Tuinstad: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
kNo edit summary Etiket: 2017-bronwysiging |
kNo edit summary Etiket: 2017-bronwysiging |
||
Lyn 4:
Howard se boek, wat in 1902 onder die titel ''Garden Cities of To-morrow'' herdruk is, is geïnspireer deur die [[Verenigde State van Amerika|Amerikaanse]] joernalis en skrywer Edward Bellamy (1850–1898) se utopiese roman ''Looking Backward: 2000–1887'', wat in 1888 gepubliseer is, en die Amerikaanse politieke ekonoom en joernalis Henry George (1839–1897) se werk ''Progress and Poverty'' (1879). Howard se geïdealiseerde tuinstad met 'n kenmerkende konsentriese uitleg en oop ruimtes, openbare parke en ses radiale lane met 'n wydte van 120 voet (37 m) wat vanuit die stadskern sou loop, sou 'n bevolking van 32 000 op 'n oppervlakte van 6 000 akkers (2 400 hektaar) huisves.
Elke tuinstad is as selfvoorsienende gemeenskap beplan. Sodra dit sy maksimale bevolking sou bereik, sou 'n nuwe tuinstad in die nabyheid ontstaan. 'n Vol-ontwikkelde nuwe stad sou volgens Howard uit enkele tuinstede bestaan wat as satellietstede rondom 'n sentrale nedersetting met 58 000 inwoners geleë was en deur paaie en spoorweë met mekaar verbind is. In 1903 is die eerste tuinstad ontwikkel wat op Howard se konsep berus het. Letchworth, wat sowat 30 myl noord van [[Londen]] in die Engelse graafskap Hertfordshire ontstaan het, was 'n sukses. In 1920 is 'n tweede tuinstad, Welvyn Garden City, naby Letchworth gevestig.
Howard se konsep, waarin stedelike en landelike elemente in 'n beplande stad met 'n voorafbepaalde grootte en inwonertal gekombineer is, het aanklank gevind by stadsbeplanners en bewoners en die beplanning van latere nuwe stede grootliks beïnvloed. Howard se kernbeginsels - die skepping van groen gordels rondom woongebiede en die beperking van bevolkingsdigthede - het 'n integrale bestanddel van moderne stads- en voorstadbeplanning geword.
[[Kategorie:Stadsbeplanning]]
| |||