Wysiging soos op 09:14, 5 November 2016 wysig Naudefj (besprekings \| bydraes) Burokrate, Administrateurs 71 386 edits No edit summary ← Ouer wysiging		Wysiging soos op 16:52, 5 Augustus 2017 wysig maak ongedaan Naudefjbot (besprekings \| bydraes) Robotte 13 247 edits k Robot: sjabloon by weesbladsy gevoeg; kosmetiese veranderinge Nuwer wysiging →
Lyn 1: {{Weesbladsy\|datum=Augustus 2017}} [[Lêer:Choregos actors MAN Napoli Inv9986.jpg\|duimnael\|Romeinse mosaïek wat akteurs uitbeeld.]] [[Lêer:Actor as Papposilen Antikensammlung Berlin.jpg\|duimnael\|'n Romeinse akteur speel die rol van Papposilenus.]] Line 8 ⟶ 9: Die Romeinse teater ontstaan uit die [[Griekse teater]]. Die veranderinge wat plaasvind is byvoorbeeld, dat die teatergeboue self verskil, die band met godsdiens heeltemal begin verdwyn en die werk meer op vermaak van die mense gerig is. Die Grieke het die teater as lering beskou wat handel oor hoe die gode en die mense met mekaar omgaan deur mitologie in die dramas in te weef. Die Romeinse teater tydperk strek vanaf 509 voor Christus tot 27 voor Christus. Die teater van die Romeine bou voort op die Hellenistiese tydperk van die Grieke want die Romeine het baie Griekse gebiede verower en oorheers. Die Romeinse teater het bestaan uit 'n wye verskeidenheid van feeste met akrobatiek, komedies, straatteater en tragedies. Van die eerste openbare aanbiedings deur die Romeine is seker die uitvoering van hul Etruskaanse danse. Hul bou 'n klein verhogie daarvoor en die publiek het dan voor die verhogie gestaan en na die danse gekyk. Vanaf die 4e eeu voor Christus word Atelliaanse komedies uit Campania opgevoer. Die groei van Rome as stad het veroorsaak dat daar tydens die 2e eeu voor Christus baie teaters in Rome opgerig is. Baie van hierdie teaters is spesiaal vir 'n spesifieke fees gebou en dan weer afgebreek. Die rede daarvoor is dat die spesifieke fees ter ere van 'n spesifieke persoon gehou is en nie meer na die tyd vir enige iets anders gebruik kon word nie. Die Romeinse stadsvaders het ook die teater as 'n slegte gewoonte van die Grieke beskou en wou nie die inwoners aanmoedig om teater te bedryf nie. Tog moet 'n mens onthou dat die Romeine wel alle steengeboude teaters in die voormalige Griekse kolonies en in Campania in die suide van Italië wel gebruik het.<ref>Brockett, OG. 1974. The theatre an introduction. New York: Holt, Rinehart and Winston.</ref> Die verhoog van die Romeinse teater is op die basis van die Griekse verhoog geskoei. Dit het dus ook 'n D-vorm gehad. Nadat die Perse die Athene oorwin het is Athene op groot skaal herbou. Die groot tempel op die Acropolis naamlik die Parthenon kom tot stand. Daar is baie meer sitplekke in the theatron aangebring teen die suidelike hang van die Akropolis. Die stoele is verdeel in tien verskillende wigte of driehoekige dele om die half-maan vormige orchestra. Elke wig is 'n ''kerkides'' genoem en aangewys vir die tien stamme van die mense van Attica. In elke seksie sou daar dan 'n deel eenkant gesit word vir die vroue. In 440 voor Christus, langs die teater van Dionysus, is een van die eerste Europese tipe teaters gebou meet 'n dak, genaamd die Odeion van Pericles. Hierdie teater het baie pilare tussen in gehad en dit het die siglyn vermoeilik. Dit is hoogwaarskynlik aangewend vir verskillende kleiner vertolkings en opvoerings.