Die superorde is eers gebaseer op molekulêre navorsing en dit werk eintlik net met lewende spesies[[spesie]]s, omdat DNS gewoonlik nie in fossiele nie bewaar isword nie. Maar die huidige navorsing probeer om morfologiese inligtings van altwee lewende en fossiele spesies saam te vat en aan statistiese ontleding te onderwerp. DarDaar is veral uit die [[Paleoseen]] en die [[Eoseen]] talle Laurasiatheria bekend waarvan die [[taksonomie]] altyd taamlik chaoties gewees het. Hulle is in dikwels in groepe soos "Conylarthra", "Arctocyonida" en "Cimolesta" verdeel, maar die onlangse navorsing plaas groot vraagtekens of hierdie groepe natuurlike monofiletiese klade genoem kan word. Van die Cimolesta is spesies wat glad nie plasentaal is nie, maar ook spesies wat tuis lyk te hoorhoort in die kroongroep "Ferae" van die Laurasiatheria en veral in dié tak waarvan vandag net die Ietermagoë van oor is. Alle "Conylarthra" lyk wel in die Laurasiatheria tuis te hoorhoort en veral in die Ferae-klade, maar nie as een monofilietiese groep nie. Daar is "Arctocyonida" wat verwant aan die Creondonte lyk te wees, maar ''Arctocyon'' lyk eerder in die tak van die Pantodonta tuis.
Fossiele van die Laurasiatheria word in die Paleoceen (en later) op die noordelike drie kontinente (die ou Laurasia) gevind en dit lyk of hulle in die vroeë Paleoseen 'n regte evolusionêre ontploffing het beleef. Die molekulêre 'klok' sê dat hulle al in die Kryt ontstaan moet hê, maar dit word bereken deur aan te neem dat die ontwikkeling met konstante spoed verloop.
