Jean-François Lyotard: Verskil tussen weergawes

Lyotard studeer filosofie aan die Sorbonne in die laat 1940s. In [[1947]] behaal hy 'n DES graad (''diplôme d'études supérieures'' (fr), dieselfde as 'n MA-graad), met as tema "ongeregtigheid as 'n etiese konsep (''L'indifférence comme notion éthique''). Hierin analiseer hy die voorkoms van ongeregtigheid en afgetrokkenheid in [[Zen]] [[Boeddhisme]], [[Stoïsisme]], [[Taoïsme]], en [[Epikurus| Epikurisme]]. Na afstudeering is hy 'n navorser by Frankryk se Nasionale Sentrum vir Wetenskaplike Navorsing. In [[1950]] word hy 'n filosofie onderwyser in Constantine in Franse [[Algerië]]. Van [[1954]] tot [[1964]] was hy lid van die groep ''Socialisme ou Barbarie''. Hy protesteer teen die [[oorlog]] in Algerië. Na 'n dispuut met Cornelius Castoriadis in 1964 verlaat Lyotard ''Socialisme ou Barbarie'' vir die nuut gestigte splinter groep ''Pouvoir Ouvrier''. In [[1966]] verlaat hy ook ''Pouvoir Ouvrier''. Hoewel Lyotard aktief deelgeneem het in die [[Mei]] [[1968]] studenteopstande het hy homself gedistansieer van die rewolusionêre [[Marxisme]] in sy [[1974]] boek ''Libidinal Economy''. Hy distansieer homself van die Marxisme omdat hy van mening is dat dit 'n rigiede strukturele benadering volg en dat marxsistemarxiste 'n 'sistematisering van behoeftes’ afdwing deur klem te plaas op industriële produksie as die basis van [[kultuur]].