Kohl moet in die verkiesings van 1980 die leierskap aan die Beierse CSU-voorsitter [[Franz Josef Strauß]] oorlaat. Strauß verloor setels gemeet teen 1976 se verkiesing, maar Kohl oortuig die FDP om nou met die CDU/CSU 'n koalisie te vorm. Op 1 Oktober 1982 neem die ''Bundestag'' 'n konstruktiewe mosie van wantroue teen Schmidt aan en Kohl word kanselier.
Daar word in Maart 1983 opnuut verkiesings gehou omdat Kohl liewer sy kanselierskap deur die kieser bevestig wil sien, en hy wen. In die binnelandse politiek wil hy meer ''[[patriotisme]]'' en 'n ''geistig-moralische Wende'' (geestlik-morele draai) bevorder. Die [[ekonomie]] het ná die tweede oliekrisis van 1979 sleg gefunksioneer en hy wil hervormings deurvoer, maar daar is opposisie in sy eie party en van die SPD. In die ''Bundesrat'' het hy nie altyd 'n meerderheid nie. In die buitelandse politiek het hy meer susksessukses. Hy probeer die versoeningsproses tussen Duitsland en sy ou vyande van die [[Tweede Wêreldoorlog]] af te voltooihandel en besoek in 1984 saam met [[François Mitterrand]] [[Verdun]].
Kohl ondersteun die stasionering van kruisermissiele in [[Wes-Europa]] om die [[Sowjetunie]] na die onderhandelingstafel te dwing en oor die beperking van [[kernwapen]]s te praat. Schmidt stem daarmee saam, maar het daarvoor nooit steun isdaarvoor by sy eie party gekry nie. Daar was beduidende aktivisme daarteen en groot betogings het plaasgevind.
=== Die hereniging 1989/1990–1998 ===
[[Lêer:Bundesarchiv Bild 183-1990-0922-028, Weimar, CDU-Kundgebung, Helmut Kohl.jpg|duimnael|links|Kohl tydens die verkiesings in [[Weimar]] (DDR), 22 September 1990]]
Hy wen opnuut die verkiesings van 1987, in 'n tyd toe groot veranderings in [[Oos-Europa]] groot veranderings begin plaasvind het. In [[Rusland]] probeer [[Michail Gorbatsjof]] die Sowjetunie te hervorm. Kohl se posisie is omstrede en politici soos [[Lothar Späth]] en [[Heiner Geißler]] probeer om 'n ander CDU-voorsitter te verkies. Kohl veg met sukses virom sy amp. Op [[9 November]] [[1989]] val die [[Berlynse Muur]]. Kohl is in [[Pole]] op 'n staatsbesoek en vlieg na [[Berlyn]]. Die vier geallieerde magte beheer nog steeds die verdeelde stad. Die Amerikaanse president [[George H.W. Bush|Bush]] stem saam met hereniging, maar [[Margaret Thatcher|Thatcher]], Mitterrand en Gorbatsjof sê dat Duitse hereniging 'n gevaar vir die vrede in [[Europa]] is. Kohl werk hard om hulle te oortuig om hulle houdings te verander. Hy steun onmiddelike hereniging, ongeag die koste. Die teenstand daarteen is ook aansienlik in Wes-Duitsland aansienlik. Die ekonomiese verskil tussen Wes- en Oos-Duitsland is enorm en derduisende "Ossi's" kom elke dag oor na die weste. Die posisie van Gorbatsjof wankel en 'n volgende Sowjet-leierSowjetleier mag dalk 'n ander politieke benadering volg. Kohl verkryvervul sy wens van 'n vinnige hereniging. Op 1 Julie 1990 volg 'n ekonomiese unie tussen die Bondsrepubliek en die [[Duitse Demokratiese Republiek]] (DDR) en op 3 Oktober 1990 volg die aansluiting van die "nuwe bondslande" by Duitsland.
Die ekonomiese koste vir die westlike deel van die land is enorm en. Kohl se politiek sal daarnasou nog lank hierna nie deur sommige belastingbetalers nie op die prys gestel word nie.
Ná die verkiesings van 1998 kom die SPD van [[Gerhard Schröder]] saam met die Groen Party aan bewind.