<ref>Beskikbaar op http://www.tribunesandtriumphs.org/roman-life/roman-theatre.htm Besoek op 1 November 2016</ref> In die vierde eeu voor Christus is die teater van Dionysus weer herbou onder die regering van die heerser Lycurgus. Die hout sitplekke is nou vervang met klip en daar kon nou 17,000 mense in die teater sit. Alexander, die Grote se regering het tussen 356 tot 333 voor Christus die heerskappy van al die Grieksstads-state oorgeneem en nou word daar nie net toneelstukke opgevoer by die Dionysionfeeste nie, maar ook by ander nuwe teaters wat opgerig word. Daar is byvoorbeeld die Epidaurus 360 voor Christus met 14,000 sitplekke wat nog vandag besoek kan word. Die teaters is verander tydens die Romeinse heerskappy. Die ''skene'' is met klip herbou en vergroot sodat dit nou soos 'n groot gebou met verdiepings lyk. Die verhoog is hoër gemaak en nou die ''logeion'' of ''praatplek'' genoem. Die ''skene'' se eerste verdieping of ''proskena'' is nou agt tot dertien voet hoog. Die ''episkenion'' was die fasade van die tweede verdieping van die ''skene'' wat met mini proseniumboë gebou is. Die ''orchestra'' was in die vorm van 'n twee-derde sirkel. Tydens die tweede eeu voor Christus het die Dionysianteater ook 'n Hellenistiese herbouing ondergaan. In 164 voor Christus oorwin die Romeine baie van die Griekse provinsies en die Dionysius teater word weer verander in 61 voor Christus deur die Romeinse heerser, Nero. Die verhoog is nou verlaag en die ''skene'' nog meer verhoog. Die ''orchestra'' is deur 'n klip ''barikade'' omring om die gehoor te beskerm teen die swaardvegters. Die ''skene'' is versier met oordadige beelde. Die styl van die Colosseum<ref>Beskikbaar op: http://www.ducksters.com/history/ancient rome/colossseum.php. Besoek op 1 November 2016</ref> is seker die bekendste voorbeeld van die Romeinse teater. Dit is op die marsveld van die Rome gebou. Die eerste Colosseum is ontwerp deur Pompeius Magnus tussen 6 en 48 voor Christus. Hy het 'n teater van klip gebou wat as die voorbeeld vir die res van die Romeinse ryk gebruik is. Hierna, in 72 na Christus bou Keiser Vespasian die Collosseum in Rome wat almal nog vandag besoek. Daar kan 50 000 mense deur die 76 ingange of ''vomitoriums'' beweeg en sitplek kry. 'n Groot linne seil is oor die dak gespan om die gehore te beskerm teen die son en reën. Die slawe en vroue sit heel bo, en dan, onder hulle die soldate en burgers, die baie belangrike mense en die senators. Die keiser het sy eie ''losie'' gehad. In ondergrondse gange of ''hypogeume'' is die swaardvegters, die wilde diere en die gevangenis gehou. Hoe wreder die vertonings hoe beter. Die ''venatios'' is vertonings waar tydens diere mense verslind het. Die keisers het graag gespog met hul versameling wilde diere vanuit die uithoeke van die Romeinse ryk. Die Hek van die Dood was aan die westekant waar gestorwe swaardvegters en martelare gesleep is. Deur die hele Romeinse ryk is daar nou sulke teaters gebou. Ons kan vandag nog so 'n teater in Arles in Frankryk sien, in Merida in Spanje en in Bosra in Syrië. Daar is selfs Romeinse amfiteaters te siene in Aspendos in Turkye en in Orange in Frankryk. Julius Caesar kon nie by Pompeius agterbly nie en het ook met die bou van sy eie teater begin. Hy is egter vermoor voordat hy klaar daarmee was. Die teater van Julius Caesar is toe voltooi deur Keiser Augustus. Dit is in twaalf voor Christus ingehuldig as die Teater van Marcellus.

Romeinse teater: Verskil tussen weergawes