Protaktinium: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
No edit summary
No edit summary
Lyn 2:
 
== Ontdekking ==
Tydens die bestudering van die vervalreeks van uraan-238 ontdek Kasimir Fajans en Otto Göhring in [[1913]] die kortlewende isotoop <sup>234m</sup>Pa ([[halfleeftyd]] van 1,17 minuut) en noem dit '''brevium''' (afgelei van ''brevis'', [[Latyn]] vir "kort"). Die stabiele isotoop <sup>231</sup>Pa is in [[1917]]-[[1918]] ontdek deur Lise Meitner en Otto Hahn; hulle stel die naam protaktinium voor in hul artikel ''The Mother Substance of Actinium: a New Radioactive Element of Long Half-life'' uit [[1918]] omdat hulle kon aantoon dat [[aktinium]] 'n vervalproduk is van die radioaktiewe protaktinium, en ''proto aktinium'' "vir aktinium" beteken. Gelyktydig is dieselfde ontdekking gedoen deur die Britse wetenskaplikes Frederick Soddy, John Cranston en Alexander Fleck.
 
In [[1927]] kon Aristid von Grosse 2 mg Pa<sub>2</sub>O<sub>5</sub> produseer. Sewe jaar later isoleer hy hieruit protaktinium deur die oksied te vervang met jodied en dit dan in 'n hoë vakuum oor 'n verhitte element te lei: 2PaI<sub>5</sub> → 2Pa + 5I<sub>2</sub>.
In [[1949]] is die naam protaktinium aangeneem deur [[IUPAC]] en is Hahn en Meitner as die ontdekkers aangewys.
 
In [[1961]] was die United Kingdom Atomic Energy Authority in staat om 125 gram 99,9% suiwer protaktinium te produseer uit 60 ton afvalmateriaal in 'n 12-stap-proses. In totaal kos dit 5000&nbsp;00 dollar en vir baie jare was dit die enigste bron van protaktinium. Vir navorsing is dit verkoop teen 2&nbsp;800 dollar per gram.
 
[[Kategorie:Chemie]]