Rudie van Rensburg: Verskil tussen weergawes

Rudie van Rensburg is op [[6 Oktober]] [[1951]] in [[Bloemfontein]] gebore as die oudste van twee seuns<ref>Lewensbesonderhede veral verkry van die LitNet ATKV-Skrywersalbum: http://www.litnet.co.za/rudie-van-rensburg-1951/. Sy persoonlike webwerf bevat verder baie detail oor sy boeke, sy kuns, resensies van sy werk en biografiese besonderhede: http://rudievanrensburg.co.za/</ref> Sy jonger broer is die prokureur Carl. Sy ouers is M.C. (Basie) van Rensburg, wat vanaf 33-jarige ouderdom as Volksraadslid vir die [[Nasionale Party]] gedien het en later aangestel is as Minister van Pos- en Telegraafwese, en Christa, ’n tuisteskepper. Sy pa is oorlede toe hy negentien jaar oud was. Weens sy pa se verpligtinge as parlementslid gaan Rudie tot en met standerd vyf (graad sewe) elke jaar ses maande skool in [[Kaapstad]] en ses maande skool in Bloemfontein. Hy is in Bloemfontein in die Willem Postma Laerskool en in Kaapstad in [[Akasiapark]] Laerskool en die [[Laerskool Jan van Riebeeck]]. Sy hoërskoolopleiding is aan die [[Hoërskool Sentraal, Bloemfontein|Hoërskool Sentraal]] in Bloemfontein.

Na skool studeer hy verder aan die [[Universiteit van die Vrystaat|Universiteit van die Oranje-Vrystaat]], waar hy eers ’n Hoër Onderwysdiploma en later deeltyds ’n B.A.-graad in Kommunikasiekunde behaal. Aan die [[Universiteit van Suid-Afrika]] behaal hy daarna ’n B.A. Honneurs-graad in Kommunikasiekunde.

Nadat hy sy onderwysdiploma verwerf het, begin hy sy loopbaan as joernalis by ''[[Volksblad|Die Volksblad]]'' in Bloemfontein, waar hy hoofsaaklik in die sportredaksie diens doen. In [[1982]] word hy medestigter en uitgewer van die plaaslike koerant ''Bloemnuus'' (die eerste gratis weekkoerant in die [[Vrystaat]]) en later redakteur van die saketydskrif ''Die Ekonoom.'' Hy verlaat die joernalistiek na sowat tien jaar en sluit aan by die Universiteit van die Vrystaat se skakelburo.

In [[1987]] aanvaar hy ’n pos in [[Sanlam]] se reklame-afdeling en verhuis na Kaapstad. By Sanlam is hy onder andere senior bestuurder in die reklame-afdeling, uitgewer van die kliëntetydskrif ''Sanlamklub'' en hoof van borgskappe en promosies<ref>Rudie van Rensburg se persoonlike webwerf: http://rudievanrensburg.co.za/</ref> Hy is ook ’n bekende skilder en van sy kunswerke is in versamelings in Suid-Afrika[[Engelse nasionale rugbyspan|, Engeland,]] [[Skotland]], [[Duitsland]], [[Australië]], [[Nieu-Seeland]], [[Kanada]] en die [[Verenigde State van Amerika]]. Een van die kunsvorms wat hy beoefen is die strokiesprent en sy ''Die Smitte'' verskyn in ''[[Huisgenoot]]'' en ''You''.<ref>Rudie van Rensburg se persoonlike webwerf: http://rudievanrensburg.co.za/</ref>

In [[2009]] tree hy af by Sanlam, waarna hy hom aanvanklik op sy skilderkuns toespits, maar later op sy skryfwerk. Vir twee dae in die week werk hy ook as taalversorger by die ''TygerBurger''.

in [[2008]] by die [[Klein Karoo Nasionale Kunstefees]] verower hy die Sanlam Teaterprys en kry ook die toekennings vir beste regie en teks vir ''Die begrafnis'' . Dit is ’n klug waarin ’n plattelandse familie sukkel om die pa van die huis, Vierman (so genoem omdat hy die lyf van vier manne het),<ref>Botha, Danie “Beeld” 15 September 2008</ref>begrawe te kry, omdat hy te vet is om uit die huis te verwyder. Sy weduwee, Ant Vossie, die buurvrou Konyntjie en die huishulp Vytjie probeer hulle bes om saam met die begrafnis-ondernemer Balsening Tendon die saak te beredder. Dit is Vytjie se taak om die lyk vol ys te pak sodat hulle darem die ergste stank gespaar bly, maar die skottel sousbone wat Vierman elke aand voor slaaptyd geëet het, maak dinge nie makliker nie. Vierman en Ant Vossie se seun, Smous (wat al tyd in die tronk deurgebring het), kom met sy nuwe verloofde van Transvaal, Patsy (’n masseuse), ook daar aan. Patsy en Balsening raak doenig met mekaar, Smous raak moeilik daaroor en maak vir Balsening dood.<ref>Meyer, Adriaan “Volksblad” 29 Desember 2008</ref>Hierna moet die begrafnisreëlings van voor af begin. Die humor is grof en vol seksuele innuendo’s, maar die taalgebruik is nie kru nie.