. Die uitbeelding van hierdie gebeure is sedertdien gewysig en die woord "ontdekking" is vermy.<ref>Kay Larson, and Edith Newhall, "It's a Map, Map, Map World" [https://books.google.com/books?id=i-MCAAAAMBAJ&pg=PA97 ''New York Magazine'' Nov 1992 25#43 pp 97+ online]</ref>

Die militêre leierskap van die Britse weermag gedurende die [[Eerste Wêreldoorlog]] is vir dekades lank dikwels deur historici en politici gekritiseer. Algemene beskuldigings was dat die generaals blind was vir die realiteite van loopgraafoorlogvoering, onkundig oor die toestand van hulle manskappe en dat hulle nie uit hulle foute geleer het nie, alles faktore wat tot enorme hoveelhedehoeveelhede sterftes gelei het ('lions led by donkeys').<ref>Lions Led By Donkeys

</ref> Gedurende die 1960's het historici soos John Terraine hierdie interpretasie begin bevraagteken. Nuwe dokumente het na vore gekom en die tydsverloop het 'n meer objektiewe ontleding moontlik gemaak. Historici soos Gary D. Sheffield en Richard Holmes voer aan dat die militêre leierskap van die Britse weermag aan die westelike front baie probleme die hoof moes bied, soos 'n gebrek aan voldoenevoldoende militêre kommunikasie. Hierdie inligting was voorheen nie bekend nie. Verder het militêre leierskap deurgaans tydens die oorlog verbeter en op die Honderddagoffensief uitgeloop wat tot die oorwinning in 1918 gelei het.

Revisionistiese historici van die Rekonstruksie ná die Amerikaanse VryeidsoorlogVryheidsoorlog het die heersende Dunning-skool verwerp wat aangevoer het dat swartmense deur "Carpetbaggers" gebruik is, en het eerder die ekonomiese gierigheid van die noordelike sakemanne beklemtoon.<ref>Bernard Weisberger, "The Dark and Bloody Ground of Reconstruction Historiography", ''The Journal of Southern History,'' Vol. 25, No. 4 (Nov., 1959), pp. 427–447 [http://www.jstor.org/pss/2954450 in JSTOR]</ref>

Volgens die ortodokse interpretasie was Hitler en Nazi-Duitsland en die Japannese Ryk Japan vir die uitbreek van die oorlog verantwoordelik. Revisionistiese historici van die Tweede Wêreldoorlog, vernaam Charles A. Beard, het gesê dat die V.S.A. ook skuld gehad het aangesien hulle in 1940-41 te veel druk op Japan toegepas het en kompromieë verwerp het.<ref>Samuel Flagg Bemis, "First Gun of a Revisionist Historiography for the Second World War", ''Journal of Modern History,'' Vol. 19, No. 1 (Mar., 1947), pp. 55–59 [http://www.jstor.org/stable/1875652 in JSTOR]</ref> Die Britse historikus A. J. P. Taylor het 'n storm laat losbars toe hy aangevoer het dat Hitler 'n bra gewone diplomaat was en nie doelewusdoelbewus daarop uit was om 'n oorlog te veroorsaak nie.<ref>Gordon Martel, ed. </ref>