22 781
wysigings
Jcwf (besprekings | bydraes) |
Jcwf (besprekings | bydraes) |
||
Vetplante of sukkulente kom dikwels in droë gebiede soos halfwoestyne voor, wat min maar tog reëlmatig reën kry. Suid-Afrika het die grootste verskeidenheid van hulle, veral in die [[Sukkulente Karoo]]. Hierdie [[ekostreek]] is mos na hulle genoem. Die vermoë om water te stoor word sukkulensie genoem en dit kan op verskillende maniere gebeur. Van die plante stoor dit net in dik vlesige blare. Ander plante met glad geen blare stoor dit in stingels of die stam, ensomeer.
Die begrip "Succulentae" is eerste deur die Switserse plantkundige Johann Bauhin ingevoer in sy ''Historiae plantarum universalis'' wat in 1619, ná sy dood, verskyn het. Hy het genusse soos ''Portulaca'', ''Aloe'' en ''Crassula'' in
Die
Von Willert probeer om 'n definisie te gee wat pleks van die verwantskap of die bioom op die fisiologie en anatomie van die plant gerig is:
{{cquote|'n '''Sukkulent''' is 'n plant wat tenminste een sukkulente weefsel bevat}}
{{cquote|'n '''Sukkulente weefsel''' is 'n lewende weefsel was -naas ander take- dien om altans tydelik bruikbare water te stoor wat die plant tydelik onafhanklik van'n eksterne waterbron maak, wanneer die grondwatertoestande dusdanig verslegter dat die wortels nie langer die benodigde water aan die grond kan onttrek nie}}
In hierdie definisie word 'bruikbare' water onderskei van die totale waterinhoud van 'n plant omdat nie alle water beskikbaar is vir ander weefsels van die plant nie. Die definisie onderskei nogtans nie of die water herhaaldelik onttrek en weer gestoor kan word nie. By [[bladwisselend]]e plante sterf die blaar wanneer die water onttrek word.<ref name="vW"/>
Daar is metodes om te meet hoe sukkulent 'n plant is, soos die [[hidrouliese kapasitansie]] of die [[sukkulensie-indeks]].
|