Francis Crick: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
No edit summary
No edit summary
Lyn 20:
| doktorale studente =
| ander studente =
| bekend vir = Struktuur van [[RNS struktuur]]
| beïnvloed deur =
| invloed op =
Lyn 29:
}}
 
'''Francis Crick''' [[Fellow of the Royal Society|FRS]] (1916–2004) was 'n [[Britse]] [[wetenskaplike]]. Sy vernaamste bydrae is ongetwyfeld sy en [[James Watson]] se ontrafeling van die molekulêre struktuur van [[DNS]] in die 1950's. Hul bevindinge sou die grondslag vorm van die moderne [[genetika]], [[molekulêre biologie]] en [[biotegnologie]], en in [[1962]] bekroon word met die Nobel-prys vir [[Geneeskunde]] of [[Fisiologie]]. Van Crick se latere navorsing het gelei tot belangrike ontdekkings oor die funksionering van genetiese materiaal.<ref name="HAT Taal-en-feitegids">HAT Taal-en-feitegids, Pearson, Desember 2013, ISBN 978-1-77578-243-8</ref>
 
== Lewensgeskiedenis ==
Lyn 36:
Die jaar [[1947]] bring groot omwentelinge in Crick se beroeps- en persoonlike lewe mee. Sy eerste huwelik loop ná sewe jaar op die rotse en hy verander nie net van werkgewer nie, maar ook van navorsingsrigting. Hy besluit om na [[biologie]] oor te skakel, al het hy min agtergrondkennis daarvan en moet hy as 't ware van voor af begin studeer. Hy skryf in by die [[Universiteit van Cambridge]], waar hy later sy belangrikste werk sou doen.
 
In [[1951]], terwyl hy werk aan sy doktorale tesis oor die [[x-straaldiffraksiestraal]]diffraksie van [[proteïene]], ontmoet hy James Watson, 'n 23-jarige Amerikaanse navorser. As kollegas vul Crick se agtergrond as natuurwetenskaplike en Watson se kennis van virus- en bakteriële genetika mekaar uitstekend aan. In [[1953]] publiseer hulle die eerste van vier artikels waarin die dubbele heliksstruktuur van DNS uiteengesit word. In 1962 deel Crick, Watson en nog 'n navorser, [[Maurice Wilkins]], die Nobel-prys vir Geneeskunde of Fisiologie.
 
Ná die ontrafeling van DNS vors Crick – in samewerking met ander wetenskaplikes – die funksionering van genetiese materiaal na en stel hy vas hoe dit as bloudruk vir die vervaardiging van proteïene dien. Hy ontrafel ook die struktuur van 'n verskeidenheid belangrike proteïene en ander komplekse molekules wat in die liggaam voorkom. In [[1954]] ontvang hy 'n doktorsgraad vir sy tesis, genaamd X-straaldiffraksie: Polipeptiede en proteïene. In sy latere werk spits hy hom veral toe op navorsing oor die [[brein]].