Stoïsisme: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
No edit summary
Sobaka (besprekings | bydraes)
kNo edit summary
Lyn 6:
Dit is hoofsaaklik ’n filosofie van persoonlike [[etiek]] waarvolgens die pad na geluk vir mense as sosiale wesens lê in die aanvaarding van dit wat in die lewe aan ons gegee is en om onsself nie toe te laat om beheer te word deur ons begeerte na plesier of ons vrees vir pyn nie. Dit kan ons doen deur ons brein te gebruik om die wêreld om ons te verstaan en ons deel te doen in die natuur se plan, en deur saam te werk en ander op ’n regverdige manier te behandel.
 
Volgens stoïsyne lei emosies tot ’n verkeerde oordeel, wat vernietigend kan wees. Hulle het geglo hul filosofie is ’n lewenswyse (''lex divina''), en dat die beste aanduiding van ’n individu se filosofie nie dit was wat hy gesê het nie, maar hoe hy opgetree het.<ref>Sellars, John, ''Stoicism'' (Berkeley: University of California Press, 2006) ISBN 1-84465-053-7, p. 32.</ref> Om ’n goeie lewe te lei, moes ’n mens die reëls van die natuurlike orde verstaan, want alles gebeur volgens streng natuurwette.<ref>{{Cite book|title = Worlds Together, Worlds Apart beknopte uitgawe vol.1|last = Pollard|first = Elizabeth|publisher = W.W. Norton & Company, Inc.|year = 2015|isbn = 9780393250930|location = New York|page = 204}}</ref> Latere stoïsyne soos [[SenecaLucius dieAnnaeus Seneca jongere|Seneca]] en [[Epictetus]] het beklemtoon "deug is voldoende vir geluk", en daarom was ’n wysgeer immuun teen ongeluk.
 
Die filosofie was van die begin af gewild in die [[Romeinse Ryk]] en aanhangers het keiser [[Marcus Aurelius]] ingesluit. Nadat die [[Christendom]] in die [[4de eeu]] die staatsgodsdiens geword het, het die gewildheid van stoïsynse leerstellings afgeneem. Deur die eeue was daar oplewings, soos tydens die [[Renaissance]] en in die moderne tyd.