Koor (argitektuur): Verskil tussen weergawes

Die koor lê gewoonlik aan die mees oostelike hoek van die kerkskip. Die Sint-Pieterskerk in [[Rome]] is een van die bekendste uitsonderings. Die koor bestaan uit die koorhuis (wat in die geval van 'n vierkante plattegrond ook koorkwadraat genoem word) en die kooreinde wat volgens die geometrie van die oostelike einde genoem word. Die Romaanse boustyl het 'n ronde einde, die sogenaamde apsis, bygevoeg, terwyl [[Cisterciënsers|Cisterciënserkerke]] en die Engelse gotiek die voorkeur aan 'n reglynige of plat kooreinde gegee het.

 

 

Ander koorvorms word volgens die verhouding tussen die res van die kerk en die aangeboude dele. In die Romaanse en Gotiese tydperk is kore met kooromgang en kapelkrans gebou, waarvan veral in [[Frankryk]] se katedrale pragtige voorbeelde aangetref word. Die Karolingiese tydperk en die Duitse Romaanse boustyl het kerke met 'n dubbelkoor ontwikkel, waarby 'n westelike en 'n oostelike koor gebou is. Voorbeelde is die katedrale van [[Mainz]], [[Worms]] en [[Hildesheim]] en die munsterkerk van [[Bonn]].