Aardalkalimetaal: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
No edit summary |
kNo edit summary |
||
Lyn 29:
:M => M<sup>2+</sup> + 2 e<sup>-</sup>
Alle elemente uit die groep is onedele metale en die [[oksied]]e is [[basis]]se. Die sterkte van die M(OH)<sub>2</sub> basis neem toe van bo na onder in die kolom. Die [[
Die aardalkalimetale is silwerkleuringe-, sagte-, lae digtheid [[metaal|metale]], wat geredelik met halagene reageer om [[ioniese sout]]e te vorm. Die elemente reageer ook soos die alkalimetale met [[water]] (nie heeltemal so vinnig nie) om sterk [[alkalie]]se
Die aardalkalimetale kry hulle naam na aanleiding van hulle [[oksied]]e, die ''aardalkali's'', waarvan die outydse name berillia, magnesia, kalk, strontia en baryta was. "Aarde" is ’n ou term wat vroeë wetenskaplikes vir niemetaalstowwe gebruik het wat wateronoplosbaar en verhittingsbestand is – eienskappe wat ook hierdie oksiede het. Die besef dat hierdie aardes nie elemente was nie, maar [[chemiese verbinding|verbindings]], word toegeskryf aan die chemikus [[Antoine Lavoisier]]. In sy ''Traité Élémentaire de Chimie'' (''Elemente van Chemie'') van [[1789]] het hy hulle ''Substances simples salifiables terreuses'', of soutvormende aardelemente, genoem. Later het hy voorgestel dat die aardalkali's metaaloksiede kan wees, maar het erken dat dit blote bespiegeling was. In [[1808]] word [[Humphry Davy]] die eerste persoon wat voorbeelde van die metale verkry deur die [[elektrolise]] van hulle gesmelte soute.
{| border="1" cellpadding="2" cellspacing="0" align="right"
| |||