Elektroplatering: Verskil tussen weergawes

'''Elektroplatering''' is 'n proses wat gebruik maak van elektriese stroom om opgeloste metaalkatione te reduseer sodat hulle in 'n dun metaallagie op 'n elektrode neergeleneergelê word. Die term word ook gebruik vir elektriese [[Redoksreaksie|oksidasie]] van [[Ioon|anione]] op 'n stewige substraat, soos in die vorming van silwerchloried op silwerdraad om silwer/silwerchloried elektrodes te maak. Die elektroplatering word hoofsaaklik gebruik om die oppervlakeienskappe van 'n voorwerp te verander (bv. wrywing en slytasieweerstand, korrosiebeskerming, smering, estetiese eienskappe, ens.), maar kan ook gebruik word om dikte op ondermaatse dele op te bou, of voorwerpe deur elektrovorming te vorm.

Die proses wat gebruik word in elektroplatering word '''elektrodeponering''' genoem. Dit is analoog aan 'n galvaniese sel wat omgekeerd werk. Die deel wat oorgetrek moet word, is die katode van die kring. In een tegniek, is die anode gemaak van die metaal wat oorgetrek word. Albei komponente word gedompel in 'n [[Oplossing (chemie)|oplossing]] (genoem 'n elektroliet) wat een of meer opgeloste [[Sout (chemiese stof)|metaalsoute]] sowel as ander [[Ioon|ione]] bevat wat die vloei van elektrisiteit toelaat. 'n Kragbron lewer 'n direkte stroom na die anode, oksideer die metaalatome wat dit behels en wat hulle toelaat om op te los in die oplossing. By die katode, die opgeloste metaal ione in die elektroliet oplossing is verminder by die koppelvlak tussen die oplossing en die katode, soos dat hulle neerleneerlê op die katode. Die tempo waarteen die anode ontbind is gelyk aan die tempo waarteen die katode oorgetrek word, vis-a-vis die stroom deur die stroombaan. Op hierdie wyse, word die ione in die elektrolietbad voortdurend aangevul deur die anode.{{Sfn|Dufour|2006|IX-1}}